Decyzja o uchyleniu uprawnień do kierowania pojazdami na podstawie fałszywych dokumentów, których prawdziwość została podważona w prawomocnym wyroku karnym, jest zgodna z prawem, a przepis art. 64 § 2 k.p.a. nie znajduje zastosowania w postępowaniu wznowieniowym, w którym braki formalne nie mogą być uzupełniane w postępowaniu dotyczącym przywrócenia praw.

W postępowaniu wznowieniowym nie można zastępować pierwotnych dowodów, które okazały się fałszywe, nowymi; jest to postępowanie mające na celu weryfikację zgodności z prawem wcześniejszej decyzji, a nie sanowanie jej braków.

Wznowienie postępowania w sprawie decyzji ostatecznej jest zasadne, gdy treść dowodów wykorzystanych przy jej wydaniu okazuje się fałszywa, a sanowanie tychże dowodów w postępowaniu wznowieniowym nie jest dopuszczalne.

W postępowaniu wznowieniowym decyzji administracyjnej dotyczącej uprawnień do kierowania pojazdami, brak prawdziwego zaświadczenia o odbyciu szkolenia wymaganego prawem nie jest brakiem formalnym, a ustalenia wyroku karnego o fałszerstwie dokumentów są wiążące dla postępowania administracyjnego.

W postępowaniu wznowieniowym, jeżeli stwierdzono fałsz dokumentu kluczowego dla wydania decyzji administracyjnej, organ nie ma obowiązku wezwania do uzupełnienia braków, ponieważ podstawy postępowania wznowieniowego wykluczają taką możliwość. Wznowienia dotyczące fałszywych dowodów nie podlegają naprawie przez uzupełnienie dokumentacji.