Kredytobiorca ma interes prawny w ustaleniu nieważności umowy kredytu hipotecznego, gdy klauzule dotyczące mechanizmu waloryzacji nie były indywidualnie uzgodnione i kształtują prawa oraz obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy, a umowa nie może być utrzymana po eliminacji tych klauzul.

Dla skutecznego podniesienia zarzutu przedawnienia konieczne jest szczegółowe ustalenie, czy czynność prawna, która mogłaby przerwać bieg przedawnienia, rzeczywiście dotyczy wierzytelności będącej przedmiotem sporu.