Brak podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej wobec prawidłowości nałożonej kary pieniężnej za wprowadzenie na rynek produktu niespełniającego wymagań bezpieczeństwa; decyzja organu zgodna z ustawą o ogólnym bezpieczeństwie produktów.

Opłatami za czynności w ramach zapobiegawczego nadzoru sanitarnego mogą być objęte wszystkie koszty związane z wydaniem orzeczeń administracyjnych, w tym procesowe, techniczne i wyjaśniające, o ile wykazują one związek z przeprowadzaniem nadzoru.

Naczelny Sąd Administracyjny ustalił, że wydawanie postanowień w ramach nadzoru sanitarnego uzasadnia naliczanie opłat za wszystkie czynności podejmowane w tym trybie, niezależnie od ich standardowego charakteru, chyba że prawo przewiduje wyraźnie inne regulacje.

Opłaty za czynności zapobiegawczego nadzoru sanitarnego, określone w art. 36 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, obejmują wszystkie związane czynności, bez potrzeby odróżniania ich jako standardowe czy ponadstandardowe. Ustalenie wysokości opłat opiera się na przepisach szczególnych, a nie kodeksowych zasadach kosztów postępowania.

Decyzja Małopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego o nałożeniu opłaty za czynności nadzoru sanitarnego jest zgodna z prawem, gdy podczas kontroli w zakładzie stwierdzono naruszenie wymagań higienicznych i zdrowotnych.

Pracodawca, zgodnie z art. 227 k.p., jest zobowiązany do przeprowadzania badań czynników szkodliwych w środowisku pracy, niezależnie od spełnienia norm emisji pojazdów. Wniesiona przez K. Sp. z o.o. skarga kasacyjna nie zawierała podstaw do podważenia decyzji inspektora sanitarnego oraz wyroku WSA.

Nałożenie opłaty za czynności zapobiegawczego nadzoru sanitarnego, w tym przygotowanie postanowienia przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej, jest zasadne i podlega uiszczaniu przez stronę postępowania, jeżeli wykazano ich związek z nadzorem sanitarnym.

Skarga kasacyjna K.P. na decyzję odmowną w sprawie dofinansowania nawozów mineralnych została oddalona, gdyż NSA uznał, że organy prawidłowo oceniły dowody i zastosowały przepisy. Pomoc finansowa mogła być przyznana tylko na grunty rzeczywiście użytkowane rolniczo.

Odpowiedzialność podmiotu wprowadzającego artykuły rolno-spożywcze do obrotu za zgodność z wymogami jakości handlowej jest obiektywna i dotyczy zarówno producentów, jak i dystrybutorów. Uzasadnia to nałożenie sankcji administracyjnej nawet przy braku wpływu na oznakowanie produktu.

Beneficjent środków pomocowych zobowiązany jest do weryfikacji warunków prawidłowości kontraktu, na podstawie którego przyznawane są płatności, przy czym brak dołożenia należytej staranności może uzasadniać konieczność zwrotu nienależnie uzyskanych środków.

Przewóz określonego towaru, zadeklarowanego jako odpad, obliguje przewoźnika do przestrzegania regulacji systemu SENT. Nieprzestrzeganie obowiązków monitorowania powoduje zasadne zastosowanie sankcji administracyjnych, nawet w kontekście utrudnień gospodarczych.

Obowiązek dostosowania godzin pracy aptek do uchwał rady powiatu, w tym pełnienia dyżurów nocnych, stanowi integralną część wymagań dotyczących obrotu produktami leczniczymi, umożliwiając organom inspekcji farmaceutycznej nakładanie decyzji administracyjnych nakazujących usunięcie uchybień.

NSA orzekł, że przepisy ustawy COVID-19 nie wykluczają możliwości przyznania wsparcia na podstawie art. 15gg, nawet po uzyskaniu świadczeń z art. 15g, pod warunkiem rozłączności okresów wsparcia lub ich zastosowania wobec różnych pracowników.

Wkład własny projekcie, w postaci licencji HPE MLDE, nie spełnia kryterium kwalifikowalności, jeżeli nie jest wykazane jego długotrwałe powiązanie z infrastrukturą badawczą w świetle ustawy wdrożeniowej oraz przewodnika kwalifikowalności wydatków, nawet gdy przewiduje się ich przyszłe zastąpienie.