Klauzule waloryzacyjne w umowach kredytowych, które pozwalają bankowi na jednostronne określanie kursu walutowego, są niedozwolone, a ich abuzywność skutkuje nieważnością całej umowy, ponieważ dotyczą głównych świadczeń stron i nie spełniają wymogu transparentności.

Dla skutecznego potrącenia wzajemnych wierzytelności, należy rozważyć miarkowanie kar umownych oraz ściśle interpretować postanowienia umowy w zgodzie z zasadami wykładni umowy, zapewniając pełną ocenę materialnoprawną przed przystąpieniem do oceny prawno-procesowej.

Postępowanie sądowe z powództwa kredytobiorcy będącego konsumentem o ustalenie nieistnienia stosunku prawnego z umowy kredytu, prowadzone przeciwko bankowi, co do którego w toku postępowania ogłoszono upadłość, nie jest sprawą „o wierzytelność, która podlega zgłoszeniu do masy upadłości” w rozumieniu art. 145 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe, a tym samym może być podjęte z

Klauzule przeliczeniowe umieszczone w umowie kredytowej, które pozwalają bankowi na dowolne ustalanie kursu walutowego, są abuzywne i prowadzą do nieważności umowy, gdyż sprzeczne są z zasadą transparentności oraz równowagą kontraktową, co uniemożliwia ustalenie ryzyka związanego z zawarciem takiej umowy.

Klauzule przeliczeniowe w umowie kredytu indeksowanego do waluty obcej, które przyznają bankowi jednostronne prawo do ustalenia kursu walutowego bez obiektywnych kryteriów, są uznawane za abuzywne. Ich wyeliminowanie skutkuje nieważnością całej umowy z powodu braku możliwości utrzymania jej w mocy bez tych postanowień.