Art. 71 § 1 Prawa o ustroju sądów powszechnych został tak skonstruowany, że decyzja o przeniesieniu w stan spoczynku pozostawiona została swobodnemu uznaniu powołanego do tego organu, co oznacza, że sam fakt niepełnienia służby przez rok nie musi stanowić podstawy do zastosowania dyspozycji tej normy. Uznanie (administracyjne) nie oznacza jednak dowolności, bowiem uchwała w tym przedmiocie powinna

Skoro sąd weryfikuje przesłankę posiadania pozycji dominującej na rynku właściwym, może również zmienić definicję rynku właściwego. Zmiana ta może polegać na przyjęciu węższej koncepcji rynku właściwego, na którym przedsiębiorca posiada pozycję dominującą. Sąd może także przyjąć inną koncepcję rynku właściwego. Wówczas zmienia decyzję Prezesa UOKiK i sanuje jej wadę (polegającą na niewłaściwym wyznaczeniu

Szkoda poniesiona przez właściciela rzeczy musi mieć charakter wystarczająco trwały, a zatem utrata powinna stanowić utratę definitywną, a nie tylko prawdopodobną. Oznacza to, że roszczenie odszkodowawcze powoda mogło powstać jedynie w razie definitywnej (ostatecznej) utraty przedmiotów objętych początkowo powództwem windykacyjnym.

Przeniesienie z mocy prawa w stan nieczynny nie jest wypowiedzeniem zmieniającym nauczycielski stosunek pracy, który po ubezskutecznieniu wcześniej dokonanego wypowiedzenia definitywnego zostaje przedłużony o okres sześciu miesięcy pozostawania w tym stanie, ze skutkiem wygaśnięcia stosunku pracy z upływem tego okresu. Dyskwalifikuje to stanowisko, że przeniesienie w stan nieczynny, które prowadzi

Wskazana w art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. podstawa do zawieszenia postępowania zachodzi, gdy rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania cywilnego. Zależność ta musi być tego rodzaju, że orzeczenie, które ma zapaść w innym postępowaniu cywilnym, będzie prejudykatem, czyli podstawą rozstrzygnięcia sprawy, w której ma być zawieszone postępowanie. Zawieszenie postępowania na podstawie

Budynki wzniesione na użyczonym gruncie tylko w celu prowadzenia działalności gospodarczej przez pewien okres nie stają się automatycznie własnością właściciela gruntu.

1. Do okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach zalicza się okresy pracy lub służby, o których mowa w § 5-10 w związku z § 4 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze; nie dolicza się natomiast do okresów pracy w szczególnym charakterze okresów pracy w szczególnych warunkach

Niepoddanie się pracownika we właściwym czasie postępowaniu sprawdzającemu celem uzyskania na dalszy okres wymaganego na danym stanowisku poświadczenia bezpieczeństwa (art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych, jednolity tekst: Dz.U. z 2005 r. Nr 196, poz. 1631 ze zm.; a obecnie art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych,

Art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie może być interpretowany jako przepis samodzielnie określający warunki wymagane do nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ale jako jedynie łagodzący w stosunku do osób w nim wymienionych przesłanki przewidziane w art. 57 ust. 1.

Zgodnie z art. 4 ustawy o rencie socjalnej, prawo do renty socjalnej przysługuje osobie pełnoletniej. Ubezpieczony nie może nabyć prawa do renty socjalnej przed osiągnięciem pełnoletności, co wynika również z art. 100 ust. 1 i art. 129 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, które mają zastosowanie do renty socjalnej na podstawie art. 15 ustawy o rencie socjalnej. Z przepisów

1. Pojęcie orzeczenia "niezgodnego z prawem", o którym mowa w art. 4171 § 2 k.c., interpretowane w powiązaniu z art. 4241 § 1 k.p.c., nie obejmuje każdego orzeczenia obiektywnie sprzecznego z prawem, lecz tylko takie, którego niezgodność z prawem jest oczywista, rażąca i przybiera postać kwalifikowaną. Orzeczeniem niezgodnym z prawem jest orzeczenie niewątpliwie sprzeczne z zasadniczymi i niepodlegającymi

Zmiana pracodawcy w trybie art. 231 § 1 k.p. nie stanowi kryterium dyskryminacyjnego według art. 113 i art. 183a k.p.

Gdyby członkowie zarządu otrzymywali wynagrodzenie za pracę w zarządzie na podstawie umów zlecenia, to z tego względu także w zakresie pracy w zarządzie należałoby ich traktować jak pracowników w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Tytułem do podlegania ubezpieczeniom społecznym przez członka zarządu spółki akcyjnej, który zawarł z tą spółką umowę o świadczenie usług w zakresie zarządzania w ramach prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej, jest umowa o świadczenie usług.

W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przedmiot rozpoznania jest określony treścią decyzji organu rentowego, od której odwołanie wszczyna postępowanie przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych.

Pracodawca nie może zwolnić podwładnego, który jest odpowiedzialny za informowanie kontrahenta o wszelkiego rodzaju nieprawidłowościach przy realizacji zamówienia i zgłasza takie zastrzeżenia.

Przepis art. 49 pkt 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa był i jest więc regulacją szczególną do art. 36 tej ustawy.

Sprawa, w której wniesiono do sądu pracy odwołanie od oceny okresowej członka korpusu służby cywilnej (art. 83 ust. 5 ustawy o służbie cywilnej), jest sprawą o prawa niemajątkowe.

1. Nienależne świadczenie obejmuje świadczenia pobrane mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie wypłaty świadczeń w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca je była pouczona o braku prawa do ich pobierania oraz świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie fałszywych zeznań lub dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia

W sprawie o ustalenie wymiaru wojskowej renty inwalidzkiej sąd ubezpieczeń społecznych jest związany prawomocną decyzją dowódcy jednostki wojskowej określającą wysokość uposażenia i innych należności pieniężnych, wydaną na podstawie art. 155 w związku z art. 104 k.p.a., w związku z art. 80 ust. 1 pkt 1 i ust. 4 oraz art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych

Strony nie mogą zaskarżyć wyroku sądu polubownego, gdy ten został wydany po prawidłowo przeprowadzonym postępowaniu, ale nie odpowiada ich interesom. Skarga jest możliwa dopiero wtedy, gdy zostanie wykazane, że wyrok arbitrażowy narusza podstawowe zasady polskiego porządku prawnego.

Wszczęcie bezprawnej egzekucji grożącej utratą jedynego mieszkania stanowi naruszenie dóbr osobistych właścicieli w sferze psychicznej. Za to może należeć się rekompensata.