Pozorność może dotyczyć likwidacji stanowiska pracy, ale może także dotyczyć przyczynowości mającej uzasadniać wypowiedzenie umowy o pracę, którą deklaruje pracodawca. Z art. 30 § 4 k.p. w związku z art. 45 § 1 k.p. wynika obowiązek pracodawcy wskazania pracownikowi, w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę na czas nieokreślony przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie. Przyczyną tą może być w szczególności

Dopuszczalne jest obalenie domniemania zgodności z rzeczywistym stanem prawnym wpisu hipoteki w każdym postępowaniu, w którym kwestia istnienia hipoteki stanowi przesłankę rozstrzygnięcia.

Artykuł 339 k.c. ustanawiający domniemanie posiadania samoistnego nie działa, gdy właściciel oddaje grunt w posiadanie zależne. A tym były decyzje o użytkowaniu przedmiotowej nieruchomości. Użytkownik też może ponosić ciężary dysponowania gruntu, płacić podatki, a także wynajmować nieruchomość. To jednak nie oznacza, że jego zachowanie ma taki sam charakter, jakby był właścicielem. Dopiero gdy właściciel

Pozbawienie strony możliwości obrony swych praw polega na tym, że z powodu wadliwości procesowych sądu lub strony przeciwnej strona nie mogła brać i nie brała udziału w postępowaniu lub jego istotnej części, nie zaś gdy mimo naruszenia przepisów procesowych strona podjęła czynności procesowe.

Do obalenia domniemania ustalonego w art. 3 u.k.w.h. nie jest konieczne "obalenie (wykreślenie) wpisu" hipoteki, lecz wykazanie, że mimo ujawnienia hipoteki przez wpis prawo to nigdy nie powstało albo mimo powstania - wygasło. Z zasady akcesoryjności wynika, że hipoteka wygasa co do zasady wraz z wygaśnięciem zabezpieczonej wierzytelności (art. 94 u.k.w.h.). Skutek ten nie wymaga wpisu w księdze wieczystej

Art. 294 k.p.k. jednoznacznie wskazuje, iż upadek zabezpieczenia następuje po 3 miesiącach od uprawomocnienia się wyroku uniewinniającego. W praktyce więc dopiero od tego momentu można mówić o ponownym rozpoczęciu biegu przedawnienia cywilnoprawnych roszczeń wobec osoby, która przyczyniła się do szkody, ale nie na tyle, by być skazaną w procesie karnym.

Pojęcie nierozpoznania istoty sprawy interpretowane jest jako wadliwość rozstrzygnięcia, polegająca na wydaniu przez sąd pierwszej instancji orzeczenia, które nie odnosi się do tego, co było przedmiotem sprawy, bądź na zaniechaniu zbadania przez ten Sąd materialnej podstawy żądania albo oceny merytorycznych zarzutów strony, przy bezpodstawnym przyjęciu, że istnieje przesłanka materialnoprawna lub procesowa

Do nierozpoznania istoty sprawy dochodzi wówczas, gdy rozstrzygnięcie sądu pierwszej instancji nie odnosi się do tego, co było przedmiotem sprawy, gdy zaniechał on zbadania materialnej podstawy żądania albo merytorycznych zarzutów strony, bezpodstawnie przyjmując, że istnieje przesłanka materialnoprawna lub procesowa unicestwiająca roszczenie. Do nierozpoznania istoty sprawy przez sąd pierwszej instancji

Organ zarządzający lub nawet osoba wyznaczona w rozumieniu art. 31 k.p. mogą dokonywać czynności z zakresu prawa pracy przez pełnomocnika. Z literalnego brzmienia art. 31 k.p. wynika, że ma on zastosowanie do wszelkich czynności z zakresu prawa pracy - materialnoprawnych i proceduralnych, dokonywanych przez pracodawcę wobec pracownika, organów administracji i władz publicznych, związków zawodowych,

Wyjątkowo sąd może dopuścić dowód z urzędu niewskazany przez stronę.