Organ egzekucyjny jest zobowiązany do zbadania prawidłowości realizacji zajęcia, w tym ochrony środków wyłączonych z egzekucji, co podlega kontroli w ramach skargi na czynności egzekucyjne. NSA podtrzymał decyzję WSA, podkreślając konieczność zapewnienia ochrony prawnej dłużnikom.

NSA uznał, że warunkiem dofinansowania wynagrodzeń jest faktyczne poniesienie kosztów płacy, tj. dokonanie przelewu na ZUS, nie zaś formalne księgowanie przez ZUS. Uchylono zaskarżony wyrok oraz decyzję administracyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził brak zasadności skargi kasacyjnej, wskazując, że nieprzedstawienie formalnego orzeczenia o niepełnosprawności przy zatrudnianiu nie dyskvalifikuje wiedzy o niepełnosprawności jako podstawy efektu zachęty.

Pracodawca może uzyskać dofinansowanie do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego w ramach efektu zachęty, gdy jest świadomy niepełnosprawności pracownika przed jego formalnym zatrudnieniem, nawet jeśli orzeczenie przedstawiono później.

NSA uznał, że pracodawca nie ma obowiązku opłacenia wszystkich składek za dany okres, aby uzyskać dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych, lecz jedynie musi pokryć składki dotyczące tych pracowników w terminie.

Brak formalnego orzeczenia o niepełnosprawności w dniu zatrudnienia nie wyklucza przyznania dofinansowania, gdy pracodawca posiada wiedzę o niepełnosprawności w momencie nawiązania stosunku pracy, a obowiązujące przepisy w ramach efektu zachęty zostały spełnione.

Posiadanie formalnego orzeczenia o niepełnosprawności w momencie zatrudnienia nie jest niezbędne dla uznania efektu zachęty, jeśli pracodawca posiada wiedzę o niepełnosprawności pracownika.

NSA orzekł, że dofinansowanie do wynagrodzeń niepełnosprawnych przysługuje, gdy pracodawca faktycznie pokrył koszty płacy, a interpretacja zależności od rozliczeń ZUS jest niewłaściwa.

Zarówno organy administracyjne, jak i sądy muszą opierać się na całokształcie dowodów; brak realnego i hipotetycznego wpływu naruszeń procesowych uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej.

Pracodawca może zaliczyć pracownika do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych na potrzeby dofinansowania, jeśli w dniu zatrudnienia miał wiedzę o jego niepełnosprawności i działał w efekcie zachęty, nawet jeśli fizyczne orzeczenie nie zostało przedstawione w tym dniu.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż wymóg złożenia zaświadczenia z rejestru koniowatych nie eliminuje możliwości uzupełnienia braków formalnych wniosku o płatność ekologiczną, jeśli organ nie wezwał strony do ich uzupełnienia. Skarga kasacyjna Dyrektora ARiMR została oddalona, a wyrok sądu I instancji uznany za prawidłowy.

Wyrok WSA uchylający decyzję Prezesa ARiMR jest prawidłowy; upływ terminu przedawnienia nieprawidłowości w programach wieloletnich zależny jest od występowania przerw oraz prawidłowym zawiadomieniu beneficjenta o postępowaniu dotyczącym nieprawidłowości.

Cofnięcie zezwolenia na prowadzenie apteki z powodu rażącego naruszenia przepisów prawa farmaceutycznego jest zgodne z prawem, nawet jeśli działalność podmiotu przeszła transformację ustrojową z formy spółki cywilnej na spółkę z o.o., jeżeli zachowano tożsamość osób odpowiedzialnych za działalność.

Sąd kasacyjny uznaje, że organy niższych instancji prawidłowo dokonały oceny pracy egzaminacyjnej skarżącego notariusza, nie dopatrując się naruszeń proceduralnych ani materialnych, które mogłyby wpłynąć na ostateczny wynik egzaminu.

Skarżący, jako profesjonalny przewoźnik, odpowiada za przestrzeganie ustalonej trasy i przystanków zawartych w zezwoleniu na przewozy. Nawet bez formalnego powiadomienia, znane jest mu zamknięcie dworca, co wyklucza uchylenie się od administracyjnej odpowiedzialności.

W przypadku stwierdzenia stworzenia sztucznych warunków uzyskania płatności bezpośrednich, zgodnie z art. 60 rozporządzenia 1306/2013, Państwa Członkowskie są zobowiązane do odmowy przyznania płatności, a wydzielanie działek w celu uzyskania wyższych dopłat stanowi naruszenie przepisów sektorowego prawodawstwa rolnego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził prawidłowość odmowy przyznania wsparcia finansowego na podstawie § 3 ust. 3 rozporządzenia RM, ponieważ zboża sprzedane przez skarżącą nie pochodziły z jej upraw, co wykluczało możliwość przyznania pomocy.

Naczelny Sąd Administracyjny zatwierdził ocenę WSA oraz organów administracyjnych, że W. Sp. z o.o. sztucznie stworzyła warunki do uzyskania nienależnych płatności, co skutkuje brakiem możliwości przyznania takich świadczeń zgodnie z przepisami prawa unijnego oraz krajowego.