W świetle rozwiązań prawnych przyjętych w kodeksie postępowania administracyjnego /art. 15 w związku z art. 127 par. 1 i art. 128 Kpa/ nie ma podstaw do wykładni, iż stronie przysługuje odwołanie tylko od decyzji negatywnych, a więc nie uwzględniających w całości lub w części żądania zawartego w podaniu. Strona w postępowaniu administracyjnym broni swojego interesu prawnego i oceny, czy interes jej

Okoliczność, że umowa kupna-sprzedaży jest zawarta w formie ustnej nie powoduje jej wyłączenia spod obowiązku opłaty skarbowej, uregulowanego w ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej.

Pobieranie opłaty targowej od osób nie prowadzących działalności handlowej lub wykonujących działalność tę w stałej placówce handlowej /pawilon, sklep itp./, odrębnie wybudowanej na ten cel, jest pozbawione podstawy prawnej, a ewentualne pobrane sumy stanowią kwoty nienależnie uiszczone, podlegające zwrotowi w trybie przepisów art. 29 ust. 1 ustawy z 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych

Organ nie powinien - bez naruszenia granic uznania - odmówić wnioskodawcy, który znajduje się w trudnych warunkach materialnych zwolnienie lub ulgi w spłacaniu kaucji zabezpieczającej na pokrycie należności wynajmującego z tytułu najmu lokalu.

l. Granica postępowania w sprawie wznowienia postępowania jest wyznaczona zakresem rozstrzygniętej decyzją ostateczną sprawy administracyjnej. Wykroczenie poza granice wskazane w art. 145 par. 1 Kpa przez rozpoznanie sprawy nie zakończonej decyzją ostateczną bądź sprawy, która nie była w ogóle przedmiotem postępowania administracyjnego, stanowi rażące naruszenie prawa będące podstawą stwierdzenia nieważności

Zgodnie z par. 9 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 kwietnia 1990 r. /Dz.U. nr 27 poz. 156 ze zm./ i par. 9 ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 kwietnia 1991 r. w sprawie stawek podatku obrotowego od osób fizycznych oraz nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, ulg, zwolnień

W przypadku powierzenia - na podstawie art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ - poboru opłaty targowej inkasentom /osobom fizycznym/, warunkiem obciążenia ich obowiązkiem inkasa jest zawarcie z nimi umowy o pracę, umowy zlecenia bądź mianowania. Również w razie powierzenia poboru opłaty targowej osobie prawnej, zarządzającej targowiskiem

1. Rady gmin stanowiące przepisy gminne zgodnie z art. 40 ust. 2 ustawy o samorządzie terytorialnym winny treść swoich regulacji dostosowywać ściśle do zakresu przyznanego im upoważnienia i przysługujących im kompetencji, wynikających z ich zadań, a w razie wątpliwości co do zakresu tego upoważnienia wyjaśnić te wątpliwości przez zastosowanie wykładni zawężającej. 2. Przepis art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy

1. Dla usunięcia rozbieżności w określeniu właścicieli działki w operacie ewidencji gruntów i w księdze wieczystej, należy wykorzystać właściwy tryb postępowania. Wobec tego, iż za wpisem w księdze wieczystej przemawia stosownie do przepisu art. 3 ustawy z dnia 6 lutego 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece /Dz.U. nr 19 poz. 147 ze zm./, domniemanie, że prawo jawne z księgi wieczystej jest wpisane

1. Samodzielność gminy w zakresie należących do niej zadań własnych, według art. 44 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej - ustawa z dnia 22 lipca 1952 r. - Dz.U. 1976 nr 7 poz. 36 ze zm./ i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, podlega ograniczeniu jedynie na mocy przepisów ustaw. Organy gminy nie mogą podejmować czynności, które

1. Uchwała rady gminy, która swoją kompetencję prawotwórczą uzyskaną na podstawie konkretnego upoważnienia ustawowego przekazuje innej jednostce organizacyjnej, jest sprzeczna z prawem w rozumieniu art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, a takiej sprzeczności nie sposób traktować jako nieistotnego naruszenia prawa. 2. Uchwała rady gminy

"Korzystanie z praw radnego" nie obejmuje uprawnienia do zaskarżenia uchwały rady gminy /art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

1. Skarga, o której mowa w art. 101 ustawy samorządowej, wniesiona do sądu administracyjnego z pominięciem warunku uprzedniego "bezskutecznego wezwania do usunięcia naruszenia" jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu na podstawie art. 204 par. 1 Kpa w związku z art. 216a par. 1 Kpa i art. 101 ust. 1 i 3 ustawy samorządowej. 2. Wezwanie będzie "bezskuteczne", gdy organ gminy, który podjął kwestionowaną

1. Przepisy Kodeksu cywilnego, a w szczególności przepisu art. 235 tego kodeksu nie stwarzają podstawy do ustalenia, by grunt zabudowany stanowiący własność gminy mógł być na ogólnych zasadach Kodeksu cywilnego oddany określonej osobie w użytkowanie wieczyste w całości, to jest bez jednoczesnej sprzedaży położonego na nim budynku. 2. Szczegółowe i wyczerpujące uregulowanie w ustawie z 29 kwietnia 1985

1. Przepis art. 64 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, uzależniający wszczęcie postępowania egzekucyjnego w sprawach opróżniania lokali od dostarczenia zobowiązanemu lokalu zamiennego lub pomieszczenia zastępczego, nie stwarza podstawy do wydania przez właściwy organ administracji decyzji o przydziale takiego lokalu /pomieszczenia/ w miejscowości

Zakwalifikowanie poborowego do służby w oddziałach prewencji policji i wpisanie go przez organy Policji na listę kandydatów do tej służby bez uprzedniego skierowania organu administracji wojskowej nie stanowi przeszkody do powołania go do odbycia czynnej służby wojskowej /art. 44 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej - Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 oraz

Artykuł 98 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ wyłącza dopuszczalność wniesienia skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody przez jakikolwiek podmiot inny niż gmina lub związek komunalny nawet wówczas, gdy rozstrzygnięcie to narusza interes prawny lub uprawnienie tego podmiotu.

Sprawy przyznania na własność działek gruntu ich dożywotnim użytkownikom w trybie art. 118 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników /Dz.U. 1991 nr 7 poz. 24/ nie zakończone ostateczną decyzją w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464/ podlegają przekazaniu

W sytuacji, gdy dwa podmioty zawarły umowę dzierżawy określonych nieruchomości na czas określony, a następnie przed wygaśnięciem tej umowy zawarły drugą umowę obejmującą ten sam przedmiot dzierżawy, dokonując przekształcenia dotychczasowego stosunku prawnego jako nawiązanego na czas nieokreślony i jednocześnie zmiany wysokości czynszu dzierżawnego, organy podatkowe nie miały podstaw do ustalenia opłaty

1. Świadczenie czynszowe dzierżawcy z tytułu oddania w dzierżawę przez uprawniony podmiot gminy mienia gminnego jest należnością pieniężną pozostającą w zakresie właściwości organów gminy. Warunkiem dopuszczalności egzekucji administracyjnej tego rodzaju należności jest, by należność ta wynikała z decyzji lub postanowień właściwych organów gminy albo bezpośrednio z przepisu prawa /art. 3 ustawy z dnia

Przydzielenie działki o powierzchni do 0,5 ha do bezpłatnego użytkowania rolnikowi, który oddał gospodarstwo rolne w zamian za rentę w trybie ustawy z dnia 28 maja 1974 r. o przekazywaniu gospodarstw rolnych za własność Państwa za rentę i spłaty pieniężne /Dz.U. nr 21 poz. 118/ nie świadczy o tym, że użytkownik działki /posiadacz zależny/ jest zwolniony od podatku od nieruchomości. Przydzielenie działki

1. Nie jest rzeczą organu administracji państwowej właściwego w sprawach zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych orzekanie o "bezprawności" czy też "legalności" zajmowania lokalu użytkowego przez podmiot gospodarczy prowadzący punkt sprzedaży napojów alkoholowych na podstawie wcześniej udzielonego zezwolenia i wyprowadzenie z takiego ustalenia konsekwencji prawnych w postaci decyzji o wygaśnięciu

Ustawa z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych przed jej nowelizacją dokonaną przez ustawę z dnia 12 stycznia 1991 r. /Dz.U. nr 9 poz. 30/ nie przewidywała opodatkowania różnic kursowych, ani nie zawierała delegacji pozwalającej na objęcie tych różnic opodatkowaniem.