Fakt, że strona działa bez zawodowego pełnomocnika procesowego, nie przesądza automatycznie o uzasadnionej potrzebie jej pouczeń, zaś to, czy udzielenie pouczenia musi być w danej sytuacji uzasadnione zależy od oceny i uznania sądu. Pouczenie wymaga oceny okoliczności sprawy i staje się powinnością sądu tylko w sytuacjach zupełnie wyjątkowych, kiedy zachodzi potrzeba zapobieżenia nierówności podmiotów

1. Artykuł 65 § 2 k.c. nakazuje dokonywać wykładni umów z poszanowaniem zgodnego zamiaru stron i celu zawartej umowy, nawet jeżeli nie został w pełni wyrażony w jej dosłownym brzmieniu. Nie znaczy to jednak, by zapisy umowne były pozbawione znaczenia, ani też, że nieistotne są okoliczności w jakich umowa zostaje zawarta oraz cel, jakiemu ma służyć. Wykładnia umowy powinna prowadzić od ustalenia jej

Stosowania nadzoru prewencyjnego na podstawie art. 14 ust. 2 u.p.o.z.p. nie może także uzasadniać per se okoliczność, iż stan zdrowia osoby, której dotyczy wniosek, jest tego rodzaju, że pożądana jest w ogólności stała kontrola jej sposobu zachowania i procesu leczenia, ponieważ zakres zastosowania tego środka jest ściśle ograniczony do sytuacji wyznaczonych w art. 1 u.p.o.z.p., determinujących zakres