W myśl art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./, przez "opuszczenie bez wymeldowania miejsca pobytu stałego" rozumie się opuszczenie dobrowolne lub przymusowe - w drodze czynności prawnych, np. w trybie eksmisji z lokalu. Nie będzie zatem "opuszczeniem (...) miejsca pobytu stałego" pozbawienie określonej osoby dostępu

Dojazd do stałego miejsca pracy jest obowiązkiem pracownika i koszty takich przejazdów - o ile pokrywane są przez zakłady pracy - nie stanowią świadczenia w ramach stosunku pracy /zob. art. 2 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

1. Okoliczności faktyczne ustalone w postępowaniu, w którym strona nie miała możliwości wzięcia udziału i wypowiedzenia się co do przeprowadzonych dowodów przed wydaniem decyzji, nie mogą być uznane za udowodnione /art. 81 Kpa/. 2. Jeżeli organ odwoławczy przeprowadza w sprawie uzupełniające postępowanie, to zgodnie z art. 10 par. 1 Kpa w związku z art. 140 Kpa przed wydaniem decyzji zobowiązany jest

Jeżeli nawet podatnik poniesie określone wydatki w celu uzyskania przychodu, ale nie posiada takiego dokumentu, który zgodnie z par. 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1992 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 99 poz. 496 ze zm./ może stanowić podstawę zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, wydatek ten nie może być zarejestrowany

W świetle przepisów podatkowych nie miało znaczenia, w jaki sposób skarżąca weszła w posiadanie lokali, w których prowadziła działalność gospodarczą, a istotna była jedynie okoliczność, czy rzeczywiście ponosiła koszty związane z korzystaniem z tych lokali w celu prowadzenia działalności. Niezasadnie zakwestionowano zaliczenie przez nią w koszty opłat czynszowych tylko dlatego, że umowy najmu dwóch

Zasada ochrony interesów osób trzecich, o której mowa w art. 42 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415/, nie stwarza podstawy do odmowy wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu inwestorowi, który na określonej nieruchomości zamierza podjąć taką samą działalność gospodarczą, jaką prowadzi na nieruchomości sąsiedniej właściciel

1. W przepisach nowego prawa budowlanego obowiązującego od 1 stycznia 1995 r. brak odpowiednika przepisu art. 39 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, który stanowił, że jeżeli względy społeczne lub gospodarcze przemawiają za celowością czasowego wykorzystania obiektu budowlanego, co do którego wydany został nakaz przymusowej rozbiórki na podstawie art

1. W sytuacji, gdy spółka z udziałem kapitału zagranicznego prowadzi taką działalność, która ze swej natury wymaga czasowego odstępstwa części swego majątku osobie trzeciej, aport sprowadzony z zagranicy umożliwiający prowadzenie tej działalności, korzysta ze zwolnienia od cła na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./.

Z wyliczenia zawartego w przepisie art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444/ wynika, że teren związany z gospodarką leśną a zajęty pod wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśne budynki i budowle odpowiada ustawowemu pojęciu lasu. Stwierdzenie zatem, że grunt jest zajęty pod budynki i budowle wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśnej stanowi przesłankę wyłączenia

Postanowienia, które nie podlegały zaskarżaniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed wejściem w życie ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie podlegają zaskarżeniu do tego Sądu jeżeli zostały wydane i doręczone przed wejściem w życie tej ustawy.

1. Jeżeli w wyniku zmiany rozkładu jazdy PKP powstała możliwość dojazdu strażaka do służby i powrotu do domu w czasie łącznym krótszym niż dwie godziny, nie można przyjąć, że w świetle par. 12 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 5 czerwca 1992 r. w sprawie równoważników pieniężnych przysługujących strażakom Państwowej Straży Pożarnej za brak lokalu mieszkalnego oraz za remont

Przyznanie dotacji budżetowej państwowemu podmiotowi gospodarczemu, realizującemu zadania i obowiązki o jakich mowa w art. 221 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 ze zm./ w drodze decyzji właściwego naczelnego organu administracji państwowej uzasadnia zwolnienie uzyskanego przez państwowy podmiot gospodarczy

Stosując szacowanie przychodu na podstawie przepisu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ i art. 169 par. 2 Kpa za cały rok, choć art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ stanowi o szacowaniu jedynie niezaewidencjonowanego przychodu, organy podatkowe

Wydając zgodę na udzielenie ulg, odroczeń i umorzeń oraz zaniechania poboru podatków stanowiących dochody gmin, a pobieranych przez urząd skarbowy, zarząd gminy winien kierować się przesłankami do zastosowania ulg zawartych w ustawie z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.

Nie można zgodzić się ze stanowiskiem, że podatnik powinien znać swe obowiązki i nie może tłumaczyć się brakiem informacji, w szczególności urzędu skarbowego. Taki pogląd jest w istocie równoznaczny z wymaganiem, by podatnicy znali przepisy lepiej niż pracownicy wyspecjalizowanych organów podatkowych. Podatnik nie powinien ponosić negatywnych konsekwencji uzyskania w urzędzie informacji nieprawidłowej

Doręczenie stronie decyzji w sposób zastępczy, określony art. 44 Kpa nie może być oceniane jako prawidłowe, jeżeli w chwili wszczęcia postępowania miejsce pobytu strony było nieznane.

Przedmiot planów zagospodarowania przestrzennego został sformułowany w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ jako ustalanie przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu z zachowaniem warunków określonych w ustawach. W tak zakreślonej treści planów miejscowych zagospodarowania przestrzennego nie mieści się ustalanie warunków technologii

Podstawą decyzji odmawiającej wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego w celu przejęcia na własność Skarbu Państwa zabytku nieruchomego w trybie art. 33 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i o muzeach /Dz.U. nr 10 poz. 48 ze zm./ nie może być okoliczność, że wojewódzki konserwator zabytków przed zgłoszeniem wniosku do rejonowego organu rządowej administracji ogólnej nie przeprowadził

Wydatki poniesione na roboty budowlane /wykończeniowe/, wykonywane nawet po zasiedleniu budynku, jeśli tylko mieszczą się w zakresie pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego, wchodzą w zakres ulgi podatkowej, określonej w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

"Opuszczenie", o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./ może mieć charakter dobrowolny bądź wymuszony w wyniku postępowania egzekucyjnego. Nie może być wymuszone tylko w drodze samowoli, czyli czynności bezprawnych.

Przy ustalaniu podatku od nieruchomości nie jest istotna bonitacyjna klasa gruntu. W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ podatek od nieruchomości wymierza się według stawek określonych w uchwale rady gminy.

Nieodpłatne przekazanie towarów innym, lecz konkretnie oznaczonym firmom nie stanowi wydatku na reklamę prowadzoną publicznie, bowiem stanowią one zamknięty krąg odbiorców.

W myśl art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ wywłaszczenie nieruchomości następuje za odszkodowaniem. Odszkodowanie ma charakter ekwiwalentny. Oznacza to, że powinno odpowiadać wartości wywłaszczonej nieruchomości, przy czym określając wysokość odszkodowania za grunt, organ orzekający obowiązany jest uwzględnić

"Przesunięcia wewnętrzne towaru" nie są tożsame z pojęciem "zakupów" o których mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.