Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Okręgowego w Lublinie w zakresie kary, orzekając, że naruszenie zasady reformationis in peius uniemożliwia jego utrzymanie. Sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania z powodu niezgodności orzeczenia z art. 434 § 1 k.p.k.

Sąd Najwyższy wskazuje, że nienależyte obsadzenie sądu oraz brak obligatoryjnego udziału obrońcy stanowią bezwzględne przyczyny odwoławcze, co skutkuje uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd odwoławczy.