Jeżeli czynności podlegające opodatkowaniu VAT wykonuje spółka cywilna, to ona, a nie jej współnicy lub też jeden z nich, powinna deklarować i uiszczać zobowiązanie, w tym podatku, albo deklarować i żądać zwrotu różnicy podatku.

Osiągnięte przez spółdzielnie mieszkaniowe do 31 grudnia 1993 r. dochody ze źródeł nie związanych z gospodarką zasobami mieszkaniowymi nie korzystały ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych.

Oddanie wywłaszczonej nieruchomości w użytkowanie nie powoduje bezprzedmiotowości postępowania o jej zwrot. Użytkowanie, podobnie jak każde inne ograniczone prawo rzeczowe, nie może być traktowane jako przeszkoda w zwróceniu wywłaszczonej nieruchomości, jeżeli jest ona zbędna na cel określony w decyzji o jej wywłaszczeniu.

Umowa rachunku bankowego zawarta pomiędzy podmiotem gospodarczym, będącym płatnikiem i bankiem wiąże strony tej umowy. Tym samym jej niewykonanie rodzi skutki jedynie między stronami umowy, a nie między bankiem a urzędem skarbowym.

Odliczeniu od przychodów podlegają tylko koszty poniesione dla osiągnięcia konkretnego przychodu, który następnie był przyjęty do obliczenia podatku. Z uzasadnienia:

Urzędy Skarbowe są uprawnione do oceny charakteru czynności cywilnoprawnej dla celów opłaty skarbowej.

Postanowienia przepisu art. 139 Kpa znajdują zastosowanie również w sytuacji, kiedy od decyzji odwołanie wniosła więcej niż jedna strona, jeżeli każda z nich zaskarżyła samodzielnie rozstrzygnięcie materialnoprawne, a zaskarżone rozstrzygnięcie nie determinuje rozstrzygnięć pozostałych.

Prawo użytkowania nieruchomości, podobnie jak każde inne ograniczone prawo rzeczowe, nie może stanowić przeszkody w zwróceniu wywłaszczonej nieruchomości, jeżeli jest ona zbędna na cel określony w decyzji o jej wywłaszczeniu /art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./.

Ustalenie w drodze szacunkowej wielkości nawet pojedynczego elementu wchodzącego w skład podstawy opodatkowania powoduje, że cała podstawa opodatkowania nabiera cech podstawy opodatkowania ustalonej w drodze szacunkowej, o jakiej mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.

Z mocy art. 240 Kc i art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ rozwiązaniu może podlegać także użytkowanie wieczyste powstałe z mocy prawa. Nie ma bowiem dostatecznych podstaw do różnicowania treści tego prawa w zależności od źródła jego powstania.

1. Pojęcie "osoba represjonowana" na tle ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego /Dz.U. nr 34 poz. 149 ze zm./ oraz na tle ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm

1. Art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie określa jednak sposobu i terminu zapłaty podatku, który przez podatnika zwolnionego podmiotowo od podatku został wykazany w rachunkach /fakturach/ lub rachunkach uproszczonych. Określenie to było bowiem zbędne, gdyż według art. 26 tej samej ustawy podatnicy są obowiązani

Skoro w chwili składania przez skarżącą spółkę cywilną wniosku o umorzenie zaległości podatkowej z tytułu odsetek za zwłokę od podatku i usług zaległość ta nie istniała, gdyż odsetki te zostały już zapłacone, to sprawa o ich umorzenie nie mogła być przez organ podatkowy merytorycznie rozpatrywana.

Z przepisów dotyczących podatku leśnego nie wynika, by zasada wymiaru podatku leśnego, określona w art. 64 i 65 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444/, miała zastosowanie jedynie w okresie, na który został opracowany plan urządzenia lasu, oraz by po upływie tego okresu, a przed zatwierdzeniem nowego planu urządzenia lasu, wymiar podatku leśnego miał być dokonywany na zasadzie

1. Przewidziana w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych /Dz.U. nr 28 poz. 169 ze zm./ decyzja ma charakter deklaratywny i poświadcza stan prawny ustalony w dniu wejścia w życie tej ustawy, który trwa nadal do czasu przewidzianej prawem ewentualnej zmiany. Charakter takiej decyzji jako deklaratywnej nie czyni bezprzedmiotowym ani niedopuszczalnym żądania

Zgodnie z art. 21 ust. 6 w związku z art. 49 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ zwrot różnicy podatku następował w ciągu 30 dni od dnia złożenia rozliczenia podatnika. Rozliczenie przez podatnika następuje w formie deklaracji podatkowej. Skarżący złożyli deklarację 5 stycznia 1994 r. i od tego terminu należało

1. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r.- Prawo budżetowe /Dz.U. 1993 nr 72 poz. 344/ państwowe jednostki budżetowe pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a uzyskane dochody odprowadzają do budżetu. Nie ustalają więc zysku ani straty. Tym samym nie można przyjąć, iż działają one w celach zarobkowych. Nie prowadzą one działalności na własny rachunek. Działalność ta jest prowadzona

1. Naczelny Sąd Administracyjny w zasadzie nie kontroluje aktów normatywnych stanowiących podstawę prawną zaskarżonych decyzji, jednakże w toku badania legalności tychże decyzji może dokonywać pośredniej kontroli legalności aktów normatywnych niższego stopnia niż ustawa i w razie stwierdzenia sprzeczności z ustawą pominąć je w swoim rozstrzygnięciu. 2. Wsteczne działanie prawa podwyższającego stawki

Okoliczność brania udziału w walkach z Niemcami w ramach Batalionów Chłopskich w okresie okupacji nie stanowi zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ przeszkody do pozbawienia uprawnień kombatanckich, osoby, która pracowała jako komendant posterunku Milicji Obywatelskiej

1. Czynność fizycznego przeniesienia przez urzędnika prowadzącego ewidencję ludności karty osobowej określonej osoby do kartoteki byłych mieszkańców /rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 czerwca 1984 r. w sprawie wykonania obowiązku meldunkowego i prowadzenia ewidencji ludności - Dz.U. nr 32 poz. 176/ nie może wywołać skutku prawnego wymeldowania osoby bez jej zgody, gdyż wymeldowanie

Skoro odwołanie skarżącego zostało załatwione decyzją organu II instancji doręczoną skarżącemu, to stosownie do art. 110 Kpa organ ten jest nią związany, nie może więc wydawać wkrótce później decyzji innej treści, rozstrzygającej to samo odwołanie od tej samej decyzji organu I instancji. Oznacza to zgodnie z dyspozycją art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa, iż zaskarżona decyzja organu II instancji wydana później

1. Zameldowanie będąc przede wszystkim obowiązkiem obywatela, posiada funkcję rejestracyjną jego stałego pobytu, zaś organ ewidencyjny działając w oparciu o art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/, ustala samodzielnie również charakter uprawnień obywatela do przebywania w lokalu w ramach swoich kompetencji, nie wchodząc

Akt normatywny ma pełnić z założenia jakieś funkcje społeczne i nie może być traktowany jako abstrakcyjnie - w oderwaniu od zamiarów normodawcy - rozumiany zestaw norm prawnych. Z tego względu sięga się przy wykładni przepisów do uzasadnień projektów aktów normatywnych, dyskusji w komisjach sejmowych, wystąpień posłów sprawozdawców projektu ustawy.