Art. 4-6 dekretu z dnia 13 września 1946 r. o rozgraniczeniu nieruchomości /Dz.U. nr 53 poz. 298 ze zm./ - umorzenie postępowania administracyjnego dotyczącego rozgraniczenia nieruchomości na zasadzie art. 105 par. 1 Kpa może nastąpić wówczas gdy okaże się, że granica jest wytyczona i utrwalona bądź w przypadku zawarcia ugody.

1. Przepis par. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1983 r. w sprawie wysokości składki na Fundusz Ubezpieczenia Społecznego Rolników /Dz.U. nr 73 poz. 323/, zgodnie z którym składka nie może wynosić łącznie mniej niż 2400,- zł rocznie, dotyczy także rolnika, któremu przysługuje obniżka składki na podstawie par. 30a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 marca 1983 r. w sprawie

1. Do czasu wzruszenia decyzji inną decyzją ostateczną akt dotychczasowy bezwzględnie obowiązuje - przyjęcie innego założenia zakłóca porządek prawny i wprowadza element niepewności do obrotu prawnego. 2. Kodeks postępowania administracyjnego w art. 161 par. 1 wyposaża naczelny organ administracji państwowej w odpowiednie środki prawne zmierzające do korygowania dotkniętych wadami decyzji ostatecznych

Na drodze postępowania administracyjnego nie można dochodzić ustalenia szkody spowodowanej powszechnym korzystaniem z wód. W sprawach tego rodzaju właściwa jest droga postępowania przed sądem powszechnym.

Jeżeli nabyty w wyniku przedpłaty samochód jest drugim samochodem nabywcy, którego osobiste potrzeby zaspokaja jeden taki pojazd, właściciel sam ocenia, który samochód chce sprzedać, przy czym sprzedaż nowo nabytego zamiast wcześniej posiadanego samochodu nie powinna rodzić skutków podatkowych w podatku dochodowym /art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym - Dz.U. nr 53 poz

W trybie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach /Dz.U. nr 27 poz. 192 ze zm./ nie może być udzielona zgoda na podział nieruchomości, polegający na wydzieleniu z niej działki normatywnej, choćby nawet był on zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przewidującym na nieruchomości

Artykuł 8 ust. 9 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. nr 53 poz. 339/, w brzmieniu nadanym przez art. 50 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111/, nie pozwala na opodatkowanie wydatków poniesionych ze środków nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów, jeżeli nie zostało udowodnione ich dokonanie w danym roku podatkowym

Plan ogólny zagospodarowania przestrzennego uchwalony przez radę narodową i ogłoszony w dzienniku urzędowym wojewódzkiej rady narodowej jest obowiązującym lokalnym prawem i jego ustalenia wiążą organy administracji państwowej wszystkich szczebli, a wydawane przez nie decyzje administracyjne podlegają sądowej kontroli w zakresie ich zgodności zarówno z ustawami jak i z obowiązującym prawem lokalnym.

Skoro odszkodowanie za zasiewy i uprawy winno być ustalone według cen określonych w par. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 maja 1983 r. w sprawie odszkodowań za nie dające się usunąć uszkodzenia gruntów rolnych i leśnych, za uszkodzone wskutek robót górniczych zasiewy i uprawy oraz w sprawie sposobu wypłaty odszkodowań pieniężnych za szkody górnicze /Dz.U. nr 32 poz. 151/, a prawo górnicze

Przepis art. 145 Kpa wymienia enumeratywnie okoliczności, które uzasadniają uwzględnienie wniosku o wznowienie postępowania i tak np. postępowanie musi być wznowione, jeżeli dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne okazały się fałszywe, decyzja została wydana w wyniku przestępstwa ewentualnie wyszły na jaw nowe istotne okoliczności faktyczne, lub nowe dowody istniejące

Zarządzenie Naczelnika Gminy w sprawie ustalania i podziału terenów pod budownictwo jednorodzinne, jak również zarządzenia w sprawie szczegółowego planu zagospodarowania przestrzennego nie są w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego decyzjami administracyjnymi i jako takie nie mogą podlegać kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skoro jednak stanowią one podstawę do rozstrzygnięcia

1. Postanowienie o odrzuceniu wniosku w sprawie naprawienia szkody górniczej, od którego przysługuje odwołanie /par. 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 czerwca 1978 r. w sprawie komisji do spraw szkód górniczych - Dz.U. nr 15 poz. 67 ze zm./, należy uznać za decyzję w rozumieniu art. 104 Kpa, na którą przysługuje skarga do sądu administracyjnego. 2. Paragraf 14 ust. 2 pkt 1 zarządzenia

Nie ustalenie dokładnie stanu faktycznego, a w szczególności nie wyjaśnienie czy w chwili wydania decyzji istniała materialnoprawna przesłanka do ograniczenia własności nieruchomości określona w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/ stanowi obrazę przepisów art. 7 i art. 77 Kpa. Przesłanką tą jest ostateczna decyzja

Art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/ stanowi, że działka zamienna w zamian za wywłaszczoną - musi być dostarczona zamiast odszkodowania na żądanie właściciela jeśli wywłaszczona jest jego jedyna działka budowlana w mieście.

Art. 208 jednoznacznie określa na czyją rzecz i w jakich okolicznościach sąd administracyjny orzeka zwrot kosztów postępowania. Nie mogą więc mieć w tym zakresie zastosowania przepisy art. 351 Kpc, gdyż przepisy postępowania cywilnego z mocy art. 211 Kpa mają zastosowanie jedynie do spraw nie unormowanych w dziale VI Kodeksu postępowania administracyjnego.

Skoro w postępowaniu administracyjnym zachowane zostały wszystkie warunki określone przepisami prawa, od których istnienia uzależniona jest możliwość zastosowania szczególnego trybu wywłaszczenia /art. 35 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości - t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/, to decyzje wydane są bez naruszenia prawa, o którym mowa w art. 207 par. 2 i 3 Kpa.

1. Art. 10 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/ przewiduje w określonych sytuacjach faktycznych możliwość dostarczenia właścicielowi wywłaszczanej nieruchomości na jego żądanie nieruchomości zamiennej zamiast odszkodowania. Jeżeli jednak właściciel przez cały tok postępowania administracyjnego nie wysunie żądania w przedmiocie

Podstawą prawną załatwienia wniosku o wejście w teren w celu zabudowania kolektora jest przepis art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/. Według tego przepisu za zgodą organu administracji inwestor będący jednostką państwową może wejść na oznaczoną nieruchomość w celu założenia ciągu kolektora. Zasadniczym warunkiem

1. Możność zastosowania art. 155 Kpa w sprawie należy rozważać w świetle wydawania ostatecznych decyzji administracyjnych. 2. Art. 155 Kpa daje podstawę jedynie do pozytywnej decyzji dla strony, natomiast brak przesłanek do jego zastosowania powoduje bezprzedmiotowość postępowania /art. 105 par. 1 Kpa/.