Określenie "rażąco niższy", zawarte w art. 169 par. 2 Kpa, oznacza, że różnica dochodu i wydatków musi być oczywista i tak znaczna, aby ocena ich dysproporcji jako istotnej narzucała się oceniającemu te wielkości przy prostym ich porównaniu. Wielkości te przy tym powinny być ustalone w sposób możliwie pewny, czyli nie podlegający ciągłym wahaniom przy każdej kolejnej analizie.

Granicą uwzględnienia w postępowaniu administracyjnym słusznego interesu strony /art. 7 Kpa/ jest zaistnienie kolizji z interesem społecznym.

Odsetki z tytułu nieterminowego uiszczenia ceny nabycia akcji wraz z ceną akcji stanowią wydatek poniesiony na nabycie akcji. W świetle art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ brak jest podstaw do odliczenia kwoty odsetek od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Uchwała rady gminy o sprzedaży w drodze przetargu nieruchomości gminnej, z której korzysta sołectwo podjęta bez zgody zebrania wiejskiego, narusza art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

1. Brak stosunku prawnego tworzącego obowiązek w podatku od nieruchomości nie może być zastąpiony faktycznym użytkowaniem przez parafię lokalu na cele związane z posługą kapłańską, choćby jego właściciel był osobą duchowną związaną z tą parafią. 2. Parafia - jako osoba prawna - może korzystać ze zwolnień podatkowych w podatku od nieruchomości, jeżeli legitymuje się tytułem czyniącym ją stroną w postępowaniu

Rada gminy, która na podstawie art. 21 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ powołała stałe komisje do określonych zadań i wybrała w ich skład także osoby spoza rady, nie może odmówić jednemu lub kilku radnym czynnego uczestnictwa w pracach komisji w ogóle.

1. Przepis art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, przewidujący zróżnicowaną wielkość maksymalną stawek podatkowych dla określonych kategorii nieruchomości, nie wyklucza wprowadzenia przez radę gminy w uchwale, ustalającej szczegółowe stawki podatkowe, dalszych podziałów nieruchomości na mniejsze grupy i różnicowania dla nich stawek

1. Wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, spowodowanego uchwałą zgromadzenia związku gmin, skierowane do jednej z rad gmin, które utworzyły związek, nie stanowi dopełnienia warunku, o jakim mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. 2. Warunkowi wezwania organu gminy do usunięcia naruszenia interesu prawnego

1. W razie złożenia przez rodziców wniosku o zezwolenie na indywidualny program lub tok nauki /art. 66 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty - Dz.U. nr 95 poz. 425/ brak zgody dyrektora szkoły w formie decyzji negatywnej stwarza stronom tego postępowania, to jest rodzicom ucznia bądź też uczniowi pełnoletniemu, prawo do skargi na bezczynność organu szkoły na warunkach określonych w art

Przepis par. 69 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./, w części pomijającej obowiązek pomniejszenia opłaty skarbowej o opłaty uiszczone od wcześniejszych pożyczek, narusza zakres upoważnienia zawartego w art. 11 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.

W rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ pod pojęciem eksportu towaru należy rozumieć jedynie fakt jego bezpośredniego wywozu poza granicę kraju. Nie jest zatem eksportem produkcja podzespołów, które wywiezione zostaną za granicę jako część produktu finalnego. Przedstawioną interpretację przepisu art. 4 pkt

Nie jest sprzeczna z prawem decyzja, ustalająca ogólną kwotę zobowiązania podatkowego od umowy darowizny, skierowana równocześnie do obdarowanego i do darczyńcy.

Fakt i motywy zapłacenia za towar przedstawiony do odprawy celnej są obojętne dla wymiaru cła; ustalenie po odprawie celnej innego stanu towaru niż stan będący podstawą wymiaru cła pozwala na korektę cła.

1. Opłata targowa, o której mowa w art. 15 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ jest daniną publiczną o charakterze ekwiwalentnym. 2. Obowiązek jej uiszczenia jest niezależny od obowiązku ponoszenia przez "targującego" opłat za korzystanie z urządzeń targowiska. 3. Wymagalność tej opłaty - pobieranej w drodze inkasa - powstaje w chwili, w której

1. Brak jest podstaw do przyjęcia, że art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ są przepisami ogólnymi w stosunku do dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312 ze zm./ i że definicja targowiska z dekretu wyklucza stosowanie art. 15 ust. 2 ustawy przy wymiarze opłat targowych. 2. Wprowadzony

1. Według dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312 ze zm./, targowisko nie wymaga wyznaczenia stosownego miejsca w formie ustalenia lokalizacji, urządzenia go w sposób przewidziany w dekrecie i ustalenia regulaminu targowiska. Targowiskiem zaś dla potrzeb poboru opłaty targowej są wszelkie miejsca, w których faktycznie prowadzona jest działalność handlowa o znamionach

1. Budzące wątpliwości informacje spółdzielni mieszkaniowej co do charakteru wkładu oraz co do jego wysokości, jeżeli jest to wkład mieszkaniowy ustalony dla danego lokalu, nie może stanowić rozstrzygającej podstawy wymiaru zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż sytuacja taka narusza wymogi art. 7, art. 77 par. 1 Kpa. Ponadto postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia wysokości

Przepis art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie stwarza podstawy do skargi na uchwałę organu gminy wyłącznie z powodu braku lub wadliwości jej ogłoszenia.

Jeżeli rada gminy dokona nowelizacji swojej uchwały w ten sposób, że dotychczasową uchwałę lub jej załącznik zastąpi nowym ujednoliconym tekstem bez szczegółowego określenia dokonanych zmian /nowelizacja dorozumiana/, to ujednolicony tekst uchwały lub jej załącznika należy ocenić jako nową uchwałę, zastępującą uchwałę dotychczasową. Otwiera to możliwość stwierdzenia przez organ nadzoru na podstawie

1. Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 124 poz. 551/ nie przewidują możliwości jakiegokolwiek ograniczenia obowiązku podatkowego z powodu "zawieszenia działalności" gospodarczej w tej formie opodatkowania. 2. W sprawie wszczętej na wniosek podatnika organ podatkowy nie jest uprawniony do określenia przedmiotu sprawy niezgodnie z wolą

1. Decyzja organu administracji państwowej powinna w pełni odpowiadać wymogom art. 104 par. 2 Kpa, wszakże rozstrzygnięcie co do istoty nie stanowi załatwienia sprawy w rozumieniu art. 104 par. 1 Kpa, jeżeli decyzja nie zawiera odpowiedzi na oczekiwania strony wywodzące się z unormowań prawa materialnego lub wymogów procedury administracyjnej. 2. Zawarta nawet w uzasadnieniu umotywowana w świetle obowiązującego

Podatnik prowadzący działalność gospodarczą, który w okresie od chwili wejścia w życie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ do 15 września 1993 r. wliczał do ceny sprzedaży swoich produktów podatek VAT według stawki 22 procent nie może na zasadzie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych

Wykładnia gramatyczna art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej "nie podlegają opłacie skarbowej umowy sprzedaży, dzierżawy, poddzierżawy, najmu i podnajmu zawierane przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy o VAT" - prowadzi jednoznacznie do wniosku, że przepis ten wyłącza obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od umów w szczególności: dzierżawy, najmu przez podatników podatku

Zwrot "w celu" użyty w art. 22 ust. 1 zdanie 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416/ znaczy, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania. Warunkiem jest to, aby między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodził związek przyczynowo-skutkowy, tj. poniesienie