W zakresie odpowiedzialności za udział w strajku nielegalnym należy odróżnić odpowiedzialność organizatorów strajku od odpowiedzialności zwykłych jego uczestników. Ci pierwsi ponoszą odpowiedzialność zaostrzoną. Udział biernych uczestników nabiera cech ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych jedynie w tym wypadku, gdy mieli oni pełną świadomość bezprawności swego postępowania i pomimo

O podziale kwoty prowizji od zysku pomiędzy członków rady pracowniczej wielozakładowego przedsiębiorstwa państwowego, które uległo likwidacji przed zatwierdzeniem bilansu za 1990 r., decydują wspólnie ogólne zabrania załóg (delegatów) zakładów pracy, utworzonych w wyniku podziału tego przedsiębiorstwa.

W sprawach z zakresu prawa pracy, których przedmiotem jest żądanie wykonania zobowiązania pieniężnego wyrażonego w walucie obcej, może być zastosowany przepis art. 3581 § 3 kodeksu cywilnego w zw. z art. 300 kodeksu pracy.

Podstawą prawną zwrotu sprawy w celu uzupełnienia istotnych braków postępowania przygotowawczego, po rozpoczęciu rozprawy głównej (art. 328 k.p.k.) – jest przepis art. 344 § 1 k.p.k.

Sąd, stosownie do treści art. 89 k.k., może zwolnić skazanego na karę dodatkową zakaza prowadzenia pojazdów mechanicznych od reszty kary, po upływie połowy okresu, na który je orzeczono, nie wcześniej jednak niż po roku jednakże, zgodnie z art. 45 k.k., okres ten nie biegnie w czasie odbywania kary pozbawienia wolności.

Skuteczność wypowiedzenia przez najemcę umowy o sprawowaniu opieki, zawartej w trybie art. 9 ust. 2 prawa lokalowego (jedn. tekst: Dz.U. z 1987 r. Nr 30, poz. 165 ze zm.), nie zależy od uzyskania uprzedniej decyzji organu gminy, o której mowa w ust. 3 tego przepisu.

Restrykcje stanu wojennego oraz wszczęcie postępowania karnego z powodu prowadzonej działalności politycznej, uniemożliwiające zainteresowanemu członkowi spółdzielni bezpieczny powrót do kraju, uzasadniają zastosowanie do terminów zawitych z art. 42 ustawy z dnia 16 września 1982 r. – Prawo spółdzielcze (Dz.U. nr 30, poz. 210 z późn. zm.) przepis art. 121 pkt 4 k.c. w drodze analogii.

Zastrzeżenie w regulaminie bankowym - stanowiącym o treści umowy zawieranej z bankiem o udzielenie kredytu bądź pożyczki albo o treści umowy o prowadzenie rachunku bankowego (oszczędnościowego bądź lokat terminowych) - uprawnienia do zmiany przez bank w czasie trwania umowy wysokości stopy oprocentowania bez wypowiedzenia umowy, wymaga dla swej skuteczności określenia konkretnych okoliczności, od jakich

Zezwolenie terenowego organu administracji państwowej na zamianę lokalu stanowi jedynie przejaw transformacji praw podmiotowych najemcy wynikających z decyzji o przydziale na rzecz innego podmiotu prawa, a nie pierwotne rozstrzygniecie o przydziale podjęte w granicach uznania administracyjnego. Osoba zajmująca lokal w wyniku zamiany wstępuje w prawa najemcy w zakresie tych praw i obowiązków, które

Wystąpienie przez małżonka z roszczeniem windykacyjnym w związku z nieważnością czynności prawnej dokonanej przez drugiego małżonka jest wykonaniem uprawnienia w zakresie zwykłego zarządu majątkiem wspólnym i tym samym, mimo sprzeciwu współmałżonka, nie ma potrzeby uzyskiwania przez niego zezwolenia sądu wydawanego na podstawie art. 39 k.r.o.

Wojewódzki konserwator zabytków nie może -w ramach uprawnienia, przewidzianego w art. 28 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i o muzeach (Dz.U. Nr 10, poz. 48 ze zm.), do wstrzymania wszelkich czynności podjętych bez zachowania przepisów art. 27 tej ustawy - występować z powództwem ekscydencyjnym (art. 841 k.p.c), zmierzającym do zwolnienia od egzekucji ruchomości zabytkowych

Odsetki przewidziane w art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ od nienależnie pobranych należności celnych, zwracanych na podstawie art. 79 ust. 1 tego Prawa przysługują od dnia uiszczenia tych należności.

1.Zarząd gminy nie jest właściwy do pojęcia uchwały w sprawie wniesienia przez gminę skarg na rozstrzygniecie nadzorcze kwestionujące uchwałę rady gminy (art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. Nr 16, poz. 95 z późn. zm.). 2.W razie wniesienia skargi na rozstrzygniecie organu nadzorczego bez podjęcia przez właściwy organ gminy uchwały, o której mowa w art. 98

1. Zarząd gminy nie jest właściwy do podjęcia uchwały w sprawie wniesienia przez gminę skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze kwestionujące uchwałę rady gminy (art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym Dz.U. nr 16, poz. 95 z późn. zm.). 2. W razie wniesienia skargi na rozstrzygnięcie organu nadzorczego bez podjęcia przez właściwy organ gminy uchwały, o której mowa w art.

Droga sądowa dla stwierdzenia zgodności zatwierdzenia przez dyrektora Izby Skarbowej planu rozdysponowania zakładu związku spółdzielni - sporządzonego przez likwidatora na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 3 ust 3 ustawy z dnia 20 stycznia 1990 r. o zmianach w organizacji i działalności spółdzielczości (Dz.U Nr 6, poz. 36) - z bezwzględnie obowiązującymi prze-pisami prawa (art. 58 k.c.) jest dopuszczalna

Artykuł 29 k.p.k. zakazuje jedynie sądowi powszechnemu wszczęcia negatywnego sporu kompetencyjnego z sądem wojskowym, ale nie zmienia niczego w zakresie uprawnienia stron do zaskarżania orzeczeń sądu wojskowego w kwestii właściwości. Oznacza to, te na postanowienie sądu wojskowego o przekazaniu sprawy sądowi powszechnemu lub nieprzyjęciu sprawy przekazanej przez sąd powszechny – z wyjątkiem wypadków

Z racji szczególnego unormowania legitymacji do zaskarżania orzeczeń w trybie rewizji nadzwyczajnej (art. 464 i art. 591 § 1 k.p.k.) należy przyjąć, że art. 380 § 2 k.p.k., przewidujący możliwość cofnięcia przez oskarżonego wniesionego na jego korzyść środka odwoławczego, nie ma odpowiedniego zastosowania do postępowania toczącego się w trybie tej rewizji (por. art. 462 k.p.k.).

Wyłączenie przewidziane w art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu (Dz.U. Nr 75, poz. 446 ze ztn.) oznacza, że przesłanka z art. 15 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, pozostawania w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania w stosunku pracy co najmniej 180 dni lub podlegania ubezpieczeniu społecznemu z tytułu innej działalności przez okres co najmniej 180 dni, nie

Protokół dodatkowy, o którym mowa w art. 6 ust. 5 w związku z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania (j.t. Dz.U. 1990 r. nr 69, poz. 407), zawarty bez uprzedniego uzyskania pozytywnej opinii ogólnego zebrania pracowników (delegatów), nie może stanowić podstawy wprowadzenia zmian w zakładowym systemie wynagradzania.

Zakład pracy nie może na podstawie art. 6 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. nr 4, poz. 19 ze zm.) wypowiedzieć pracownikowi będącemu członkiem zarządu zakładowej organizacji związkowej warunków pracy w zakresie dotyczącym czasu pracy na dotychczasowym

Zakład pracy nie może na podstawie art. 6 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.) wypowiedzieć pracownikowi będącemu członkiem zakładowej organizacji związkowej warunków pracy w zakresie dotyczącym czasu pracy na dotychczasowym stanowisku

Postanowienie częściowo wydane w sprawie o podział majątku wspólnego nie może ulec zmianie w postanowieniu końcowym orzekającym co do istoty z tej przyczyny, że w toku dalszego postępowania co do podziału pozostałych składników majątkowych uległy zmianie okoliczności stanowiące podstawę jego wydania.

Protokół dodatkowy, o którym mowa w art. 6 ust 5 w związku z art. 6 ust 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania (jedn. tekst: Dz.U. z 1990 r. Nr 69, poz. 407), zawarty bez uprzedniego uzyskania pozytywnej opinii ogólnego zebrania pracowników (delegatów), nie może stanowić podstawy wprowadzenia zmian w zakładowym systemie wynagradzania.

Orzeczenie (postanowienie) b. Najwyższego Sądu Wojskowego, rehabilitujące skazanego, a wydane pod rządem poprzednio obowiązującej procedury karnej, jako przybierające postać prawomocnego umorzenia postępowania karnego, jest orzeczeniem ostatecznym (finalnym) uwalniającym niesłusznie skazanego od winy i kary. Uzasadnia to potraktowanie go na równi z wyrokiem uniewinniającym wydanym przez Sąd Najwyższy