Umowa zawarta pomiędzy stronami, której przedmiotem jest stworzenie playlist, powinna być rozważana jako potencjalna umowa o dzieło. Ocena taka wymaga jednak pełnego postępowania dowodowego celem dokładnego ustalenia jej charakteru, co nie miało miejsca w decyzji Prezesa NFZ.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, potwierdzając niewystarczające ustalenia faktyczne Prezesa NFZ co do charakteru prawnego umowy o stworzenie playlisty, uznając, iż istotne uchybienia proceduralne wymagają ponownego rozpatrzenia sprawy z uwzględnieniem pełnego postępowania dowodowego.

Umowa o stworzenie indywidualnych playlist nie musi być zakwalifikowana jako umowa o świadczenie usług. Organy obowiązane są do pełnej analizy charakteru zobowiązania, uwzględniając jego wszelkie okoliczności, by właściwie ustalić obowiązek ubezpieczeniowy.

Brak dokładnych ustaleń dotyczących charakteru umowy i związanych z nią faktów uniemożliwia prawidłową ocenę obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego; sprawa wymaga ponownego rozpatrzenia.

NSA stwierdził, że decyzje organów i sądu I instancji były zgodne z prawem, a nałożona kara pieniężna oparta była na prawidłowo zadeklarowanej opłacie zapasowej przez spółkę, zgodnie z ustaleniami art. 63 ust. 2a ustawy o zapasach.

Wyrok NSA: Przy ocenie obowiązku podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu na podstawie umów o dzieło lub umów o świadczenie usług organ powinien wnikliwie oceniać treść oraz okoliczności wykonywania umów, a brak wszechstronnej analizy stanowi naruszenie przepisów procesowych.

W przypadku ogłoszenia stanu epidemii, bieg terminu przedawnienia, o którym mowa w art. 169a ust. 1c ustawy o obrocie, ulega zawieszeniu. W związku z tym nałożenie kary pieniężnej przez KNF było prawnie dopuszczalne.

Automatyczna sankcja w postaci cofnięcia uprawnień diagnosty do przeprowadzania badań technicznych pojazdów za nieistotne uchybienia formalne narusza konstytucyjną zasadę proporcjonalności i równości, oraz wymaga indywidualnej oceny okoliczności faktycznych w każdej sprawie.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż regulacje dotyczące degresji płatności ekologicznej, przewidziane w stosownym rozporządzeniu Ministra Rolnictwa, są zgodne z delegacją ustawową oraz przepisami prawa krajowego i unijnego, co uzasadnia ich zastosowanie. Skarga kasacyjna podlega oddaleniu.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że naruszenie przepisów postępowania przez organ skarbowy oraz niewłaściwa ocena dowodów uzasadnia uchylenie decyzji, która odmówiła przywrócenia terminu z powodu nieuprawdopodobnienia braku winy przez skarżącą.