W prawie administracyjnym obowiązuje zharmonizowana z Konstytucją PRL ogólna zasada, w myśl której wszelkie ograniczenia obywateli w zachowaniach zgodnych z ich wolą mogą wynikać wyłącznie z przepisów prawa. Ta podstawowa zasada działania administracji państwowej w praworządnym państwie oznacza, iż organ wydający decyzję nie może nałożyć na obywatela obowiązku, ani odmówić mu przyznania uprawnienia

1. "Decyzja w sprawie zmiany w sieci przedszkoli" /par. 8 ust. 3 załącznika nr 1 do zarządzenia Ministra Oświaty i Wychowania z dnia 8 stycznia 1982 r. w sprawie organizacji placówek wychowania przedszkolnego - Dz.Urz. MOiW nr 1 poz. 1/ nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego. 2. Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy do rozpoznania skargi na odmowne

Postanowienie o wznowieniu postępowania nie daje podstawy do wydania nowej decyzji rozstrzygającej co do istoty sprawy. Postanowienie takie umożliwia jedynie właściwemu organowi przeprowadzenie postępowania określonego w art. 149 par. 2 Kpa i po stwierdzeniu, że istnieją przesłanki z art. 145 par. 1 Kpa - uchylenia dotychczasowej decyzji. Dopiero uchylając dotychczasową decyzję organ administracji

Decyzje organów Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, dotyczące objęcia ubezpieczeniem społecznym pracowników i wymiaru z tego tytułu składek, podlegają kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 196 par. 2 pkt 11 Kpa/.

1. Artykuł 5 Kc wytycza granice, w jakich osoba uprawniona może czynić użytek z przysługującego jej prawa; ze względu jednak na swą przynależność do systemu prawa cywilnego klauzula zgodności z zasadami współżycia społecznego nie może być stosowana w ocenie uprawnień lub obowiązków powstających w obszarze normowanym przepisami prawa administracyjnego bądź finansowego, w których nie występuje jej odpowiednik

Uprawnionym organem do dokonania zameldowania osoby posiadającej obywatelstwo polskie i przebywającej stale na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej - jest stosownie do art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/ - urząd miejski, urząd dzielnicowy, urząd gminy lub urząd miasta i gminy i jedynie urząd prowadzący ewidencję ludności

1. Zawarte w Państwowym Biurze Notarialnym porozumienie pomiędzy autorami patentu a członkiem zespołu, który sporządził opracowanie wykorzystane w wyeksportowanym "osiągnięciu technicznym", dotyczące redystrybucji nagrody pieniężnej otrzymanej przez autorów patentu, jest w swych podstawowych cechach najbliższe umowie darowizny. Odpowiada ono bowiem przesłankom prawnym z art. 888 par. 1 Kodeksu cywilnego

Wprawdzie organ I instancji przeznaczył działkę do sprzedaży jeszcze przed wejściem w życie przepisu par. 7 ust. 3 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205/, to jednak załatwiając sprawę w trybie art. 213 Kpa mógł odmówić wnioskodawcy z tego powodu, że w świetle

1. Przy ustalaniu wymiaru podatku w formie ryczałtu umownego oświadczenie podatnika o przewidywanej wysokości obrotu i dochodu nie ma charakteru zeznania podatkowego, wobec czego nie ma zastosowania w takim wypadku art. 168 par. 2 Kpa. 2. Oświadczenie, o którym mowa, ma charakter propozycji otwierającej procedurę swoistych rokowań pomiędzy organem podatkowym a podatnikiem, które kończą się wydaniem

1. Aktem prawnym prawa materialnego, na podstawie którego może być dokonane ze środków publicznych zaspokojenie niezbędnych potrzeb życiowych osób, które trwale lub chwilowo nie mogą tego czynić z własnych środków materialnych lub z własnej pracy, jest ustawa z dnia 16 sierpnia 1923 r. o opiece społecznej /Dz.U. R.P. nr 92 poz. 726 ze zm./, która zachowała moc obowiązującą na podstawie dekretu z dnia

1. Jeżeli żadnej ze stron nie służy pierwszeństwo nabycia gruntów Państwowego Funduszu Ziemi, wyznaczenie jednej z nich na nabywcę należy do sfery uznania administracyjnego, musi jednak wynikać z materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu i z wnikliwego rozważenia i uzasadnienia możliwości wyboru. 2. Decyzja administracyjna, wskazująca kandydata na nabywcę państwowej nieruchomości rolnej, oparta

Jeżeli przejęcie mienia spółdzielni kółek rolniczych przez inną spółdzielnię rolniczą nastąpiło w trybie art. 65 i nast. ustawy z dnia 17 lutego 1961 r. o spółdzielniach i ich związkach /Dz.U. nr 12 poz. 61 ze zm./ i poza zasięgiem przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968 r. w sprawie przekazywania nieruchomości rolnych i niektórych innych nieruchomości na terenie gromad pomiędzy

1. Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego, działający z upoważnienia Naczelnika Gminy /art. 61 ust. 1 pkt 1 i art. 70 ust. 3 ustawy z dnia 25 stycznia 1958 r. o radach narodowych - Dz.U. 1975 nr 26 poz. 139 i par. 25 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 sierpnia 1978 r. w sprawie statusu naczelnika gminy - Dz.U. nr 20 poz. 89/ odmawiając wpisania imienia dziecka zgłoszonego przez rodziców

Organ administracji państwowej wydaje decyzję o odmowie wznowienia postępowania administracyjnego /art. 149 par. 3 Kpa/ tylko wówczas, gdy wniosek strony dotyczy sprawy zakończonej decyzją ostateczną. Jeżeli natomiast wniosek dotyczy wznowienia postępowania w sprawie załatwionej przez organ administracji w formie cywilnoprawnej /np. zawarcie umowy o przekazanie gospodarstwa rolnego następcy/, postępowanie

1. Rozstrzygnięcie w trybie art. 155 Kpa o uchyleniu lub zmianie decyzji administracyjnej wydanej w postępowaniu toczącym się przed dniem 1 września 1980 r. podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego, jeżeli rozstrzygnięcie to dotyczy interesu prawnego lub obowiązku osoby, która nie uczestniczyła w tym wcześniejszym postępowaniu - wszczętym przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 31

1. Skarga o wznowienie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym /art. 399-416 Kpc w związku z art. 211 Kpa/ jest dopuszczalna. 2. Zgodnie jednak z art. 399 Kpc niedopuszczalna jest skarga o wznowienie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym postępowania zakończonego postanowieniem odrzucającym skargę na decyzję administracyjną.

W razie sprzedaży udziału Państwa we współwłasności nieruchomości rolnej, najemcy zabudowań znajdujących się na tej nieruchomości, który wykorzystuje te zabudowania dla potrzeb prawidłowo prowadzonego gospodarstwa, przysługuje takie jak dzierżawcy /par. 12 ust. 2 pkt 1 lit. "a" zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 25 lipca 1979 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości

1. Przyznanie lub odmowa przyznania zasiłku osobie czasowo pozostającej bez pracy jest decyzją administracyjną. Jest to bowiem rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej aktem jednostronnym, skierowanym na zewnątrz i regulującym uprawnienia indywidualne. 2. Zarządzenie nr 8 Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 8 lutego 1982 r. w sprawie zakresu działalności i świadczeń finansowych ze środków

Opuszczenie w par. 2 ust. 3 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 30 października 1981 r. w sprawie ulg podatkowych dla osób rezygnujących z dalszej pracy w uspołecznionych zakładach pracy oraz dla niektórych podatników zatrudniających te osoby /M.P. nr 28 poz. 260/ wyrazów "usług transportowych" miało charakter przypadkowy i wobec pozostawienia w tym przepisie "i innych usług" nie pozbawia zwolnienia

Słuszny jest pogląd organu administracji państwowej, że do rozporządzenia rzeczą wspólną, przekraczającą zakres zwykłego zarządu, potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli /art. 199 Kc/. W związku z tym przyznanie decyzją administracyjną prawa nabycia określonych pomieszczeń w budynku stanowiącym współwłasność narusza przepis art. 199 Kc. Ponadto decyzja ta pozostaje w sprzeczności z przepisem

1. Z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./ wynika, że zaliczenia wartości mienia pozostawionego za granicą dokonuje się jedynie w trakcie sprzedaży konkretnego domu lub lokalu, bez względu na wartość mienia pozostawionego za granicą. 2. Na podstawie art. 17 ust. 2 tej ustawy, a także par. 4 rozporządzenia Rady Ministrów

Pojęcia nieostrego "w miarę potrzeby" zawartego w art. 39 Prawa lokalowego nie należy rozumieć jako ograniczenie praw podmiotowych osób legitymowanych do uzyskania lokalu. Owa "potrzeba" narzuca w szczególności konieczność zbadania czy nie istnieją przyczyny wykluczające według innych przepisów prawa lokalowego możliwość przydziału /np. posiadanie lokalu spółdzielczego lub domku jednorodzinnego/.

1. Przeznaczenie określonych składników nieruchomego majątku państwowego /nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi, domy jednorodzinne, lokale w domach wielomieszkaniowych/ do ich sprzedaży osobom fizycznym należy wprawdzie do właściwości organów administracji, nie dotyczy jednak skonkretyzowanych praw i obowiązków indywidualnych oznaczonych podmiotów, lecz jest w istocie rzeczy swoistym aktem zarządu

1. Wydanie przez organ administracji państwowej decyzji o umorzeniu postępowania na podstawie art. 105 par. 1 Kpa zapewnia stronie gwarancje procesowe przewidziane w postępowaniu administracyjnym, a zwłaszcza możliwość odwołania się do organu II instancji oraz zaskarżenia decyzji ostatecznej tego organu do sądu administracyjnego. 2. Przeznaczenie w formie wykazu określonych składników nieruchomego