Umowa dotycząca przygotowania i aranżacji pokazu walk wojów zawarta z artystą jest umową o dzieło, gdyż celem umowy jest osiągnięcie określonego, twórczego rezultatu, co wyklucza stosowanie przepisów o zleceniu.

Podobieństwo znaków towarowych w zakresie fonetycznym, wizualnym oraz znaczeniowym, które prowadzi do ryzyka konfuzji konsumentów co do źródła pochodzenia towarów, uzasadnia uznanie sprzeciwu wobec rejestracji znaku towarowego jako zasadnego.

Umowa artystyczna, której przedmiotem jest wykonanie koncertu przez instrumentalistów, może być uznana za umowę o dzieło, jeżeli prowadzi do powstania samoistnego, jednorazowego oraz weryfikowalnego rezultatu. Ostateczne stwierdzenie, czy umowa ma charakter umowy o dzieło, wymaga pełnej analizy okoliczności jej wykonywania oraz efektów, jakie w wyniku jej realizacji powstały.

Naczelny Sąd Administracyjny jest związany granicami skargi kasacyjnej i może uwzględnić jedynie te zarzuty, które zostały wyraźnie wskazane i merytorycznie uzasadnione przez skarżącego.

Umowa na wykonanie recitalu fortepianowego, w której istotne są cechy związane z twórczym, niestandardowym wykonaniem oraz zgodny zamiar i cel stron, może nosić znamiona umowy o dzieło, co wyklucza automatyczne objęcie wykonawcy obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym.

Umowa o dzieło charakteryzuje się samoistnym, jednorazowym oraz weryfikowalnym rezultatem, którego pewność stanowi zasadniczy element umowy, w przeciwieństwie do umowy o świadczenie usług, która polega na starannym prowadzeniu czynności bez odpowiedzialności za rezultat. W przypadku niejasności i braku wystarczających ustaleń faktycznych dotyczących charakteru umowy, konieczne jest przeprowadzenie

Pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia na podstawie art. 23 ust. 5 ustawy o rozwoju lokalnym może być uznane za czynność z zakresu administracji publicznej, jeżeli dotyczy braków formalnych wniosku. Jeżeli wezwanie do uzupełnienia obejmuje kwestie merytoryczne, to zastosowanie tego trybu jest bezzasadne.

Zarząd województwa, przed wydaniem decyzji o odmowie przyznania pomocy finansowej, jest zobowiązany do wezwania strony do usunięcia braków formalnych, a brak takich działań stanowi istotne uchybienie proceduralne.