Ustawa uznaje za służbę na rzecz totalitarnego państwa okres od 22 lipca 1944 r. do 31 lipca 1990 r. w wymienionych cywilnych i wojskowych instytucjach, co nie wymaga oceny indywidualnych czynów funkcjonariuszy, lecz opiera się na formalnych kryteriach czasowych i przynależności instytucjonalnej.

Zmniejszenie policyjnych emerytur i rent do poziomu przeciętnej emerytury powszechnej, gdy większość stażu pracy funkcjonariusza przypada na okres po 1990 r., a jego służba w instytucjach uznawanych za wspierające totalitarne państwo miała charakter pomocniczy, narusza zasady proporcjonalności i równości wobec prawa, jak również prawo do zabezpieczenia społecznego wynikające z Konstytucji RP.