Odpowiedzialność karna biegłego za przestępstwo tzw. fałszu intelektualnego dotyczy poświadczenia faktów, które poddają się weryfikacji z punktu widzenia ich prawdziwości lub fałszu, natomiast nie obejmuje samych ocen.

Osoba objęta niepracowniczym ubezpieczeniem społecznym nie może nabyć prawa do wcześniejszej emerytury, mimo posiadania wymaganego stażu i wieku emerytalnego, przewidzianych w art. 29 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.).

Osoba uprawniona ze względu na kontynuowanie nauki do przyznanej na okres roku szkolnego renty rodzinnej, której wypłata została wstrzymana wskutek nieprzedłożenia aktualnego zaświadczenia szkolnego, nie może powoływać się na błąd organu rentowego i niedoręczenie decyzji wstrzymującej wypłatę renty, jeżeli kolejne zaświadczenie przedłożyła po upływie dwóch lat od wstrzymania wypłaty renty.

W sprawie o zasądzenie odszkodowania z tytułu bezprawnego rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas nie określony bez wypowiedzenia na podstawie art. 52 KP wartość przedmiotu sporu stanowi podana kwota pieniężna (art. 19 § 1 KPC), a nie suma wynagrodzenia za pracę za okres jednego roku (art. 231 KPC).

Okres ochrony przed rozwiązaniem umowy o pracę na podstawie art. 53 § 1 pkt 1 KP rozpoczyna bieg od następnego dnia kalendarzowego, jeżeli orzeczenie lekarskie o niezdolności do pracy w danym dniu roboczym zostało wydane po jego zakończeniu i po wykonaniu przez pracownika ustalonej na ten dzień pracy.

Sąd drugiej instancji nie jest związany wnioskami apelacji co do sposobu rozstrzygnięcia. Granice apelacji wyznacza nie tyle sam wniosek, co cały jej wywód i treść.

Samowolny zabór przez pracownika z jego akt osobowych dokumentów dotyczących stosunku pracy i uporczywa odmowa ich zwrotu na żądanie pracodawcy stanowi ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1 pkt 1 w związku z art. 100 § 1 KP).

Nie zachodzi nieważność postępowania, gdy w sprawie z zakresu prawa pracy sąd pierwszej instancji orzekając na skutek sprzeciwu utrzymał w mocy wyrok zaoczny wydany w składzie sprzecznym z przepisami prawa.

1. Niedopuszczalność zarzutu kasacyjnego z mocy prawa powoduje niedopuszczalność kasacji w części dotyczącej tego zarzutu. 2. Czyny funkcjonariuszy organów bezpieczeństwa publicznego, popełnione w okresie do 31 grudnia 1956 r., a polegające na znęcaniu się fizycznym lub moralnym nad osobami pozbawionymi wolności (art. 246 k.k. z 1932 r.), udziale w pobiciu osób pozbawionych wolności (art. 240 k.k.

1. Na podstawie art. 60 § 3 k.k. zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary możliwe jest w stosunku do sprawcy, którego „współdziałanie z innymi osobami w popełnieniu przestępstwa” jest faktem przez sąd stwierdzonym, a nie objętym jedynie domniemaniem. 2. Wyższa - w porównaniu z art. 148 § 1 k.k. z 1969 r. - dolna granica zagrożenia karą pozbawienia wolności do 15 lat, przewidziana w art. 148 § 2

Obowiązek rozpoznania sprawy w innym składzie niż ten, który wydał wyrok uchylony wskutek zaskarżenia apelacją (art. 386 § 5 KPC) dotyczy konkretnej sprawy, a nie wszelkich spraw toczących się lub zakończonych przed tym sądem z udziałem tej samej strony.

Sprawami, w których o dopuszczalności kasacji przesądza wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 3921 § 1 KPC), są sprawy majątkowe, którymi mogą być sprawy o świadczenie, jak i sprawy o ustalenie oraz o ukształtowanie prawa lub stosunku prawnego.

Uchylenie po dniu 17 października 2001 r. w trybie kasacji wyroku sądu rejonowego jako odwoławczego, tzn. wyroku wydanego przez ten sąd w wyniku rozpoznania odwołania od orzeczenia kolegium do spraw wykroczeń, oznacza, że przedmiotem ponownego rozpoznania staje się znów odwołanie od orzeczenia kolegium, a tym samym sprawę należy przekazać sądowi rejonowemu do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym

Sprawa o „wyrównanie emerytury” za okres poprzedzający datę przyznania świadczenia nie jest sprawą o „przyznanie emerytury”, lecz „sprawą o prawa majątkowe”, w której kasacja jest dopuszczalna wówczas, gdy wartość przedmiotu zaskarżenia nie jest mniejsza niż dziesięć tysięcy złotych (art. 3921 § 1 KPC).

Sprawą o prawo majątkowe, w której dopuszczalność kasacji jest uzależniona od wartości przedmiotu zaskarżenia (art. 3921 § 1 KPC) jest nie tylko sprawa o świadczenie, ale także sprawa o ustalenie prawa majątkowego lub stosunku prawnego o charakterze majątkowym.

W sprawie o przyznanie emerytury kasacja przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia, chociażby zaskarżono wyłącznie wysokość przyznanego świadczenia.