Zasady ustalania wynagrodzenia skazanego zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy

Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe

Zasady podwyższania emerytur wojskowych

Zasady wyceny nieruchomości

Brak prawa do zaskarżenia postanowienia w przedmiocie kosztów procesu zasądzonych po raz pierwszy przez sąd drugiej instancji

Zasady wyliczania i przyznawania emerytur z FUS osobom mającym ustalone prawo do emerytury wojskowej i policyjnej

Przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności

Ograniczenie wysokości subwencji przysługującej partiom politycznym z budżetu państwa

Zasady skreślania z listy pilotów morskich

Brak możliwości wniesienia do Sądu Najwyższego zażalenia na postanowienie Sądu Apelacyjnego o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania

Krąg osób uprawnionych do otrzymania paszportu dyplomatycznego

Konieczność zawarcia umowy na piśmie przez wykonawcę robót budowlanych z podwykonawcą pod rygorem nieważności

Zasady finansowania szkolnictwa wyznaniowego

Od momentu wejścia w życie Konstytucji istnieje materialna podstawa roszczeń z tytułu szkody wyrządzonej niezgodnym z prawem orzeczeniem sądu. W konsekwencji, przed wprowadzeniem szczegółowej regulacji wynikającej z art. 4171 § 2 k.c. poszkodowany mógł poszukiwać ochrony prawnej na podstawie art. 417 k.c. w związku z art. 77 ust. 1 Konstytucji.

Transport kolejowy

Zgodnie z art. 53 Konstytucji, respektującym współczesne standardy praw i wolności jednostki w społeczeństwie demokratycznym, a w szczególności zgodnie z ust. 1 - 3 art. 53 Konstytucji, władze publiczne nie decydują o prawie do nauczania religii, jak zresztą w ogóle o prawie do wolności religii. Władze publiczne określają i realizują gwarancje wolności religii, w tym także gwarancje nauczania religii

Termin do złożenia wniosku o wznowienie postępowania w związku z wejściem w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego

Zwrot wniosku o ogłoszenie upadłości z powodu braków formalnych lub nienależycie opłaconego bez wezwania o uzupełnienie

Trybunał co do zasady orzeka o zwrocie kosztów postępowania tylko wówczas, gdy skarga została uwzględniona.

Skoro przepis stanowiący upoważnienie ustawowe do wydania aktu wykonawczego nie może być sam w sobie podstawą orzeczenia sądowego, to nie jest możliwe również badanie jego zgodności z Konstytucją w trybie pytania prawnego. Nie jest bowiem dopuszczalne inicjowanie za pomocą pytań prawnych kontroli generalno-abstrakcyjnej przed Trybunałem.

Zasada ne bis in idem znajduje zastosowanie po dokonaniu przez Trybunał oceny celowości prowadzenia postępowania i orzekania w kwestii, która została już jednoznacznie i ostatecznie rozstrzygnięta. Stwierdzenie przesłanki ne bis in idem prowadzi do umorzenia postępowania z powodu zbędności orzekania.

Do naruszenia prawa lub wolności konstytucyjnej nie dochodzi wtedy, gdy niemożność realizacji określonych praw czy wolności (w niniejszej sprawie - uzyskania przez skarżącą rozstrzygnięcia poprzedzonego merytorycznym rozpoznaniem sprawy przez sąd) wynika z zaniechań samej skarżącej - dobrowolnej rezygnacji z dochodzenia roszczeń w drodze procesu cywilnego po zwrocie pozwu.

Mając na uwadze specyfikę wznowienia postępowania na podstawie art. 4011 k.p.c., konieczność zagwarantowania prawa do sądu właściwego oraz prawa do zaskarżania orzeczeń, konieczne wydaje się rozszerzenie zakresu przedmiotowego tego przepisu.