Brak konstytucyjnej podstawy w regulacji dotyczącej terminów i liczby dawek obowiązkowych szczepień ochronnych, określonej w Programie Szczepień Ochronnych ogłoszonym przez Głównego Inspektora Sanitarnego w formie komunikatu, uniemożliwia egzekwowanie obowiązku szczepień ochronnych przez organy administracji publicznej.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie powoduje automatycznie nieważności decyzji administracyjnych wydanych na jego podstawie; właściwym trybem do wzruszenia takich rozstrzygnięć jest wznowienie postępowania.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie powoduje automatycznego unieważnienia decyzji administracyjnych wydanych na jego podstawie; takie decyzje mogą być wzruszane jedynie w trybie określonym w postępowaniu administracyjnym lub szczególnym. Teza od Redakcji

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie skutkuje automatycznym stwierdzeniem nieważności decyzji administracyjnych lub postanowień wydanych na podstawie tego aktu. Rozstrzygnięcia w sprawach indywidualnych w takich przypadkach podlegają wzruszeniu w specjalnym trybie administracyjnym lub postępowaniu szczególnym. Teza od Redakcji

Umowa o dzieło musi dotyczyć osiągnięcia indywidualnego i z góry określonego rezultatu. Powtarzalne czynności, które nie wyróżniają się indywidualnym charakterem, kwalifikowane są jako umowa o świadczenie usług i podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Komunikat Głównego Inspektora Sanitarnego ogłaszający Program Szczepień Ochronnych nie stanowi podstawy rekonstrukcji zakresu nakazów wynikających z obowiązku szczepień ochronnych, co powoduje jego niewymagalność bez odpowiednich przepisów prawa powszechnie obowiązującego.

Obowiązek szczepień ochronnych wynikający z ustawy nie może być egzekwowany na podstawie komunikatu Głównego Inspektora Sanitarnego, gdyż nie stanowi on aktu prawa powszechnie obowiązującego, co w świetle orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego oznacza brak wymagalności tego obowiązku.

Stwierdzenie nieważności aktów prawa miejscowego nie skutkuje automatyczną nieważnością wydanych na ich podstawie rozstrzygnięć w sprawach indywidualnych, które podlegają wzruszeniu w trybie określonym w postępowaniu administracyjnym lub szczególnym. Teza od Redakcji

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie skutkuje automatycznym stwierdzeniem nieważności decyzji administracyjnych wydanych na jego podstawie; takie decyzje mogą być jedynie wzruszone poprzez wznowienie postępowania administracyjnego (art. 147 § 2 p.p.s.a.).

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie skutkuje automatycznie nieważnością wydanego na jego podstawie aktu administracyjnego; konieczne jest dokonanie szczegółowej analizy prawnej wpływu wadliwego aktu normatywnego na decyzje administracyjne. Teza od Redakcji

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie pociąga za sobą automatycznie nieważności decyzji lub postanowień wydanych na jego podstawie; wymaga to uruchomienia odpowiedniego trybu wzruszenia tych rozstrzygnięć administracyjnych.

Obowiązek szczepień ochronnych określony w Programie Szczepień Ochronnych ogłaszanym przez Głównego Inspektora Sanitarnego nie może być egzekwowany w przypadku, gdy jego wymagalność oparta jest jedynie na komunikacie, a brak jest odpowiedniego rozporządzenia wykonawczego wydanego przez ministra właściwego do spraw zdrowia.

Pojęcie 'posiadanie' w rozumieniu przepisów o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich, to faktyczne władanie nieruchomością, które nie może być zastąpione jedynie czynnościami przygotowawczymi do objęcia nieruchomości w posiadanie. Przeprowadzenie takich czynności nie daje podstaw do przyznania płatności, gdy rzeczywiste posiadanie nastąpiło po wymaganej dacie.

W programach wieloletnich nieprawidłowości ciągłe wpływają na obliczenie terminu przedawnienia, który biegnie od dnia ostatecznego zakończenia programu, a przesłanki przerwania tego terminu muszą być dokładnie określone i podane do wiadomości beneficjenta.