Naruszenie dolnej granicy ustawowego zagrożenia karą w orzeczeniu z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii stanowi rażące naruszenie prawa, wymagające uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy.

Obowiązek naprawienia szkody wynikający z art. 46 § 1 k.k. nie może być orzeczony w postępowaniu karnym, jeżeli prawo cywilne prawomocnie przyznało poszkodowanemu roszczenie odszkodowawcze, będąc tym samym przedmiotem innych orzeczeń.

Sąd Najwyższy, uchylając wyrok Sądu Okręgowego w Sosnowcu i przekazując sprawę do ponownego rozpoznania, wskazał na obowiązek rzetelnej, całościowej oceny dowodów w postępowaniu karnym, ze szczególnym uwzględnieniem możliwości przyjęcia winy lub błędu oskarżonego co do bezprawności jego czynu.

W sytuacji, gdy sąd niższej instancji orzeka co do tego samego czynu, który był już prawomocnie osądzony, jest zobowiązany do uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy z uwzględnieniem wcześniejszego orzeczenia, co wynika z zasad res iudicata oraz prawa do rzetelnego postępowania.