Wyeliminowanie z umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej abuzywnych klauzul dotyczących ustalania kursów walut skutkuje nieważnością całej umowy, a niedopuszczalne jest zastępowanie tych klauzul innymi postanowieniami w celu utrzymania umowy w mocy. Prawo zatrzymania (art. 496 k.c.) nie przysługuje stronie, która może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony.

Zastosowanie prawa zatrzymania w sytuacji wzajemnych świadczeń pieniężnych jest nieprawidłowe; klauzule indeksacyjne w umowach konsumenckich są niedozwolone, a odsetki za zwłokę przysługują od chwili doręczenia wezwania do zapłaty, a nie od wydania wyroku.

W razie stosowania przez przedsiębiorcę nieuczciwej praktyki rynkowej, konsument może żądać unieważnienia umowy i zwrotu świadczeń, nawet jeśli przedsiębiorca nie jest ubezpieczycielem, o ile jego działania wprowadzają w błąd i naruszają interes konsumenta.

Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia za krzywdę należy uwzględnić, że zdrowie ludzkie stanowi wartość bezcenną, której trwała utrata nie może być w pełni zrekompensowana pieniężnie. W przypadku osoby, która doznała poważnego uszczerbku na zdrowiu pozbawiającego ją pozytywnych perspektyw życiowych i wymagającego dożywotniej opieki, nietrafne jest posługiwanie się argumentem o niedopuszczalności

Stwierdzenie abuzywności klauzul umownych indeksujących kredyty do CHF powoduje ich bezskuteczność, co w świetle prawa krajowego i orzecznictwa TSUE może uzasadniać stwierdzenie nieważności całej umowy, jeżeli utrzymanie jej obowiązywania jest niemożliwe bez tych postanowień.

Przedsiębiorca, jako profesjonalny uczestnik obrotu gospodarczego, powinien wykazywać większą odporność na krytykę ze strony konsumenta, a krytyka ta – jeśli dotyczy jakości usług i mieści się w granicach rzeczowości – nie może być uznana za naruszenie dóbr osobistych. Natomiast reakcja przedsiębiorcy, polegająca na personalnym ataku na konsumenta, może stanowić przekroczenie granic wolności słowa

Klauzule indeksacyjne oparte na kursach walut i marży, jeśli nieprzejrzysto określone i dające bankowi jednostronne prawo modyfikacji, są abuzywne w całości, co może skutkować nieważnością umowy kredytowej w świetle art. 385(1) k.c. Bez wyraźnej zgody konsumenta, takie postanowienia nie mogą obowiązywać w obrocie prawnym.

Przedsiębiorca sprzedający rzecz ruchomą pochodzącą z kradzieży odpowiada z tytułu rękojmi za wady prawne niezależnie od tego, czy sam nabył ją w dobrej wierze i czy wiedział o jej wadzie prawnej. Po skutecznym odstąpieniu od umowy sprzedaży rzeczy z wadą prawną nabywcy przysługuje roszczenie o zwrot ceny na podstawie art. 494 k.c. w zw. z art. 560 § 1 k.c., a także zwrot kosztów bezpośrednio związanych

Sąd Najwyższy uznał, iż abuzywne klauzule indeksacyjne i kursowe umowy kredytowej indeksowanej do CHF skutkują jej nieważnością. Upadek umowy bez możliwości zastąpienia tych klauzul innymi przepisami nie narusza interesów konsumenta, jako że konsument świadomie domaga się stwierdzenia nieważności umowy.

Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia za krzywdę należy uwzględnić, że zdrowie ludzkie stanowi dobro najwyższej wartości, którego utrata nie może być w pełni zrekompensowana żadną kwotą pieniężną. Szczególne okoliczności sprawy, w tym młody wiek poszkodowanego w chwili wypadku i brak perspektyw na normalne życie, uzasadniają przyznanie wyższego zadośćuczynienia. Odsetki od zadośćuczynienia należy

Przy zachowaniu zasady związania formy pisemnej przy dokonywaniu zmian umowy, brak dowodów na jej konkludentne lub ustne zmiany dyskwalifikuje roszczenie oparte na rzekomej modyfikacji warunków umowy.