Decyzja ustalająca kwotę nienależnie pobranych płatności nie wymaga wskazania wyliczeń DJP, jeśli przesłanki niespełnienia zostały prawomocnie określone wcześniej. Brak spełnienia warunków na rok 2021 nie wymaga ponownego badania dla decyzji dotyczącej lat 2019-2020.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał skargę kasacyjną ARiMR za zasadną, uchylił wyrok WSA i oddalił skargę. Stwierdzono, że przedawnienie roszczenia dochodzenia nienależnie pobranych płatności nie nastąpiło, a przerwanie jego biegu było skuteczne na dzień doręczenia postanowień o wznowieniu postępowań.

Przerwanie biegu terminu przedawnienia roszczeń o zwrot nienależnie pobranych płatności wspólnotowych może być skutecznie dokonane poprzez prawidłowo doręczone wezwanie kwalifikowane oraz podejmowanie szeregu działań administracyjnych odnoszących się do nieprawidłowości ciągłej.

Naczelny Sąd Administracyjny przyznał, że w sprawach o ustalenie nienależnie pobranych płatności termin przedawnienia może ulegać przerwaniu przez doręczenie wezwań wskazujących na nieprawidłowości, a charakter ciągły takich nieprawidłowości oznacza biegniecie terminu od ustania nieprawidłowości.

Osobie pełniącej funkcje kierownicze w spółce urządzającej gry hazardowe bez koncesji, zgodnie z art. 89 ust. 3 u.g.h., zasadnie wymierza się karę pieniężną, gdy gry mają charakter losowy, a postępowanie dowodowe nie wykazuje istotnych uchybień.

Uwzględnienie zarzutów kasacyjnych dotyczących błędów w obliczeniach kary przez organy administracji nie wpływa na zasadność decyzji o wymiarze kary, gdyż ostateczna jej wysokość pozostaje niezmienna względem ustawowych limitów.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż w przypadku naruszenia przepisów transportowych, które nie spełniają przesłanek jednoczesnego naruszenia załączników 3 i 4 ustawy, zasadne jest nałożenie kar za każde naruszenie odrębnie, zgodnie z właściwymi regulacjami.

Przedsiębiorca wykonujący przewóz drogowy ponosi obiektywną odpowiedzialność za brak aktualnych badań technicznych pojazdów, niezależnie od pandemii COVID-19, a obowiązek znajomości stanu prawnego spoczywa na przedsiębiorcy.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż nałożenie kary pieniężnej na zarządzającego transportem było zasadne, w związku z niewywiązaniem się z wymogów ustawy o transporcie drogowym; nie stwierdzono podstaw do uznania nadzwyczajnych okoliczności wyłączających odpowiedzialność.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że nieuzupełnienie w terminie braków formalnych wezwania do organu administracyjnego skutkuje pozostawieniem odwołania bez rozpoznania. Błędne oznaczenie wezwania nie wpływa na jego skuteczność procesową, jeśli określone jest istota wezwania i rygor jego niewypełnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził zasadność pozostawienia bez rozpatrzenia odwołania niespełniającego wymogów formalnych, uzasadniając to brakiem istotnych uchybień proceduralnych mających wpływ na wynik sprawy, w myśl przepisów art. 169 § 4 oraz art. 235 O.p.

Anulowanie wyboru najkorzystniejszej oferty obliguje beneficjenta do ponownego przeprowadzenia postępowania ofertowego w ramach umowy o dofinansowanie. Brak przeprowadzenia takiego postępowania skutkuje uznaniem wydatków za niekwalifikowalne i nałożeniem korekty finansowej.

Odpowiedzialność za brak wymaganych dokumentów przewozowych przez kierowcę spoczywa na zarządzającym transportem w przedsiębiorstwie, nawet jeśli kierowca nie jest zatrudniony na podstawie stosunku pracy. Obowiązek wyposażenia kierowców w wymagane dokumenty leży po stronie przedsiębiorcy lub zarządzającego transportem.