Zgoda właściciela lub zarządcy nieruchomości nie uprawnia do wzniesienia na nieruchomości garaży, jeżeli nie uzyskano pozwolenia na budowę garażu, wymaganego przepisami ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./.

Artykuł 10 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84 ze zm./, jak również art. 43 i art. 46 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, nakładają na wynajmującego /właściciela, zarządcę/ obowiązek naprawy budynku, jego pomieszczeń i urządzeń przeznaczonych do ogólnego użytku, nie mogą jednak stanowić podstawy prawnej do

Według par. 15 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968 r. w sprawie przekazywania nieruchomości rolnych i niektórych innych nieruchomości położonych na terenie gromad pomiędzy jednostkami gospodarki uspołecznionej /Dz.U. 1969 nr 1 poz. 1/ jeżeli nieruchomość stała się zbędną dla dotychczasowego użytkownika ma on wprawdzie obowiązek złożyć właściwemu organowi do spraw rolnych wniosek

Art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./ określa, że w razie sporu wysokość odszkodowania z tytułu działań wykonywanych zgodnie z art. 35 tej ustawy ustala organ administracji państwowej stopnia podstawowego na wniosek zainteresowanej strony. Przepis ten zatem uzależnia przyznanie odszkodowania od powstania szkody

W świetle art. 37 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ sam fakt samowolnego wybudowania obiektu budowlanego nie skutkuje nakazania jego rozbiórki, chyba że ustalone zostanie, że znajduje się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę /ust. 1 pkt

Zajęcie mieszkania funkcyjnego przez dozorcę na podstawie zawartej umowy o pracę na czas nieokreślony stwarza stabilizację jego stosunków mieszkaniowych w zakresie przydzielonego mu mieszkania funkcyjnego, które nie pozwala na przyjęcie tymczasowości pobytu w tym mieszkaniu, a w konsekwencji na dopełnienie obowiązku meldunkowego przez zameldowanie o charakterze czasowym /art. 8 ust. 2 ustawy z dnia

1. Naczelnicy gmin nie mogą przekazywać swoich uprawnień do rozstrzygania w drodze decyzji administracyjnej spraw indywidualnych z zakresu wywłaszczeń innym jednostkom organizacyjnym, wobec braku pozytywnego przepisu, który by ich do tego upoważniał. 2. Paragraf 2 ust. 1 pkt 1 lit. "a" rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 sierpnia 1977 r. w sprawie określenia rodzajów spraw należących do

Organ administracji państwowej przy rozstrzyganiu sprawy indywidualnej w drodze decyzji administracyjnej nie może działać całkowicie swobodnie lub samowolnie. Jako dowód w sprawie indywidualnej należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy /do wykrycia prawdy obiektywnej/ a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodami mogą być dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych

Stroną w postępowaniu administracyjnym nie może być organ, który na mocy przepisów prawa jest w danej sprawie powołany do wydawania decyzji administracyjnych. Skarga Nadleśnictwa na decyzję Naczelnik Gminy w przedmiocie ustalenia wysokości odszkodowania z tytułu szkód wyrządzonych w uprawach i plonach rolnych przez łosie, dziki, jelenie i daniele podlega odrzuceniu, gdyż w myśl par. 4 rozporządzenia

1. Niedopuszczalne jest w decyzji określonej w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./ orzeczenie o wywłaszczeniu nieruchomości bez określenia wysokości odszkodowania i terminu jego zapłaty. 2. Od zasady jednoczesności orzekania o wywłaszczeniu i odszkodowaniu, wyrażonej w art. 23 ust. 1 pkt 3 ustawy wywłaszczeniowej

Przedsiębiorstwu państwowemu, które nabyło nieruchomość w trybie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./, przysługuje jedynie ograniczone prawo rzeczowe użytkowania takiej nieruchomości, a nie prawo własności. Decyzja organu administracji państwowej o wygaśnięciu użytkowania ze względu na zmianę przeznaczenia terenu

Obowiązek złożenia organowi administracji wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do użytkowania nieruchomości rolnej istnieje jedynie wówczas, gdy nieruchomość lub jej część stała się użytkownikowi zbędna /par. 15 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968 r. w sprawie przekazywania nieruchomości rolnych i niektórych innych nieruchomości położonych na terenie gromad pomiędzy jednostkami

Jakkolwiek decyzje o sprzedaży lokalu w domu wielomieszkaniowym mają charakter uznaniowy, to jednak ze względu na wąski krąg osób uprawnionych do kupna takich lokali, ustalonych w art. 15a ustawy o gospodarce terenami w miastach i osiedlach z dnia 14 lipca 1961 r. /Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159/ i postanowieniach przepisów art. 31 ust. 1, art. 5 ust. 2 i art. 36 ust. 2 Prawa lokalowego chroniących prawa

Artykuł 14 ust. 3 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./ ma na celu zapobieganie kumulowaniu w ręku jednej osoby prawa własności dwóch lub więcej domów jednorodzinnych lub działek budowlanych przeznaczonych pod budowę takich domów, nie może zatem być interpretowany w ten sposób, że niedopuszczalność nabycia obejmuje wszelkie działki

Wzniesienie bez pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego na działce, oddanej osobie fizycznej w użytkowanie wieczyste z przeznaczeniem pod budowę domu jednorodzinnego, nie uzasadnia przejęcia tej nieruchomości wraz z budynkiem na własność Państwa bez odszkodowania na podstawie art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, jeżeli terenowy organ

Zastrzeżenie w umowie zawartej pomiędzy agentem a jednostką gospodarki uspołecznionej, według którego agent nie będzie - z tytułu prowadzenia punktu sprzedaży detalicznej na podstawie tej umowy - ponosił innych obciążeń podatkowych poza wkalkulowanymi i wynikającymi z zatrudnienia pracowników, dotyczy wyłącznie stosunków wynikających z tej umowy i nie rozciąga się na obowiązki wynikające z art. 1 ust

Rolnik, który nabył w drodze umowy nieformalnej nieruchomość rolną, jednakże nie wszedł w jej posiadanie przed 4 listopada 1971 r., nie mógł nabyć własności tej nieruchomości na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych /Dz.U. nr 27 poz. 250 ze zm./, nie odpowiada bowiem warunkom określonym w tym przepisie.

W przypadku wielokrotnego dokonywania zmian decyzji przez organ administracji państwowej - organ ten - winien szczególnie wnikliwie rozpoznać sprawę zgodnie z treścią art. 7, art. 77 par. 1 Kpa i dokonać równocześnie obiektywnej oceny zebranych w sprawie dowodów zgodnie z treścią art. 80 Kpa.

1. Wprawdzie art. 211 Kpa przewiduje odpowiednie stosowanie przez sąd administracyjny przepisów kodeksu postępowania cywilnego, jednak tylko w sprawach nie uregulowanych w dziale VI Kpa. Sprawę kosztów procesu reguluje natomiast wyczerpująco art. 208 Kpa, który nie dopuszcza zasądzenia zwrotu kosztów postępowania od skarżącego na rzecz organu administracji państwowej. Przepis ten zmienia zatem na korzyść

Określone w art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk /Dz.U. 1963 nr 59 poz. 328/ prawomocne postanowienie sądu opiekuńczego upoważniające matkę małoletniego do dokonania zmiany nazwiska dziecka, wydane w postępowaniu nieprocesowym, w którym uczestniczył ojciec dziecka, zastępuje zgodę tego ojca wymaganą przez art. 5 ust. 2 tej ustawy, w związku z czym nie jest konieczne

Upoważnienie organów administracji państwowej do umarzania - m.in. posiadaczom gospodarstw specjalistycznych - kredytów bankowych, określone w par. 10 ust. 1 zarządzenia Ministrów Rolnictwa i Finansów z dnia 22 kwietnia 1976 r. w sprawie zasad tworzenia zespołów rolników indywidualnych, specjalizacji i kooperacji w rolnictwie /M.P. nr 19 poz. 88 ze zm./, nie może stanowić podstawy prawnej decyzji administracyjnej

Zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ lokal mieszkalny, stanowiący odrębną nieruchomość tylko wówczas wyłączony jest spod szczególnego trybu najmu, gdy zamieszkuje w nim właściciel, jego dzieci lub rodzice.

1. Przekazanie przez organ administracji rolnikowi w nieodpłatne użytkowanie gruntu PFZ oznacza zawarcie umowy określonej w art. 708 Kc, do której mają zastosowanie przepisy o dzierżawie. 2. Brak formy pisemnej umowy o przekazaniu nieruchomości w użytkowanie nie czyni tej umowy nieważną /art. 73 par. 1 Kc/, a okoliczność, że organ administracji zaniedbał sporządzenia umowy, nie może szkodzić prawom

1. Z art. 196 par. 2 pkt 11 Kpa wynika dopuszczalność badania przez Naczelny Sąd Administracyjny decyzji ustalającej wymiar opłaty elektryfikacyjnej, przewidzianej w art. 3 ustawy z dnia 28 czerwca 1950 r. o powszechnej elektryfikacji wsi i osiedli /Dz.U. 1954 nr 32 poz. 135/, jest to bowiem "inne świadczenie pieniężne", do którego mają zastosowanie przepisy o podatkach. 2. Okoliczność, że właściciel