Pomieszczenie zastępcze opuszczone przez najemcę nie może być przydzielone w trybie art. 47 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ na rzecz osób pozostawionych przez niego w tym pomieszczeniu, nawet jeżeli należą one do osób najbliższych najemcy, to jest dzieci, osób przysposobionych lub rodziców /art. 7 ust. 4 cytowanej ustawy/.

Przepis art. 47 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ nie może być stosowany do sytuacji określonej w art. 5 ustawy z dnia 17 lipca 1987 r. o zmianie ustawy - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 21 poz. 124/, który możliwości przekwaterowania nie przewiduje, natomiast nakazuje legalizację z uwzględnieniem norm.

Opłata z tytułu zarządu budynków równa się ich wartości ustalonej na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/ i może być ustalona w formie opłat rocznych, których wysokość ustala się przez odpowiednie stosowanie przepisów art. 46 ust. 2 i 3 wspomnianej ustawy.

Na podstawie ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/ dopuszczalne jest sprzedanie każdego innego lokalu użytkowego w domu wielomieszkaniowym, z wyjątkiem jednak garażu.

Osobie uprawnionej do zajmowania pomieszczenia zastępczego można przydzielić na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ mieszkanie o takiej samej kwalifikacji prawnej, odpowiadające wprawdzie określonym w art. 6 ust. 1 tej ustawy warunkom lokalu zamiennego, ale w stosunku do dotychczas zajmowanego pomieszczenia zastępczego. W takim

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ właściciel lub zarządca budynku jest obowiązany tylko wskazać, czy osobie zgłaszającej pobyt stały lub czasowy trwający ponad dwa miesiące przysługuje uprawnienie do przebywania w lokalu, w którym ma nastąpić zameldowanie. Nie oznacza to, że jeżeli właściciel lub zarządca budynku

Na pytanie: "czy w decyzji odmawiającej uwzględnienia wniosku osoby pozostawionej w lokalu przez najemcę o przydzielenie jej tego lokalu oraz zapowiadającej przekwaterowanie do lokalu zamiennego /art. 47 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ lub pomieszczenia zastępczego /art. 47 ust. 2 cyt. ustawy/ dopuszczalne jest odesłanie samego przydziału

Nieruchomością nabytą od Państwa na cele mieszkalne /art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/ jest zarówno działka budowlana oddana w wieczyste użytkowanie /art. 23 powyższej ustawy/, jak lokal w domu wielomieszkaniowym, sprzedany wraz z udziałem we współużytkowaniu wieczystym gruntu /art. 24 ust. 1 tej ustawy/.

1. Decyzja organu administracji o przekazaniu w zarząd, użytkowanie lub użytkowanie wieczyste gruntów państwowych w trybie art. 87 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/ może być wydana bez zgody, a nawet wbrew wyraźnej woli dotychczasowego posiadacza. 2. Postępowanie toczące się w trybie art. 41 i art. 42 oraz art. 87

Zapłacona przez późniejszego nabywcę w drodze zasiedzenia kwota z tytułu zawarcia nieformalnej umowy kupna - sprzedaży nieruchomości nie jest nakładem w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207/.

Osoba zajmująca lokal na podstawie umowy podnajmu nie może doprowadzić do wymeldowania najemcy owego mieszkania wbrew jego woli.

Przepis art. 5 ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o zmianie ustawy - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 21 poz. 124/ ustanowił tryb legalizacji długotrwałego zajmowania lokali mieszkalnych bez tytułu prawnego. Przewiduje mianowicie dokonanie przydziałów lokali na rzecz osób, które zajęły lokal lub pozostawały w nim bez tytułu prawnego przed dniem 1 sierpnia 1974 r.

Umieszczenie przepisu dotyczącego lokali w budynkach spółdzielni mieszkaniowych lub innych jednostek gospodarki uspołecznionej bezpośrednio po ust. 1 statuującym tryb usunięcia sprawcy samowolnego zajęcia lokalu, a przed dalszymi przepisami art. 65 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ wskazuje na to, że zamiarem ustawodawcy było jedynie dopuszczenie

Skoro spółdzielnia kółek rolniczych zwolniona jest z mocy przepisu ustawy od podatku od nieruchomości, to lokale w znajdującym się w jej dyspozycji budynku nie podlegają przepisom prawa lokalowego - w tym również przepisowi art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ upoważniającemu Radę Ministrów do określenia w drodze rozporządzenia stawek

Prawidłowe wykonanie orzeczenia sądowego nakazującego opuszczenie i wydanie lokalu mieszkalnego nie może polegać na samowolnym utrudnianiu wstępu do lokalu przez wierzyciela.

1 Nie ma przeszkód dla ustalenia lokalizacji na wspólnym terenie inwestycji jednorodnych, realizowanych przez różnych inwestorów. 2. Przepisy prawa nie ustanawiają obowiązku pełnego uwzględnienia w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji wszystkich warunków określonych we wcześniejszych wskazaniach lokalizacyjnych /art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym - Dz.U.

1. Decyzja zatwierdzająca projekt podziału nieruchomości wydana na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /TJ. Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/ nie rozstrzyga ani o wyłączeniu gruntów tej nieruchomości z produkcji rolnej ani o wygaśnięciu jej zarządu przysługującego jednostce gospodarki uspołecznionej. 2. W razie przeznaczenia gruntów

Uprawnienie organu administracji do stwierdzenia wygaśnięcia decyzji /art.. 162 par. 1 Kpa/ przysługuje tylko wtedy, kiedy nie toczy się postępowanie odwoławcze.

Dobrowolne opuszczenie lokalu mieszkalnego przez osoby, które miały pochodne uprawnienie do lokalu, oznacza utratę uprawnień do przebywania w tym lokalu /art. 15 ust. 2, zdanie pierwsze ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./.

Ze sformułowania art. 274 par. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210 ze zm./ wynika, że grunty stanowiące własność Państwa, użytkowane w dniu 1 stycznia 1983 r. przez spółdzielnie "przechodzą odpłatnie na własność tych spółdzielni" i że wydanie w tym zakresie pozytywnej decyzji nie zostało pozostawione uznaniu administracyjnemu, ale musiało nastąpić po stwierdzeniu

1. Nie można uznać za zgodne z przepisami prawa procesowego ustalenie wystąpienia przesłanki, dającej podstawy do wydania decyzji o odmowie przyznania zasiłku, samego faktu nie stawienia się na wezwanie doręczone w trybie art. 44 Kpa, zwłaszcza gdy zainteresowana osoba oświadcza, że zawiadomienia nie otrzymała. 2. Samo ustalenie, że strona nie stawiła się na wezwanie dokonane w trybie art. 44 Kpa,

Niedopełnienie przez stronę obowiązku zameldowania się nie może być utożsamiane z niemożnością ustalenia nowego miejsca pobytu /w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./, gdy miejsce faktycznego pobytu strony jest w istocie znane.

1. Gdy sposób rozwiązania stosunku pracy stanowi przedmiot sporu organ, przed którym toczy się postępowanie w sprawie o ustalenie wysokości czynszu najmu, powinien w myśl art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa zawiesić postępowanie, wyznaczając stronie, która wywodzi korzystne dla siebie skutki z rozstrzygnięcia tego sporu, termin do wystąpienia z powództwem do sądu powszechnego o ustalenie sposobu rozwiązania stosunku