Przyznanie uprawnień kombatanckich z tytułu represji okresu wojennego i powojennego na podstawie art. 4 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ nie jest uzależnione od działalności czy aktywności politycznej, narodowościowej, religijnej osób, a jedynie od charakteru źródła stosowanych

W rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ pod pojęciem eksportu towaru należy rozumieć jedynie fakt jego bezpośredniego wywozu poza granicę kraju. Nie jest zatem eksportem produkcja podzespołów, które wywiezione zostaną za granicę jako część produktu finalnego. Przedstawioną interpretację przepisu art. 4 pkt

Nie jest sprzeczna z prawem decyzja, ustalająca ogólną kwotę zobowiązania podatkowego od umowy darowizny, skierowana równocześnie do obdarowanego i do darczyńcy.

Fakt i motywy zapłacenia za towar przedstawiony do odprawy celnej są obojętne dla wymiaru cła; ustalenie po odprawie celnej innego stanu towaru niż stan będący podstawą wymiaru cła pozwala na korektę cła.

1. Opłata targowa, o której mowa w art. 15 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ jest daniną publiczną o charakterze ekwiwalentnym. 2. Obowiązek jej uiszczenia jest niezależny od obowiązku ponoszenia przez "targującego" opłat za korzystanie z urządzeń targowiska. 3. Wymagalność tej opłaty - pobieranej w drodze inkasa - powstaje w chwili, w której

1. Brak jest podstaw do przyjęcia, że art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ są przepisami ogólnymi w stosunku do dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312 ze zm./ i że definicja targowiska z dekretu wyklucza stosowanie art. 15 ust. 2 ustawy przy wymiarze opłat targowych. 2. Wprowadzony

1. Według dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312 ze zm./, targowisko nie wymaga wyznaczenia stosownego miejsca w formie ustalenia lokalizacji, urządzenia go w sposób przewidziany w dekrecie i ustalenia regulaminu targowiska. Targowiskiem zaś dla potrzeb poboru opłaty targowej są wszelkie miejsca, w których faktycznie prowadzona jest działalność handlowa o znamionach

Sformułowanie zawarte w art. 12 ust. 2 umowy z dnia 21 czerwca 1985 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylania się od opodatkowania /Dz.U. 1989 nr 62 poz. 374/ pozwala na stosowanie opodatkowania należności licencyjnych w obu umawiających się Państwach, co oznacza

1. Budzące wątpliwości informacje spółdzielni mieszkaniowej co do charakteru wkładu oraz co do jego wysokości, jeżeli jest to wkład mieszkaniowy ustalony dla danego lokalu, nie może stanowić rozstrzygającej podstawy wymiaru zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż sytuacja taka narusza wymogi art. 7, art. 77 par. 1 Kpa. Ponadto postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia wysokości

Wyłączenie karty rejestracyjnej bezrobotnego z ewidencji i przekazanie jej do archiwum w trybie par. 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia pośrednictwa pracy, orientacji i poradnictwa zawodowego, rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz poszukujących pracy, a także przyznawania świadczeń określonych w

Przepis art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie stwarza podstawy do skargi na uchwałę organu gminy wyłącznie z powodu braku lub wadliwości jej ogłoszenia.

Jeżeli rada gminy dokona nowelizacji swojej uchwały w ten sposób, że dotychczasową uchwałę lub jej załącznik zastąpi nowym ujednoliconym tekstem bez szczegółowego określenia dokonanych zmian /nowelizacja dorozumiana/, to ujednolicony tekst uchwały lub jej załącznika należy ocenić jako nową uchwałę, zastępującą uchwałę dotychczasową. Otwiera to możliwość stwierdzenia przez organ nadzoru na podstawie

1. Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 124 poz. 551/ nie przewidują możliwości jakiegokolwiek ograniczenia obowiązku podatkowego z powodu "zawieszenia działalności" gospodarczej w tej formie opodatkowania. 2. W sprawie wszczętej na wniosek podatnika organ podatkowy nie jest uprawniony do określenia przedmiotu sprawy niezgodnie z wolą

1. Decyzja organu administracji państwowej powinna w pełni odpowiadać wymogom art. 104 par. 2 Kpa, wszakże rozstrzygnięcie co do istoty nie stanowi załatwienia sprawy w rozumieniu art. 104 par. 1 Kpa, jeżeli decyzja nie zawiera odpowiedzi na oczekiwania strony wywodzące się z unormowań prawa materialnego lub wymogów procedury administracyjnej. 2. Zawarta nawet w uzasadnieniu umotywowana w świetle obowiązującego

Podatnik prowadzący działalność gospodarczą, który w okresie od chwili wejścia w życie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ do 15 września 1993 r. wliczał do ceny sprzedaży swoich produktów podatek VAT według stawki 22 procent nie może na zasadzie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych

Zgodnie z par. 32 ust. 1 w związku z par. 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 czerwca 1992 r. w sprawie zasad określania zdolności do czynnej służby wojskowej oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach /Dz.U. nr 57 poz. 278/ orzeczenia okręgowych wojskowych komisji lekarskich jako organów odwoławczych wydawane są w składzie trzech oficerów-lekarzy

Zwrot "w celu" użyty w art. 22 ust. 1 zdanie 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416/ znaczy, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania. Warunkiem jest to, aby między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodził związek przyczynowo-skutkowy, tj. poniesienie

Wykładnia gramatyczna art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej "nie podlegają opłacie skarbowej umowy sprzedaży, dzierżawy, poddzierżawy, najmu i podnajmu zawierane przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy o VAT" - prowadzi jednoznacznie do wniosku, że przepis ten wyłącza obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od umów w szczególności: dzierżawy, najmu przez podatników podatku

1. Zwrot "w celu", użyty w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, oznacza, iż aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. 2. Za koszty

1. Warunkiem wyboru zwolnienia od podatku od towarów i usług, o czym stanowi art. 14 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, jest złożenie przez podatnika stosownego oświadczenia. 2. Niewskazanie przez kontrolującego na nieprawidłowości w działaniu podatnika nie jest naruszeniem art. 9 Kpa, jeżeli spowodowane zostało niezgodnym

Z postanowień art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie wynika, aby z każdym rodzajem działalności prowadzonej przez jedną osobę była związana odrębna podmiotowość w zakresie podatku od towarów i usług.

W sytuacji, gdy strona nie przedstawiła żadnego dowodu dokumentującego charakter towaru jako aportu rzeczowego i towar ten został poddany odprawie celnej ostatecznej, nie istnieje możliwość domagania się zwolnienia od cła z tego tytułu, że towarowi nadano później status wkładu niepieniężnego w wyniku działań prawnych spółki. Fakt zaś, że towar krajowy stał się wkładem niepieniężnym, nie może wywrzeć

1. Przepisy art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216/ wyliczające enumeratywnie wydatki oraz inne obciążenia ponoszone przez podatnika, które nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu, nie zawierają wykluczeń uniemożliwiających właścicielom spółki, będącej osobą prawną rozliczenie wydatków z tytułu podróży służbowych

Wartość sprzedaży towarów i usług w poprzednim roku podatkowym, warunkującym m.in. zwolnienia od podatku VAT, ustanowionego w art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, ustala się biorąc pod uwagę łączną wartość uzyskaną ze sprzedaży - obrotu podlegającego opodatkowaniu jak i zwolnionego od opodatkowania.