Skoro ustawodawca używa w przepisie art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./ liczby mnogiej, to oznacza, że wartość przedmiotu spadku winna być ustalona w oparciu o opinię biegłych, a nie jednego biegłego.

Decyzja kolegium odwoławczego przy sejmiku samorządowym, stwierdzająca nieważność wydanej przed 27 maja 1990 r. decyzji o oddaniu w użytkowanie wieczyste gruntu, co do którego nie rozstrzygnięto czy stał się on mieniem komunalnym, narusza przepisy o właściwości organów.

Przepis art. 19 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ stanowi kompetencje dla rady gminy, nie zaś dla zarządu, do stosowania ulg i zwolnień od opłaty administracyjnej.

Uchwała rady gminy zawierająca przepisy porządkowe zgodna będzie z prawem tylko wówczas, gdy ich wydanie było niezbędne dla ochrony życia i zdrowia obywateli oraz dla zapewnienia porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego, a jednocześnie nie dotyczą one zakresu uregulowanego w odrębnych ustawach lub innych przepisach powszechnie obowiązujących /art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie

Pojęcie "zainstalowanie i utrzymanie wodomierzy" użyte w par. 2 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z 23 grudnia 1986 r. w sprawie urządzeń zaopatrzenia w wodę i urządzeń kanalizacyjnych oraz opłat za wodę i wprowadzanie ścieków /Dz.U. nr 47 poz. 234 ze zm./ ma szeroki zakres i obejmuje niewątpliwie związane z tym koszty, a więc i koszt zainstalowania pierwszego wodomierza względnie kolejnego w przypadku

Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, orzeczenia wydane w sprawach rozpatrywanych przez komisje poborowe powinny być podpisane przez wszystkich członków komisji rozpoznających sprawę; orzeczenia podpisane przez inne osoby lub przez niektórych tylko członków komisji są dotknięte wadą nieważności z powodu rażącego naruszenia prawa /art. 156 par. 1 pkt 2 w związku z art. 107 par. 1 Kpa/.

Decyzje wydane w sprawach rozpatrywanych przez kolegia odwoławcze przy sejmikach powinny być podpisane wyłącznie przez osoby, które stanowiły skład orzekający w rozpoznawanej sprawie; decyzje podpisane przez inne osoby lub przez niektórych tylko członków składu orzekającego rażąco naruszają prawo /art. 156 par. 1 pkt 2 w związku z art. 107 Kpa/.

Nie można żądać na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ umorzenia zaległości podatkowej, która zgodnie z art. 26 tej ustawy wygasła przed złożeniem wniosku o jej umorzenie.

Zobowiązany do uiszczenia zaległości podatkowej może wystąpić o jej umorzenie na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ jak długo ta zaległość istnieje. Nie można żądać na podstawie tego przepisu umorzenia zaległości podatkowej, która zgodnie z art. 26 ustawy wyżej cytowanej wygasła przed złożeniem wniosku o jej umorzenie

W świetle art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nazwa gminy wchodząca w skład nazwy rady gminy nie może odbiegać od nazwy samej gminy.

Przepis par. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1987 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych na niektóre rodzaje świadczeń pieniężnych oraz określenia właściwości organów podatkowych w zakresie umarzania zaległości podatkowych /Dz.U. nr 23 poz. 131/ rozciągający przepisy ustawy o zobowiązaniach podatkowych na niepodatkowe należności budżetowe jednostek

Odmowa udzielenia przez organy szkoły wyższej urlopu dziekańskiego studentowi nie jest decyzją administracyjną.

W świetle przepisów ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23/ umowy zamiany rzeczy lub praw majątkowych na bony towarowe Banku PKO SA należało przy wymiarze opłaty skarbowej traktować jako umowy zamiany, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, a nie jako umowy sprzedaży.

Nie można kwestionować samej zasady tajemnicy lekarskiej, ale nie można się na nią powoływać w celu uniemożliwienia podjęcia właściwej decyzji administracyjnej i kontroli sądowej.

Organ administracji państwowej nie może wymagać od podmiotu prawnego stosowania norm prawnych, z którymi podmiot ten nie miał możliwości zapoznania się przy zachowaniu należytej staranności.

Skoro od 1 stycznia 1988 r. ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ nie przewiduje wydawania decyzji administracyjnych w sprawach mieszkań zakładowych, przeto decyzje w tych sprawach wydane po dniu 31 grudnia 1987 r. wydane zostały bez podstawy prawnej, co uzasadnia stwierdzenie ich nieważności przez Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 207 par

Zgodnie z art. 12 i 13 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. 1988 nr 4 poz. 37/ przy ustalaniu dochodu, jako podstawy opodatkowania w tym podatku koszty uzyskania przychodów, poza przewidzianym w tym przepisie wyjątkiem, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Automatyzm wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej w dniu wejścia w życie nowych przepisów - art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/ nie może być przekreślony negatywnym stanowiskiem właściciela lokalu, w którym działalność ta /rzemiosło/ była wykonywana, gdyż przepisy te takiego warunku nie zawierają.

Obowiązek uzyskania koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przetwórstwa i obrotu metalami szlachetnymi /art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324/ obejmuje także obrót wyrobami z tych metali.

1. W sprawach, w których obowiązek podatkowy powstał za życia podatnika, postępowanie podatkowe zmierzające do ustalenia wysokości należnego zobowiązania podatkowego z tytułu tego obowiązku może być w świetle art. 30 par. 4 i 5 Kpa wszczęte bądź kontynuowane po śmierci podatnika z udziałem jego spadkobierców, a w razie ich braku, z udziałem ustanowionego przez sąd kuratora. Tym też osobom doręcza się