Mechanizm obniżania świadczeń emerytalno-rentowych osób pełniących służbę na rzecz totalitarnego państwa przez 'wyzerowanie' podstawy wymiaru i ich dalsze ograniczanie do poziomu przeciętnej emerytury narusza zasady proporcjonalności, równości i ochrony własności wynikające z Konstytucji RP, zwłaszcza wobec funkcjonariuszy, którzy pozytywnie przepracowali lata w wolnej Polsce.

Przepisy ograniczające wysokość emerytur byłych funkcjonariuszy służb mundurowych, którzy po 1990 roku pełnili służbę w demokratycznym państwie, do przeciętnej emerytury FUS, są niezgodne z konstytucyjnymi zasadami równości, ochrony praw nabytych oraz sprawiedliwości społecznej.

Klauzule przeliczeniowe w umowach kredytów indeksowanych lub denominowanych do walut obcych, które pozwalają bankowi na jednostronne ustalenie kursu walutowego bez indywidualnych uzgodnień z konsumentem, są niedozwolone, co skutkuje ich bezskutecznością ex lege i nieważnością całej umowy.

Postanowienia umowy kredytu denominowanego lub indeksowanego, które pozwalają bankowi na jednostronne ustalanie kursu waluty, stanowią klauzule abuzywne, a ich wyeliminowanie skutkuje nieważnością całej umowy, jeżeli nie są one zastąpione przepisami prawa dyspozytywnego, które jednak muszą być zgodne z interesem konsumenta.

W przypadku umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej zawartej z konsumentem, klauzule waloryzacyjne, które nie zostały sformułowane w sposób jednoznaczny i rażąco naruszają interesy konsumenta, są abuzywne i mogą prowadzić do nieważności tej umowy, jeśli nie istnieje możliwość jej dalszego utrzymania bez tych klauzul.

Sąd Najwyższy stoi na stanowisku, że art. 15c ust. 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym, obniżający emerytury do poziomu przeciętnej emerytury ZUS, narusza konstytucyjne prawa byłych funkcjonariuszy, którzy służyli po 1989 r., a nie pełnili służby na rzecz totalitarnego państwa.

Ocena, czy funkcjonariusz pełnił służbę na rzecz totalitarnego państwa, wymaga rozważenia wszystkich istotnych okoliczności sprawy, a nie tylko formalnej przynależności do danej formacji. Przepisy ustawy o obniżeniu emerytury w związku z pełnieniem służby na rzecz systemu totalitarnego muszą być stosowane z uwzględnieniem konstytucyjnych standardów proporcjonalności i sprawiedliwości.

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ponosi odpowiedzialność za zobowiązania spółki, gdy egzekucja przeciwko jej majątkowi jest bezskuteczna. Wykazanie bezskuteczności egzekucji nie wymaga skierowania egzekucji do całego majątku spółki, jeśli brak możliwości uzyskania zaspokojenia z pozostałych składników majątku jest oczywisty z okoliczności sprawy. Ciężar dowodu, że egzekucja mogłaby

Aby zdarzenie mogło zostać zakwalifikowane jako wypadek przy pracy, nie jest konieczne, by przyczyna zewnętrzna była jedyną przyczyną zdarzenia; wystarczy, że przyczyniła się ona do powstania uszczerbku na zdrowiu.

W przypadku przewłaszczenia na zabezpieczenie, jeżeli wartość przejętej nieruchomości przewyższa zabezpieczone wierzytelności, wierzyciel jest zobowiązany do zwrotu nadwyżki na rzecz dłużnika, gdyż zatrzymanie całej wartości nieruchomości stanowiłoby nieuzasadnione wzbogacenie.

Art. 15c ustawy zaopatrzeniowej, nakazujący obniżenie emerytur za służbę na rzecz totalitarnego państwa, musi uwzględniać wszystkie okoliczności sprawy, w tym indywidualne czynny funkcjonariusza, i może być oceniany w kontekście konstytucyjności, zwłaszcza w przypadku braku rozstrzygnięcia przez Trybunał Konstytucyjny.

Domniemanie pełnienia służby na rzecz totalitarnego państwa na podstawie samego faktu zatrudnienia w jednostkach SB może być obalone, jednak sąd nie powinien stosować art. 15c ust. 3 ustawy zaopatrzeniowej z uwagi na jego niezgodność z Konstytucją RP.

Obniżenie wskaźnika podstawy wymiaru emerytury ze względu na służbę na rzecz totalitarnego państwa wymaga jasnego i precyzyjnego ustalenia, czy określona działalność była związana z naruszeniami praw obywatelskich, zaś postępowania sądowe w tej kwestii muszą zapewniać stronom możliwość pełnego przedstawienia dowodów i stanowisk na rozprawie jawnej.

Postanowienia umowne odwołujące się do jednostronnego ustalania kursu walutowego, na podstawie którego przeliczane są zobowiązania stron, mogą być uznane za niedozwolone, jeśli nie były indywidualnie uzgodnione z konsumentem i kształtują prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając interesy konsumenta. W takim przypadku kredyt denominowany w obcej walucie może zostać