Powołanie się na zarzut naruszenia art. 92 ust. 1 Konstytucji wymaga każdorazowo doprecyzowania, jakie prawo lub wolność wyrażone w przepisach konstytucyjnych zostały naruszone wskutek ustanowienia rozporządzenia niezgodnie z wymogami sformułowanymi przez ustrojodawcę. Z treści samodzielnie ujmowanego art. 92 ust. 1 Konstytucji nie wynika bowiem jakiekolwiek prawo podmiotowe, które chronione mogłoby

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Wyrażający zasadę dwuinstancyjności przepis art. 176 ust. 1 Konstytucji jest przede wszystkim przepisem o charakterze ustrojowym, organizacyjnym, a tym samym w toku kontroli dokonywanej w trybie skargi konstytucyjnej - ze względu na jej zakres wynikający z art. 79 ust. 1 Konstytucji - ma znaczenie uzupełniające i pomocnicze.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej w zakresie art. 149 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398, ze zm.).

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej w zakresie odnoszącym się do art. 107 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398, ze zm.) oraz w zakresie odnoszącym się do art. 1302 § 1-2 i 4-5 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.).

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Skarga konstytucyjna nie przysługuje organom władzy publicznej lub innym podmiotom wykonującym władztwo publiczne.

To nie z treści przepisu rozporządzenia z 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, wynika podstawa prawna do uwzględnienia (lub zanegowania) prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego. Podstawę taką dawała bezpośrednio i samoistnie sama ustawa upoważniająca do wydania tego aktu. Unormowanie § 54 ust. 3 rozporządzenia z 1995 r. winno

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Wśród przesłanek dopuszczalnego - w świetle Konstytucji - ograniczania prawa własności nie mieści się wymóg zapłaty odszkodowania.Wobec zasady ochrony własności - pozostaje instytucja wywłaszczenia, stanowiącego formę całkowitego odjęcia tego prawa.

Wniesienie skargi konstytucyjnej uwarunkowane jest stwierdzeniem naruszenia prawa gwarantowanego Konstytucją, nie zaś istnieniem abstrakcyjnego ryzyka, że do naruszenia takiego mogłoby dojść - w szczególnych i trudnych do przewidzenia okolicznościach.

Żądając stwierdzenia niekonstytucyjności art. 124 ust. 1 pkt 3 ustawy o prawie autorskim, skarżący domaga się polepszenia swojej sytuacji prawnej, to zaś zagadnienie należy do polityki stanowienia prawa i nie wynika z powołanego jako wzorzec kontroli art. 64 Konstytucji.

Przesłanką dopuszczalności złożenia skargi konstytucyjnej nie jest każde naruszenie Konstytucji, ale tylko naruszenie wyrażonych w niej norm regulujących wolności lub prawa człowieka i obywatela.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu wnioskowi w zakresie kontroli zgodności: 1) art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277, ze zm.), w brzmieniu nadanym przez art. 35 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496, ze zm.) rozumiany jako

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Brak jest logicznego powiązania między twierdzeniem, że naruszona została wolność zrzeszania się i prawo własności, a postępowaniem, w którym stwierdzono jedynie, że brak jest normy, zmuszającej jeden podmiot do przeniesienia przysługujących mu praw na inny, zamierzający prowadzić tego samego rodzaju działalność.

Do naruszenia prawa skarżącej do decydowania o życiu osobistym doszło już bowiem z chwilą wydania decyzji o odmowie sporządzenia aktu małżeństwa; skarżąca winna była zatem skorzystać ze środków prawnych przysługujących jej w postępowaniu, w którym przedmiotem kontroli byłaby ta decyzja. Dopiero po jego zakończeniu spełniona byłaby przesłanka wyczerpania drogi prawnej, przewidziana w art. 46 ust. 1

Przewidziane w art. 190 ust. 4 Konstytucji środki sanacji konstytucyjności wyroków sądowych czy też decyzji administracyjnych mogą być wykorzystane dopiero w sytuacji, gdy Trybunał w swoim orzeczeniu stwierdzi niekonstytucyjność przepisów stanowiących podstawę ich wydania.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Brak określonej regulacji w systemie prawnym nie może stanowić przedmiotu skargi konstytucyjnej.