Złożone w sprawie rozwodowej przez matkę dziecka oświadczenie, że wnosi ona, aby dziecko zostało jej powierzone na jej wyłączny koszt", pozbawione jest w istocie jakiegokolwiek znaczenia, żadne bowiem z rodziców, ani też inny przedstawiciel ustawowy dziecka, nie może ważnie zrzec się z góry w jego imieniu roszczeń alimentacyjnych, jakie służą dziecku w stosunku do obojga rodziców z mocy art. 39 kod

Istnieje podstawa do wzajemnego zniesienia kosztów w przypadku, gdy powód żądał orzeczenia rozwodu z winy pozwanej i żądanie to popierał do zakończenia procesu, rozwód zaś został orzeczony z wyłącznej winy powoda.

Zmiana przepisów postępowania cywilnego, obowiązująca od dnia 1 stycznia 1951 r., w oparciu o zasadę prawdy materialnej w ten sposób ukształtowała zagadnienie gromadzenia dowodów, że upoważniła sąd do ich dopuszczenia nawet wówczas, gdy nie były powołane przez strony. Uprawnienia sądu wypływające z art. 236 § 1 k. p. c. w niektórych rodzajach spraw stają się jego obowiązkiem. Ma to miejsce w szczególności

I. Przy oznaczaniu dożywotniej renty wypadkowej należy mieć na względzie wiek poszkodowanego, a w związku z tym wyjaśnić przy pomocy biegłego, jak długo przypuszczalnie poszkodowany byłby w pełni, a następnie częściowo zdolny do pracy, jeśliby wypadkowi nie uległ. Jeśli czas przypuszczalnej zdolności do pracy byłby w stosunku do przypuszczalnego okresu życia względnie krótki, mogłoby to odpowiednio

Powaga rzeczy osądzonej wyroku oddalającego powództwo o rozwód stoi na przeszkodzie rozpatrywaniu okoliczności mających uzasadnić stan trwałego rozkładu, a pochodzących z okresu poprzedzającego zamknięcie rozprawy w pierwszej sprawie, bez względu na to, czy były one powołane przez strony w tej sprawie, czy też nie.

Przysposobienie nie może być orzeczone, jeśli śmierć osoby zamierzającej przysposobić małoletniego następuje przed orzeczeniem przysposobienia, choćby po złożeniu oświadczenia woli przysposobienia.

Strony dążąc do zapobieżenia domniemaniu przedłużenia najmu mogą umówić się, że ich oświadczenie woli co do przedłużenia musi być dokonane w pisemnej formie. Taka klauzula umowna wiąże strony i niezachowanie zastrzeżonej formy pociąga za sobą nieważność czynności.

Stanowisko sądu, że o tym, czy należy wpisać z mocy art. 62 ust. (2) prawa o aktach stanu cywilnego do metryki urodzenia dziecka pozamałżeńskiego imię ojca, powinno decydować w konkretnym przypadku dobro dziecka, nie odpowiada intencji przepisu. Z przepisu tego, wobec jego kategorycznego brzmienia, wynika, że urząd stanu cywilnego w każdym przypadku sporządzenia aktu urodzenia dziecka urodzonego poza

Postanowienie sądu skazujące, w oparciu o przepisy prawa o ustroju sądów powszechnych, pełnomocnika strony na grzywnę za naruszenie powagi sądu na posiedzeniu sądowym, nie podlega zaskarżeniu.

Zmniejszenie wydajności pracy w rozumieniu art. 39 m. k. k. nie musi wyrażać się wyłącznie w obniżeniu wysokości produkcji w stosunku do uprzednio już osiągniętej - może ono również polegać na przeciwdziałaniu w osiągnięciu takiej wysokości produkcji, jaka ze względu na stan techniczny urządzeń i organizacji pracy jest możliwa do osiągnięcia. Nie wykazanie należytej dbałości o właściwe stosowanie stawek

I. Niezgodne z zasadami socjalistycznej moralności byłoby uznanie, że nieuleczalna choroba małżonki, po trzydziestu latach pożycia małżeńskiego, stanowi ważny powód rozkładu pożycia małżeńskiego w sytuacji, kiedy stan małżonki wymaga przyczyniania się ze strony współmałżonka w miarę swych możliwości do ulżenia jej losowi i okazywania jej pomocy nie tylko materialnej, ale i moralnej, tak aby małżonek

I. Prawdopodobieństwo urodzenia się dalszych dzieci z nowego małżeństwa zawartego po rozwiązaniu przez rozwód poprzedniego małżeństwa nie jest okolicznością mieszczącą się w art. 29 § 2 kod. rodź. II. Dyskwalifikujący małżonka żądającego rozwodu jako ojca stosunek do dzieci z małżeństwa z reguły przesądza negatywnie możliwość zastosowania art. 30 § 2 kod. rodź.

Art. 283 § 1 k. z., ustanawiający trzyletnie przedawnienie wierzytelności z tytułu naprawienia szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym, odnosi się do wierzytelności osób bezpośrednio poszkodowanych tym czynem, nie ma natomiast zastosowania do opartych na art. 147 k. z. zwrotnych roszczeń osób, które z tytułu odpowiedzialności za cudze czyny były obowiązane pokryć szkody osobom poszkodowanym. Do tego

Pismo okólne Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 maja 1952 r. (Monitor Polski Nr A-44, poz. 634) należy traktować jako źródło zobowiązania Skarbu Państwa wobec pracowników, w zakresie bowiem, w jakim pismo to ustanawia dla pracowników* kontraktowych w przypadku tymczasowego ich aresztowania warunki korzystniejsze od tych, które wynikają dla nich z przepisów prawa pracy wyjaśnionych autorytatywnie przez

I. Na obecnym etapie rozwoju gospodarki socjalistycznej, gdy wierzyciele upadłych należą w przeważającej czyści do sektora uspołecznionego (nawet poza kręgiem wierzytelności uprzywilejowanych, art. 203 pr. upadł.), postępowanie upadłościowe w ramach gospodarki planowej i dyscypliny finansowej ma również do spełnienia swe ważne zadanie. Zgłaszanie wierzytelności w postępowaniu upadłościowym, które umożliwia

§ 6 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 sierpnia 1950 r. w sprawie norm i zasad wynagrodzenia adwokatów za wykonywanie czynności zawodowych nie obejmuje kosztów wniosku o nadanie wyrokowi klauzuli wykonalności; wniosek taki podlega odrębnej opłacie według § 6 ust. 14 cytowanego rozporządzenia.

I. Z art. 427 k. p. c. stanowiącego, że sąd może skazać niestawającego na posiedzenie pojednawcze małżonka według przepisów o karach za pogwałcenie obowiązków świadka, wynika tylko to, że przepisy dotyczące świadków mają zastosowanie co do sposobu skazania małżonka na grzywnę, jej wysokości oraz terminu usprawiedliwienia niestawiennictwa. Nie wynika z niego natomiast, aby podstawy stawiennictwa świadka

Sprawy o wydanie dziecka podlegają rozpoznaniu w trybie postępowania niespornego bez względu na to, czy zostają wszczęte z urzędu, czy też na czyjkolwiek wniosek i czy chodzi o wydanie dziecka przez jedno z rodziców, czy też przez osobę trzecią. Jednakże w wyroku orzekającym rozwód sąd, powierzając wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, nakaże wydanie dziecka".

Niedbalstwo w urzędowaniu" nie oznacza winy nieumyślnej. Jest to kategoria przedmiotowa, określająca złą jakość wykonywanej pracy, co może być zarówno wynikiem winy umyślnej, jak i nieumyślnej. Stale niedbałe wykonywanie obowiązków służbowych może oznaczać i w danym przypadku oznacza chęć oskarżonego takiego właśnie niedbałego wypełniania swych obowiązków, co stanowi winę umyślną w rozumieniu art.

Art. 283 § 4 k. z. ma zastosowanie również i do osób odpowiedzialnych za czyn sprawcy, skoro nie czyni pod tym względem żadnego rozróżnienia i do zastosowania go wystarczy ustalenie, że szkoda wynikła ze zbrodni lub występku.

I. Zasada śledcza (art. 236 § 1 k. p. c.), ułatwiająca sądowi poszukiwanie prawdy materialnej, nie we wszystkich procesach znajdzie jednakowe zastosowanie na obecnym etapie naszej drogi do socjalizmu. Zasada śledcza powinna być w pełni realizowana, gdy w rozstrzygnięciu zaangażowany jest interes Państwa Ludowego. W takich sprawach zaniedbanie jakiejkolwiek możliwości w zakresie dopuszczenia dowodów

I Pracownik, który czując się obrażony postępowaniem przełożonego zamiast wyciągnąć z tego konsekwencje przewidziane prawem, np. w postaci skargi w postępowaniu karnym lub natychmiastowego rozwiązania stosunku pracy (art. 31 lit. c) rozporządzenia z dnia 16 marca 1928 r. o umowie o pracę pracowników umysłowych), znieważył przełożonego, powinien ponieść skutki z art. 32 lit. c) cytowanego rozporządzenia

Nie ma podstaw do odstąpienia od zasady, że umowa o pracę z pracownikiem tymczasowo aresztowanym może być rozwiązana dopiero po upływie trzech miesięcy, jeżeli nie wchodzi w grę konieczność szybkiego zaangażowania, ze względu na dobro służby, innego pracownika na miejsce tymczasowo aresztowanego.

I.Termin pierwsze posiedzenie sądowe" użyty w art. 421 k.p.c. oznacza pierwszą rozprawę. II.Umorzeniu postępowania, jako skutkowi niestawiennictwa powoda na pierwszą rozprawę w sprawach rozwodowych, powód nie może zapobiec przy pomocy wniosku o przeprowadzenie rozprawy w jego nieobecności. III. Niestawienie się w sprawie rozwodowej ani powoda, ani pozwanego na jakąkolwiek, poza pierwszą, rozprawę,