Zawieszenie płatności pomocy finansowej dla organizacji producentów jest zasadne na podstawie art. 60 ust. 1 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/891 w sytuacji toczącego się dochodzenia w kwestii oszustwa związanego z pomocą unijną, niezależnie od okresu objętego śledztwem.

Zawieszenie płatności finansowej na mocy art. 60 ust. 1 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/891 jest uzasadnione w sytuacji prowadzenia dochodzenia karnego w związku z zarzutem oszustwa wobec organizacji producentów objętej pomocą unijną.

Podmiot skupujący jako płatnik opłat wyrównawczych wynikających z nadwyżek w produkcji mleka nie może żądać stwierdzenia nadpłaty na podstawie Ordynacji podatkowej, jak opłaty te, przekazywane do budżetu UE, nie stanowią dochodu krajowego.

Decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przenosząca odpowiedzialność za składki na M.C. jest ostateczna i stanowi podstawę do egzekucji administracyjnej. Zarzuty dotyczące niewłaściwego przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego są nieuzasadnione, jeżeli brak podstaw prawnych naruszenia postępowania.

Podmiot wykonujący przejazd pojazdem nienormatywnym ponosi obiektywną odpowiedzialność administracyjną za naruszenie przepisów ruchu drogowego, niezależnie od winy. Zwolnienie z tej odpowiedzialności możliwe jest jedynie, gdy podmiot wykaże, że dochował należytej staranności, co nie miało miejsca w rozpatrywanej sprawie.

Zawieszenie uznania organizacji producentów na podstawie art. 60 ust. 1 rozporządzenia 2017/891 jest uzasadnione w razie poruszania postępowania dotyczącego oszustwa, zapewniając ochronę interesów finansowych UE, nawet jeśli zarzuty dotyczą czynów sprzed obowiązywania przepisów.

W przypadku postępowań dotyczących zwrotu środków unijnych, skuteczne przerwanie biegu przedawnienia może prowadzić do utrzymania zobowiązania zwrotu środków pomimo upływu terminu przedawnienia, zgodnie z przepisami prawa unijnego i krajowego.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok WSA, zarzucając nieprawidłową wykładnię art. 57 rozporządzenia nr 1083/2006, i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania z uwzględnieniem kwestii trwałości projektu i ewentualnej oszukańczej upadłości.

Brak podstaw do uchylenia wyroku WSA. Odmowa odroczenia spłaty należności uzasadniona brakiem wykazania przez dłużnika przesłanek, w tym możliwości płatniczych, wymaganych przez przepisy rozporządzenia dotyczącego Wspólnej Polityki Rolnej.

NSA oddalił skargę kasacyjną uznając, że nałożenie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia było zgodne z prawem, a orzeczenia sądów niższej instancji i wcześniejsze rozstrzygnięcia TSUE skutecznie dostosowały polskie prawo do wymogów dyrektyw unijnych.

Prawidłowe zastosowanie procedur ważenia i brak możliwości miarkowania kary pieniężnej czynią decyzję organu o nałożeniu kary za przejazd pojazdem nienormatywnym, bez właściwego zezwolenia, zgodną z obowiązującym prawem administracyjnym.

NSA uchylił wyrok WSA uchylający decyzję GITD, potwierdzając prawidłowość ustaleń dotyczących przekroczenia dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu. Skarga J.S. została oddalona, a koszty postępowania kasacyjnego zasądzone na rzecz GITD.

Odmowa wydania zaświadczenia o milczącym załatwieniu sprawy była zgodna z prawem, gdy organ, zgodnie z art. 24c ust. 1 u.z.z.w.o.ś. i art. 35 § 5 k.p.a., poprawnie wyłączył z biegu 45 dni terminy na uzupełnienie wniosku taryfowego.