Czynności adwokata ustanowionego z urzędu sprzeczne z zasadami profesjonalizmu nie uzasadniają przyznania mu kosztów nie opłaconej pomocy prawnej.

Roszczenie o „ustalenie prawa do skierowania na badanie lekarskie przez organ rentowy” nie jest sprawą z zakresu ubezpieczeń społecznych w rozumieniu art. 476 § 2 KPC i tak sformułowany wniosek (odwołanie) podlega odrzuceniu na podstawie art. 199 § 1 pkt 1 KPC.

Za samodzielny lokal mieszkalny w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (jedn. tekst Dz.U. z 1998 r. Nr 120, poz. 787 ze zm.) należy uznać wydzieloną trwałymi ścianami w obrębie budynku izbę lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi także w sytuacji, gdy pomieszczenia pomocnicze służą równocześnie zaspokojeniu potrzeb

Kwoty uiszczonych przez pracodawcę z funduszu płac składek z tytułu zawartych umów w ramach grupowego ubezpieczenia na życie pracowników, jako świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika na rzecz towarzystw ubezpieczeń osobowych, były przed dniem 9 lipca 1998 r. dochodem pracowników z pracy, od którego pracodawcy byli obowiązani opłacić składki na ubezpieczenie społeczne.

Osoba ubiegająca się o przydział lokalu spółdzielczego, nie będąca jeszcze członkiem spółdzielni, nie jest uprawniona do ingerowania w treść umowy o roboty budowlane, zawieranej przez spółdzielnię mieszkaniową z wykonawcą, której przedmiotem jest wybudowanie dla tej spółdzielni budynku mieszkalnego, w którym znajdzie się lokal objęty przydziałem.

Wykonywanie użytkowania nie jest przesłanką roszczenia o ustanowienie użytkowania wieczystego, przewidzianego w art. 204 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. Nr 115, poz. 741 ze zm.). Dochodzenie tego roszczenia przez użytkownika, który nie wykonywał użytkowania zgodnie z celem, w jakim je uzyskał, może być jednak w konkretnych okolicznościach uznane za nadużycie prawa

W postępowaniu o stwierdzenie zasiedzenia sąd nie jest związany stanowiskiem uczestników co do uwzględnienia wniosku. Dlatego oświadczenie pełnomocnika uczestnika postępowania, że przyłącza się do wniosku, jeśli nie zawiera nieprawdziwych twierdzeń o faktach nie może być uznane za podstawę wznowienia postępowania określoną w art. 403 § 1 pkt 2 k.p.c., choćby nie było zgodne z wolą mocodawcy.

Kradzież mienia powierzonego pracownikowi nie może być uznana za niezależną od niego przyczynę niedoboru wówczas, gdy pracownik, zwłaszcza zatrudniony na kierowniczym stanowisku, przez swe nieroztropne zachowanie ułatwia jej dokonanie.

W razie niemożności doręczenia pisma sądowego pełnomocnikowi przedsiębiorcy pod wskazanym adresem siedziby przedsiębiorcy, skuteczne jest doręczenie tego pisma do rąk osoby wchodzącej w skład organu uprawnionego do reprezentowania przedsiębiorcy względnie pracownika przedsiębiorcy upoważnionego do odbioru pism sądowych.

Jeżeli nie zachodzi wypadek wyjątkowy przewidziany w art. 169 § 4 k.p.c., wniosek o przywrócenie terminu złożony po upływie roku od jego uchybienia podlega oddaleniu, a nie odrzuceniu.

Ogłoszenie upadłości osoby prawnej nie pozbawia tej osoby zdolności sądowej.

Jeżeli w stosunku łączącym strony występują istotne elementy umowy o pracę, to odmienna jego ocena narusza art. 22 § 1 i 11 KP.

1. Na postanowienie sądu drugiej instancji kończące postępowanie w sprawie o stwierdzenie wykonalności orzeczenia sądu zagranicznego lub wydanego za granicą orzeczenia sądu polubownego (arbitrażowego) przysługuje kasacja. 2. Określony w art. 2 ust. 2 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Finlandią o ochronie prawnej i pomocy prawnej w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych, podpisanej w Helsinkach

Konieczność zatrudnienia nowych pracowników z odpowiednimi kwalifikacjami, których powód nie posiada przemawia za uznaniem niecelowości przywrócenia go do pracy (art. 45 § 2 KP).

Uznanie, że doszło do zawarcia umowy, mocą której strony stosunku pracy zlikwidowały skutki uprzedniego rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, wymaga ustalenia, że strony zmierzały do osiągnięcia takiego celu.

Wyrok zasądzający kwotę w wysokości ustalonej na podstawie opinii biegłego, w której obliczono odsetki sprzecznie z art. 481 § 1 i art. 482 § 1 KC narusza art. 224 § 1 KPC w sposób wpływający na wynik sprawy.

Jeżeli zachodzą warunki przewidziane w art. 389 § 1 k.p.k. (art. 334 § 1 d. k.p.k.) nie ma przeszkód do odczytania wyjaśnień złożonych przez oskarżonego w postępowaniu przygotowawczym, nawet jeśli te wyjaśnienia złożone zostały w trybie art. 308 § 2 k.p.k. i to bez względu na to, czy następnie spełniono nakaz przewidziany w § 3 art. 308 k.p.k. (dawniej art. 276 § 2 k.p.k. 1969 r.).

Poświadczenie nieprawdy w dokumencie, użytym później przez stronę jako środek dowodowy, nie jest podstawą wznowienia postępowania, wymienioną w art. 403 § 1 pkt 2 k.p.c.

1. Niedopuszczalne jest oparcie postanowienia o odrzuceniu apelacji jedynie na dacie wpływu umieszczonej w wadliwej adnotacji (tzw. prezentacie), nie zawierającej stwierdzenia sposobu wniesienia jej do sądu (art. 165 § 2 k.p.c.). 2. Jeżeli zachowanie terminu wniesienia apelacji budzi wątpliwości, sądy powinny korzystać z - przewidzianej w art. 152 zd. 2 k.p.c. - możliwości odebrania na posiedzeniu