Sąd Najwyższy uchyla wyrok Sądu Okręgowego w zakresie przepadku wartości połowy pojazdu, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania z uwagi na niepełną ocenę prawną tego środka karnego.

Śmierć oskarżonego przed wydaniem orzeczenia przez sąd odwoławczy stanowi bezwzględną przeszkodę procesową, uzasadniającą umorzenie postępowania karnego na podstawie art. 17§1 pkt 5 k.p.k. i uchylenie orzeczenia zgodnie z art. 439§1 pkt 9 k.p.k.

Błędne określenie wymiaru kary jednostkowej wpływające na wysokość kary łącznej stanowi rażące naruszenie prawa wymagające uchylenia wyroku w zaskarżonej części.

Płatnik składek nie jest uprawniony do przesuwania w deklaracjach ZUS IWA pracowników zatrudnionych jednocześnie w warunkach przekroczenia najwyższego dopuszczalnego natężenia hałasu (czynnik środowiskowy) oraz narażonych na czynniki mechaniczne do kategorii zagrożenia mechanicznego nieuwzględnianego przy obliczaniu składki wypadkowej, gdyż hałas jako mierzalny czynnik szkodliwy dla zdrowia musi być

Uchybienie polegające na błędnym wymiarze kary grzywny wbrew przepisom prawa stanowi rażące naruszenie materialne, skutkujące uchyleniem orzeczenia i koniecznością jego ponownego rozpoznania w zakresie kary.

Sprzeczność składu sądu z przepisami prawa w rozumieniu art. 379 pkt 4 k.p.c. stanowiąca podstawę nieważności postępowania zachodzi, gdy wyrok został wydany jednoosobowo przez sędziego powołanego na urząd sędziego sądu apelacyjnego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym ustawą z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych

Przepis art. 22a ustawy zaopatrzeniowej obniżający wysokość policyjnej renty inwalidzkiej funkcjonariuszy, którzy pełnili służbę na rzecz totalitarnego państwa w rozumieniu art. 13b ust. 1 ustawy, nie znajduje zastosowania do obliczenia wysokości policyjnej renty inwalidzkiej, do której prawa zostały nabyte z tytułu służby w Policji lub innych jednostkach III Rzeczypospolitej Polskiej (poza zakresem