Zawarty w art. 54 § 2 kk zakaz orzekania wobec sprawcy, który w czasie popełnienia przestępstwa nie ukończył 18 lat, kary dożywotniego pozbawienia wolności nie wyklucza wymierzenia nieletniemu, odpowiadającemu w warunkach art. 10 § 2 kk za przestępstwo zagrożone taką karą – kary 25 lat pozbawienia wolności.

Dowód z badań polimorfizmu DNA może być traktowany jedynie jako środek weryfikacji domniemania ojcostwa.

W sprawach o dział spadku sąd drugiej instancji nie jest związany granicami wniosków apelacyjnych oraz zakazem reformationis in peius jeżeli przedmiot zaskarżenia jest integralnie związany z inną częścią lub całością zaskarżonego orzeczenia.

Pozbawienie Trybunału Konstytucyjnego kompetencji do ustalania powszechnie obowiązującej wykładni ustaw nie oznacza, że wykładni przyjętej w uchwałach wydanych na podstawie art. 13 ustawy z dnia 28 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (jedn. tekst: Dz.U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470 ze zm.) nie można podzielić.

Jeżeli w pozwie i w kasacji powód podał, że wartością przedmiotu sporu i zaskarżenia jest określona kwota pieniężna 'wraz ze skapitalizowanymi odsetkami', to bez podjęcia przez sąd drugiej instancji czynności zmierzających do ustalenia wartości przedmiotu zaskarżenia kasacją, niezasadny jest wniosek, że wartością tą nie są objęte skapitalizowane odsetki.

Krąg pokrzywdzonych w rozumieniu art. 49 § 1 k.p.k. ograniczony jest zespołem znamion czynu będącego przedmiotem postępowania oraz czynów współukaranych.

1. Odpowiedzialność Skarbu Państwa z tytułu niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania (art. 552 § 4 k.p.k.) opiera się na zasadzie ryzyka. 2. Niewątpliwie niesłusznym, w rozumieniu art. 552 § 4 k.p.k., jest takie tymczasowe aresztowanie, które było stosowane z obrazą przepisów rozdziału 28 k.p.k., oraz tymczasowe aresztowanie oskarżonego (podejrzanego), powodujące dolegliwość, której nie

Skuteczne podniesienie przed sądem kasacyjnym zarzutu zawyżenia kwoty zadośćuczynienia za krzywdę może mieć miejsce w sprawie, w której rozstrzygnięcie w tym przedmiocie narusza w sposób oczywisty zasady ustalania zadośćuczynienia. W ramach kontroli kasacyjnej nie jest możliwe wkraczanie w sferę swobodnego uznania sędziowskiego.

Okoliczności uzasadniające przyjęcie pozorności umowy o pracę są podstawą faktyczną, podlegającą ustaleniu przez sądy. Ustalenia te nie stanowią przedmiotu kontroli kasacyjnej w ramach podstawy z art. 3931 pkt 1 KPC.

Sąd Najwyższy w ramach kontroli kasacyjnej zarzutu naruszenia art. 233 § 1 KPC przez sąd drugiej instancji nie ustala faktów, lecz ocenia, czy sąd ten nie przekroczył granic swobody osądu sędziowskiego.

Kwestionowanie w apelacji ustaleń faktycznych nie jest równoznaczne ze złożeniem wniosków dowodowych.

Nie można w kasacji skutecznie zarzucić sądowi drugiej instancji naruszenia art. 233 § 1 KPC, polegającego na braku wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego, w sytuacji gdy sąd ten w swoich rozważaniach nie nawiązał wprawdzie bezpośrednio do treści protokołu powypadkowego, ale protokół ten był znany biegłym lekarzom sądowym, którzy w opinii ustosunkowali się do jego treści, a sąd szczegółowo

Zwracana kwota kaucji mieszkaniowej nie jest świadczeniem pieniężnym, którego wysokość może być zmieniona na podstawie art. 3581 § 3 k.c., także wówczas, gdy była ona wpłacona w związku z przydzieleniem stałej kwatery wojskowej.

W wypadku ustanowienia przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa - na nieruchomości zlikwidowanego przedsiębiorstwa, przejętej w trybie art. 14 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (jednol. tekst: Dz.U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 ze zm.) hipoteki na zabezpieczenie przypadających od tego przedsiębiorstwa wierzytelności, dłużnikiem hipotecznym