Uchwała rady gminy przeznaczająca budynki komunalne do sprzedaży jest uchwałą w sprawie z zakresu administracji publicznej.

Uchwała rady gminy ustalająca tryb przetargowy sprzedaży komunalnych lokali mieszkalnych jest uchwałą w sprawie z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

1. Dla spełnienia minimum wymogów, w sprawach w których podstawą odmowy wydania zezwolenia na sprzedaż alkoholu jest wyczerpanie limitu punktów sprzedaży koniecznym jest okazać stronie - i włączyć do akt dla potrzeb kontroli instancyjnej i sądowej - stosownych wyciągów z aktu ustalającego limit punktów sprzedaż dla konkretnej jednostki terytorialnej oraz obowiązującego wykorzystania tego limitu sprawozdania

Ocena co do obowiązywania utraty mocy prawnej uchwał organów gminy dokonywana jest w oparciu o ogólne reguły stanowienia prawa, stosownie do których akt normatywny wydany później uchyla akt normatywny podjęty wcześniej w tej samej sprawie także w wypadku, gdy akt późniejszy nie zawiera wyraźnego przepisu derogacyjnego. Wobec dwóch uchwał regulujących odmiennie tę samą sprawę, należało przyjąć, że w

1. Spór sądowy o rozwiązanie umowy najmu i eksmisję z zajmowanego lokalu nie jest "zagadnieniem wstępnym" /art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa/, od którego zależy zameldowanie na pobyt stały, jeżeli w dniu dokonania zgłoszenia meldunkowego wnioskodawca odpowiada obu przesłankom zameldowania na pobyt stały, a więc również dysponuje tytułem do przebywania w lokalu w postaci umowy najmu. 2. Organ odwoławczy, rozpoznając

W postępowaniu przed sądem administracyjnym nie wchodzi w grę stosowanie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o interwencji ubocznej. W sprawach wszczętych w trybie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym interwencja uboczna nie jest dopuszczalna. Przepis ten określa samoistnie krąg osób uczestniczących w postępowaniu ze skargi na uchwałę organu gminy i uzależniając

Artykuł 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, określający zadania własne gminy, nie stanowi podstawy do wydawania ani przepisów gminnych, ani indywidualnych decyzji przez organy gminy, a zarazem nie upoważnia organów gminy do stanowienia zakazów wydawania takich decyzji zarówno przez organy gminy, jak i przez organy administracji rządowej.

1. Prawna ochrona samodzielności gminy /art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie obejmuje działań bezprawnych. 2. Nieważność uchwały organu gminy /art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie pokrywa się z nieważnością w rozumieniu art. 156 par. 1 Kpa.

1. Okres pobierania stypendium sportowego przez osoby, które ze względu na uprawianie sportu wyczynowego nie pracują zawodowo /par. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 maja 1985 r. w sprawie zakresu, zasad i trybu przyznawania i wstrzymywania stypendiów sportowych oraz ich wysokości - Dz.U. nr 25 poz.109 ze zm./, jest równoważny z okresem "pozostawania w stosunku pracy" w rozumieniu i

Unormowania ustawy z dnia 27 listopada 1961 r. o transporcie drogowym i spedycji krajowej /Dz.U. nr 53 poz. 297 ze zm./ oraz akty wykonawcze wydane na jej podstawie mają moc wiążącą także wobec jednostek organizacyjnych samorządu terytorialnego.

Według art. 41 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony /t.j. Dz.U. 1988 nr 30 poz. 207 ze zm./ wojewódzka komisja poborowa może w jednym postępowaniu rozpoznać sprawę w trybie odwołania, sprzeciwu i nadzoru, a w wyniku takiego rozpoznania może, bądź utrzymać w mocy orzeczenie rejonowej komisji poborowej albo je zmienić lub uchylić, a zatem zakres rozpoznania i rozstrzygnięcia

Z przepisów art. 24 ust. 1, art. 25, art. 26, art. 36 ust. 1 i art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony /t.j. Dz.U. 1988 nr 30 poz. 207 ze zm./ wynika, że podstawą wydanych orzeczeń o zdolności poborowych do służby wojskowej są badania lekarskie określone przepisami tej ustawy, co jednak nie oznacza, by komisje poborowe mogły nie uwzględniać przedstawionych przez

Zarządzenie wprowadzające przepisy porządkowe podjęte przez burmistrza, jako wydane przez organ niewłaściwy, pozostaje w oczywistej sprzeczności z prawem i to z art. 41 ust. 1 i 2 ustawy samorządowej i nie ulega konwalidacji w drodze uchwały rady gminy.

1. Najemca zajmujący lokal w budynku pozostającym w zarządzie lub użytkowaniu jednostki gospodarki uspołecznionej, albo w budynku w którym najem lokali mieszkalnych następuje na podstawie decyzji o przydziale - ma obowiązek wpłacenia kaucji zabezpieczającej pokrycie należności wynajmującego z tytułu najmu lokalu, istniejących w dniu jego opróżnienia. 2. Zgodnie z par. 5 rozporządzenia Rady Ministrów

Jeżeli w wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego ustalono, że wnioskodawca rzeczywiście znajduje się w trudnej sytuacji materialnej, że pobranie podatku mogłoby zagrozić jego egzystencji, organ nie powinien - bez naruszania granic przyznanego mu uznania - odmówić udzielenia jednej z form ulgi przewidzianej w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U

1. Poszczególni radni lub ich grupa nie są stroną w postępowaniu toczącym się przed Naczelnym Sądem Administracyjnym na skutek skargi gminy wniesionej na podstawie art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ przeciwko rozstrzygnięciu organu nadzorczego. Stronami tego postępowania /również ze skargi wniesionej na podstawie art. 93 ust. 1/ są

Organem właściwym do wydania decyzji, o których mowa w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464/ jest w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy - zarząd gminy. Jest to przepis szczególny w stosunku do art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U nr 16

Zgoda /lub jej brak/ zarządu miasta na zaniechanie poboru podatku stanowiącego dochód gminy powinna być wyrażona w uchwale tego organu, która może być zaskarżona do sądu administracyjnego w trybie przepisu art. 101 ustawy samorządowej. Skoro bowiem uchwała zarządu gminy jest dla organu podatkowego wiążąca, to osoba zainteresowana zawartym w niej rozstrzygnięciem powinna mieć możliwości żądania jej

Przepisy ustawy o samorządzie terytorialnym nie wykluczają uprawnienia rady gminy ani zarządu gminy, ani wójta lub burmistrza do oddziaływania na treść zawieranych umów cywilnoprawnych, w tym także na ustalane w tych umowach ceny, opłaty i czynsze, jeżeli w ustawie nie zostało to zastrzeżone do wyłącznej kompetencji jednego z tych podmiotów.

1. Uchwała zarządu gminy, wiążąco wskazująca przedsiębiorstwu komunalnemu zarządzającemu budynkami stanowiącymi własność gminy osobę, z którą należy zawrzeć umowę najmu komunalnego lokalu użytkowego dotyczy "sprawy z zakresu administracji publicznej" w rozumieniu art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. 2. Samo naruszenie uchwałą organu gminy

1. Uchwała dotycząca przeprowadzenia przetargu co do warunków zawarcia umowy najmu lokalu użytkowego mieści się w granicach sprawy z zakresu administracji publicznej /art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. 2. Rozpoznanie przez radę gminy odwołania od uchwały zarządu gminy i podjęcie przez nią uchwały "utrzymującej w mocy" uchwałę zarządu gminy

Przepis art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa ma służyć wyeliminowaniu z obrotu prawnego wadliwych rozstrzygnięć nie tylko z powodu, że naruszają one w sposób oczywisty regulację zawartą w przepisie powołanym jako podstawa prawna tych rozstrzygnięć, lecz także dlatego, że nie dają się pogodzić z systemem obowiązujących norm.

1. Warunek określony w art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ należy uznać za spełniony nie tylko wtedy, gdy uchwała została podjęta przed wniesieniem skargi, ale także wtedy, gdy podjęta została wprawdzie po wniesieniu skargi, lecz przed upływem 30-dniowego terminu do zaskarżenia rozstrzygnięcia nadzorczego i przesłana została sądowi administracyjnemu

Zarówno potwierdzenie uprawnienia, jak i odmowa potwierdzenia uprawnienia do przebywania w lokalu dla celów meldunkowych nie wymaga formy decyzji. Zajęcie stanowiska w tym przedmiocie może nastąpić co najwyżej w formie postanowienia, o którym mowa w art. 106 par. 5 Kpa. Natomiast rozstrzygnięcie o dokonaniu zameldowania lub jego odmowie, jeżeli zgłoszone dane budzą wątpliwości, podejmuje właściwy organ