Art. 58 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ reguluje zakres dopuszczalności wznowienia postępowania stanowiąc, iż dopuszczalne jest wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym orzeczeniem. Pod pojęciem orzeczenia należy rozumieć wyroki i postanowienia /art. 54 ust. 1 w związku z art. 53 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym

1. W świetle ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./, podatkowe postępowanie egzekucyjne może mieć zastosowanie jedynie wobec osoby, na której ciąży zobowiązanie podatkowe - rozumiane w sposób wynikający z wymogów ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. 2. Ustawodawca związał

Pracodawca jest zobowiązany zapewnić pracownikom odpowiednie urządzenia higieniczno-sanitarne. Wykonanie tego obowiązku nie jest uzależnione od jego możliwości ekonomiczno-finansowych.

Art. 139 Kpa zakazuje pogorszenia sytuacji skarżącego w postępowaniu odwoławczym. W niniejszej natomiast sprawie doszło do uchylenia decyzji organu I instancji i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Organ odwoławczy nie pogorszył więc sytuacji podatnika, a tym samym nie naruszył art. 139 Kpa.

Kwota wynikająca z przeszacowania, na koniec roku, wyrobów gotowych nadal zalegających w magazynie, dla celów podatkowych będzie mogła być zaliczona do kosztów w roku, w którym wpłyną przychody z ich sprzedaży. Umowa kredytu dewizowego, która wygasa na skutek upływu terminu jej obowiązywania, nie uprawnia podatnika do ustalania i zaliczania do kosztów uzyskania przychodów różnic kursowych, jeżeli bank

Przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74/ ani przepisy ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin /Dz.U. nr 129 poz. 600 ze zm./ nie przewidują możliwości finansowania przez gminy z budżetu gminy zadłużeń pieniężnych mieszkańców gminy z tytułu zawartych przez nich bankowych umów kredytowych także w wypadku, gdy uzyskany kredyt przeznaczony

Art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie przewiduje żadnej możliwości odstąpienia przez płatnika od obowiązku obliczenia, pobrania oraz odprowadzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego pobranej kwoty podatku. W szczególności brak jest ustawowej podstawy do zaniechania obowiązku w tym przedmiocie z racji zmian

Zgodnie z art. 3a pkt 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. nr 52 poz. 268/ obowiązek podatkowy w podatku rolnym nie dotyczy Skarbu Państwa, a więc określonego podmiotu. Ustawa nie przewiduje natomiast przedmiotowego zwolnienia od podatku gruntów, stanowiących własność Skarbu Państwa, mówiąc o zwolnieniach tego rodzaju w artykule 2.

W celu zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego i wykorzystania go do innych celów niż podano w decyzji o pozwoleniu na budowę, zainteresowany musiałby uzyskać stosowne pozwolenie właściwego organu wydane w trybie art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./. Pozwolenie takie może być wydane wówczas, gdy zostały spełnione warunki określone w art

1. Jeżeli podatnik nie dopełnił obowiązku w przedmiocie zawiadomienia urzędu skarbowego o okolicznościach rzutujących na wysokość podatku lub powodujących utratę prawa do opodatkowania w formie karty podatkowej, nie może skutecznie twierdzić, że opłacał podatek dochodowy w rozumieniu art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 1993 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 59 poz. 272 - par. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "d"/ moment powstania obowiązku podatkowego wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych wiąże z momentem otrzymania zapłaty, nie później jednak niż po upływie 30 dni od dnia wykonania

Na zasadzie art. 42 ust. 1 pkt 3 i 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415/ organ właściwy do wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie może w treści tej decyzji rozstrzygać o warunkach techniczno-budowlanych obiektów podlegających zatwierdzeniu przez organ nadzoru budowlanego w trybie art. 34 ust. 4 i art. 35 ust. 1 pkt 1 lit.

Wydatek na zakup samochodu niesprawnego w 1992 r. oddanego do użytku dopiero w 1995 r. nie był kosztem uzyskania przychodu, gdyż brak było związku przyczynowego pomiędzy jego poniesieniem, a osiągnięciem przychodów, które złożyły się na dochód 1992 r.

1. Treść art. 9 Kpa wskazuje wyraźnie, że obowiązek informowania i wyjaśniania obciąża organ dopiero od momentu wszczęcia postępowania, zaś wyjaśnienia, informacje i wskazówki mają być udzielane stronom i innym osobom uczestniczącym w postępowaniu. Dopiero bowiem w toku postępowania, gdy znany jest jego przedmiot oraz okoliczności faktyczne sprawy, organ może udzielić stronie rzeczywiście wyczerpującej

Wykładnia gramatyczna i logiczna art. 22 ust. 2 i art. 23 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm./ pozwala na stwierdzenie, że jeżeli zmian w ewidencji gruntów i budynków dokonano na podstawie zgłoszenia opartego na prawomocnym orzeczeniu sądowym lub akcie notarialnym, z których te zmiany wynikają, decyzji o wprowadzeniu zmian do operatu ewidencji

1. Niedopuszczalne jest żądanie wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w sytuacji, gdy kwestionowane jest wyłącznie uzasadnienie wyroku. 2. Skarga o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem w zakresie zmiany części uzasadnienia podlega odrzuceniu na podstawie art. 410 Kpc w związku z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym

1. Przepis art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/, wprowadzający wyjątek od zasady musi być wykładany ściśle, albowiem jego rozszerzająca interpretacja prowadziłaby do nadużycia uregulowania wyjątkowego będącego odstępstwem od reguły. 2. Małżonkowie zajmujący lokal mieszkalny są z mocy prawa najemcami tego lokalu niezależnie

W razie wadliwości dowodu księgowego podatnik może wykazać innymi dowodami, że poniósł określony wydatek. Zaniechanie przez organ administracji podjęcia czynności procesowych zmierzających do zebrania pełnego materiału dowodowego, zwłaszcza gdy strona powołuje się na określone i ważne dla niej okoliczności, jest uchybieniem przepisom postępowania administracyjnego, skutkującym wadliwością decyzji.

Czynności kuratora oświaty bądź organu gminy o statusie miasta, w zakresie organizowania opieki w rodzinach zastępczych dla dzieci pozbawionych opieki rodzicielskiej, a w szczególności rozwiązanie z rodziną zastępczą umowy, określone w art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r., o systemie oświaty /Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329/ nie są ani decyzją administracyjną ani aktem lub czynnością, o których

Uprawnienie do powołania komisji konkursowej dla wyłonienia kandydata na stanowisko gminnej szkoły lub placówki oświatowej oraz określenia regulaminu pracy tej komisji przysługują radzie gminy, natomiast powierzenie czynności dyrektora szkoły lub placówki oświatowej kandydatowi wyłonionemu w drodze konkursu należy do zarządu gminy.

Podatnik może dowodzić innymi dowodami fakt zaistnienia szkód czy też strat nadzwyczajnych tylko wtedy, gdy w danym okresie podatkowym sporządził określone dowody, a następnie w toku postępowania administracyjnego dowody te są kwestionowane. Jednakże w sytuacji, gdy podatnik w ogóle dowodów takich nie sporządzał w odniesieniu do poszczególnych wydarzeń powodujących niedobory czy też straty, nie może

1. O zaliczeniu danego składnika majątkowego do środków trwałych nie decyduje wola podatnika, wynikająca z zamierzonego okresu użytkowania rzeczy lecz obiektywne cechy składnika majątkowego uzasadniające przyjęcie, że może on być użytkowany przez okres dłuższy, aniżeli jeden rok. Chybiony jest pogląd podatnika, że nawierzchnia placu nie mogła stanowić środka trwałego, gdyż użytkowana była przez okres