Decyzja o odmowie wydania zezwolenia na lokalizację obiektu budowlanego w pasie drogowym jest zgodna z art. 39 ust. 3 ustawy o drogach publicznych, jeśli brak jest szczególnie uzasadnionych przypadków, a organ rzetelnie uzasadnił swoje stanowisko na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, w tym map geodezyjnych i opinii o zagospodarowaniu terenu.

Zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia przez profesjonalny podmiot gospodarczy, który czerpie z tego korzyści finansowe, nie jest naruszeniem prawa o znikomym charakterze w rozumieniu art. 189f § 1 k.p.a.

Opinia właściwego miejscowo komendanta powiatowego Państwowej Straży Pożarnej jest jedynym dokumentem potwierdzającym spełnianie wymagań przeciwpożarowych przez obiekt hotelarski, a jej brak uzasadnia wykreślenie obiektu z ewidencji obiektów hotelarskich.

Zarządca drogi krajowej może odmówić wydania zezwolenia na umieszczenie w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej nie związanej bezpośrednio z drogą, jeżeli ich umieszczenie powodowałoby zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego lub naruszało warunki techniczne i wymogi bezpieczeństwa.

Wspólnik jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu bez względu na to, czy prowadzi faktyczną działalność gospodarczą, a obowiązek ten wynika wyłącznie z posiadania określonego statusu prawnego.

Uchwała rady gminy w sprawie wyznaczenia miejsc i zasad prowadzenia handlu nie może powtarzać przepisów ustawowych ani wprowadzać regulacji wykraczających poza ustawowe upoważnienie, a jej wadliwość w tym zakresie stanowi istotne naruszenie prawa skutkujące nieważnością uchwały.

Odmowa przyznania świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych musi być oparta na wnikliwej i wszechstronnej ocenie materiału dowodowego, uwzględniającej wszystkie okoliczności życiowe i majątkowe skarżącego, a nie tylko na formalnym stwierdzeniu posiadania znacznych zasobów finansowych.

Umowa dydaktyczna polegająca na prowadzeniu zajęć, której przedmiotem jest wykonywanie powtarzalnych czynności dydaktycznych, spełniających kryteria starannego działania, jest umową o świadczenie usług (art. 750 k.c.), a nie umową o dzieło (art. 627 k.c.), co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego (art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej).

Umowa o świadczenie usług, która nie prowadzi do powstania konkretnego, jednorazowego rezultatu, nie może być uznana za umowę o dzieło, a obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego dotyczy m.in. osób wykonujących pracę na podstawie takich umów (umów o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o umowie zlecenia).

Opłata za wydanie karty pojazdu pobrana na podstawie niekonstytucyjnego przepisu §1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. podlega zwrotowi na podstawie art. 190 ust. 4 Konstytucji RP.

Umowy o dzieło muszą wskazywać na jednorazowy, samoistny, materialny lub niematerialny rezultat, który można poddać weryfikacji, aby nie były traktowane jako umowy o świadczenie usług, co wiąże się z obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego. Strony umowy nie mogą swoją wolą zmieniać charakteru obowiązków publicznoprawnych wynikających z prawa.