Umowa cywilnoprawna przenosząca obowiązek płacenia podatku od nieruchomości na dzierżawcę nie wywiera skutku w postaci przeniesienia na niego obowiązku publicznoprawnego właściciela. Nie oznacza to jednak, że faktyczne opłacanie przez podatnika tych należności nie jest równoznaczne z ponoszeniem przez niego kosztów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Skoro zatem strony umowy dzierżawy

1. Norma zawarta w przepisie art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, jako lex specialis, wyłącza w tym zakresie stosowanie norm zawartych w przepisach art. 19 i art. 21 tej ustawy. 2. Przewidziana w art. 25 ust. 2 pkt 4 tej ustawy możliwość obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego o podatek

Wyłączenie przez podatnika budynku z prowadzonej działalności gospodarczej, polegające tylko na zaniechaniu wykorzystywania powierzchni budynku na potrzeby tej działalności nie uzasadnia stosowania przy opodatkowaniu takiego budynku podatkiem od nieruchomości niższej stawki podatkowej, przewidzianej w art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9

Wyłączenie przez podatnika budynku niemieszkalnego z prowadzonej działalności gospodarczej, może uzasadniać zastosowanie przy wymiarze podatku od nieruchomości stawki określonej w art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ tylko w wypadku, gdy jednocześnie nastąpi zmiana wykorzystywania budynku na inne cele niż prowadzona działalność

Skoro, przewidziany w art. 86 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym /t.j. Dz.U. 1992 nr 11 poz. 41 ze zm./, obowiązek kierowcy pojazdu silnikowego poddania się badaniom lekarskim sprawności fizycznej i psychicznej uzależniony został od jego uczestnictwa w wypadku drogowym, w którym są zabici lub ranni i od wydania przez organ kontroli ruchu skierowania na te badania,

Prawo użytkowania jest niezbywalne, zainteresowana nie mogła przenieść tego prawa na rzecz skarżącej, co oznacza, iż złożone przez nią oświadczenie nie rodzi żadnych skutków prawnych.

W artykule 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ brak jest wymagań, aby dla zwrotu cła przywozowego towar przywieziony z zagranicy zużyty przy wyrobie towaru wywiezionego w obrocie towarowym z zagranicą, miał wejść w skład wyrobu wywożonego. Treść art. 80 ust. 1 Prawa celnego nie uzasadnia dzielenia towarów importowanych, zużytych przy wyrobie towarów

Jeżeli określony cel inwestycyjny został już zrealizowany w całości, brak jest ustawowych przesłanek do orzeczenia wywłaszczenia nieruchomości. W takich przypadkach stosunki między inwestorem jako posiadaczem nieruchomości a właścicielem kształtują się według zasad określonych w art. 224-231 Kc, a rozpoznanie wynikających z tych stosunków roszczeń należy do drogi postępowania cywilnego.

Wydatki na spłatę kredytu zaciągniętego przez spółdzielnię mieszkaniową na sfinansowanie kosztów budowy budynku mieszkalnego wielorodzinnego stanowią spłatę wkładu budowlanego - wydatek na ten wkład w rozumieniu art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1992 r. /por. wyroki z dnia: 29

Określenie "rażąco niższy", zawarte w art. 169 par. 2 Kpa, oznacza, że różnica dochodu i wydatków musi być oczywista i tak znaczna, aby ocena ich dysproporcji jako istotnej narzucała się oceniającemu te wielkości przy prostym ich porównaniu. Wielkości te przy tym powinny być ustalone w sposób możliwie pewny, czyli nie podlegający ciągłym wahaniom przy każdej kolejnej analizie.

Warunkiem koniecznym zachowania uprawnień wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług jest takie sporządzenie przez podatnika tego podatku faktury, aby zawierała informacje, o jakich mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Rozszerzenie tych wymogów w przepisach par. 18 - 31 rozporządzenia Ministra

Granicą uwzględnienia w postępowaniu administracyjnym słusznego interesu strony /art. 7 Kpa/ jest zaistnienie kolizji z interesem społecznym.

Uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie jest wystarczającą podstawą do orzekania w drodze decyzji administracyjnej o likwidacji obiektów lub działalności, która - prowadzona dotychczas zgodnie z prawem - może być uznana za sprzeczną z ustaleniami nowego planu.

Odsetki z tytułu nieterminowego uiszczenia ceny nabycia akcji wraz z ceną akcji stanowią wydatek poniesiony na nabycie akcji. W świetle art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ brak jest podstaw do odliczenia kwoty odsetek od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Uchwała rady gminy o sprzedaży w drodze przetargu nieruchomości gminnej, z której korzysta sołectwo podjęta bez zgody zebrania wiejskiego, narusza art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Ustalenie lokalizacji inwestycji w sytuacji, gdy kwestię tę rozstrzygnął już inwestor wskutek samowolnego podjęcia budowy obiektu produkcyjnego w wybranym przez siebie miejscu, jest bezprzedmiotowe.

1. Brak stosunku prawnego tworzącego obowiązek w podatku od nieruchomości nie może być zastąpiony faktycznym użytkowaniem przez parafię lokalu na cele związane z posługą kapłańską, choćby jego właściciel był osobą duchowną związaną z tą parafią. 2. Parafia - jako osoba prawna - może korzystać ze zwolnień podatkowych w podatku od nieruchomości, jeżeli legitymuje się tytułem czyniącym ją stroną w postępowaniu

Z uwagi na "pokrewieństwo" /normowanie różnych stadiów tego samego procesu inwestycyjnego/ istniejące między ustawą z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1989 nr 17 poz. 99 ze zm./ a ustawą z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ można, dla wykładni oznaczenia wyrażenia "ochrona interesów osób trzecich", odwołać się do przepisu art. 5 ust.

1. Przepis art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, przewidujący zróżnicowaną wielkość maksymalną stawek podatkowych dla określonych kategorii nieruchomości, nie wyklucza wprowadzenia przez radę gminy w uchwale, ustalającej szczegółowe stawki podatkowe, dalszych podziałów nieruchomości na mniejsze grupy i różnicowania dla nich stawek

Rada gminy, która na podstawie art. 21 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ powołała stałe komisje do określonych zadań i wybrała w ich skład także osoby spoza rady, nie może odmówić jednemu lub kilku radnym czynnego uczestnictwa w pracach komisji w ogóle.

1. Wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, spowodowanego uchwałą zgromadzenia związku gmin, skierowane do jednej z rad gmin, które utworzyły związek, nie stanowi dopełnienia warunku, o jakim mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. 2. Warunkowi wezwania organu gminy do usunięcia naruszenia interesu prawnego

1. W razie złożenia przez rodziców wniosku o zezwolenie na indywidualny program lub tok nauki /art. 66 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty - Dz.U. nr 95 poz. 425/ brak zgody dyrektora szkoły w formie decyzji negatywnej stwarza stronom tego postępowania, to jest rodzicom ucznia bądź też uczniowi pełnoletniemu, prawo do skargi na bezczynność organu szkoły na warunkach określonych w art

Przepis par. 69 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./, w części pomijającej obowiązek pomniejszenia opłaty skarbowej o opłaty uiszczone od wcześniejszych pożyczek, narusza zakres upoważnienia zawartego w art. 11 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.

Bezrobotny, który w okresie pomiędzy 27 stycznia 1990 r. a 31 grudnia 1994 r. został zwolniony z pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, a następnie podjął inne zatrudnienie i nowy stosunek został rozwiązany w zwykłym trybie po upływie ponad 20 miesięcy nie może skutecznie domagać się podwyższonego zasiłku na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 10 marca 1994 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu