Oddalenie skargi kasacyjnej w sprawie odmowy dofinansowania ze środków PFRON na podstawie błędnego przyjęcia wypełnienia przesłanek usunięcia barier w komunikacji i technicznych, nie udokumentowanych wystarczającymi dowodami.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż skarga kasacyjna na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego jest niezasadna, gdyż nie wykazana została błędna wykładnia ani niewłaściwe zastosowanie przepisów prawa materialnego i proceduralnego przez sąd pierwszej instancji.

Środki PFRON stanowią niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym; ich zwrot podlega pięcioletniemu terminowi przedawnienia zgodnie z Ordynacją podatkową, a nie dziesięcioletniemu terminowi unijnemu. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej.

Pozostawienie pojazdu z wyeksponowaną reklamą na pasie drogowym, przez dłuższy czas, stanowi działanie objęte obowiązkiem uzyskania zezwolenia od zarządcy drogi, co jego brak sankcjonowane jest karą na podstawie art. 40 ust. 1 i 2 ustawy o drogach publicznych.

Naruszenie obowiązku podania prawidłowego numeru rejestracyjnego w zgłoszeniu SENT uzasadnia nałożenie kary, a odstąpienie od niej wymaga uzasadnionych przesłanek interesu publicznego lub przewoźnika.

Oddalenie skargi kasacyjnej wobec braku podstaw do podważenia wymagalności obowiązku szczepień ochronnych, wynikającego z ustawy i zgodnych z prawem przepisów wykonawczych. Obowiązek szczepień ochronnych był bezpośrednio wykonalny, mimo zarzutów dotyczących wcześniejszych regulacji, których zgodności z Konstytucją dotyczyło odroczenie przez Trybunał Konstytucyjny.

Niemieckie świadczenie Kindergeld wlicza się do dochodu na potrzeby ustawy o pomocy społecznej, gdyż nie jest wyłączone w art. 8 ust. 4 u.p.s.; skarga kasacyjna oddalona z powodu niezasadności zarzutów.

Skarga kasacyjna M. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego o nałożeniu kary pieniężnej za przewóz bez zezwolenia jest bezzasadna; działalność skarżącego spełniała kryteria działalności gospodarczej w transporcie drogowym.

Niewystarczające udokumentowanie granic pasa drogowego uniemożliwia skuteczne nałożenie kary pieniężnej za jego zajęcie bez zezwolenia; decyzja administracyjna musi opierać się na pełnym i wiarygodnym materiale dowodowym.

Nienależnie pobrane płatności podlegają zwrotowi, gdy brak realizacji warunków umownych nie wynika z nadzwyczajnych okoliczności. Obowiązek uzupełnienia wykształcenia jest obligatoryjny, a termin jego realizacji wiąże beneficjenta pomocy.

Zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a., wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji administracyjnej jest możliwe tylko wtedy, gdy wnioskujący uprawdopodobni, że wykonanie decyzji grozi wyrządzeniem znacznej szkody lub spowodowaniem trudnych do odwrócenia skutków, a wnioskodawca ponosi ciężar wykazania tych okoliczności.

Obowiązek poddania się szczepieniom ochronnym jest wymagalny mimo stwierdzonej niekonstytucyjności regulacji, do czasu upływu terminu utraty ich mocy, a potencjalne proceduralne uchybienia nie wpływają na jego skuteczność bez wykazania istotnego wpływu na wynik sprawy.

Skarga na bezczynność Prezesa URE w przedmiocie zawarcia umowy o przyłączenie jest dopuszczalna, a sądy administracyjne są właściwe do kontroli legalności działań organu, nawet w zakresie energetyki, zabezpieczając prawo do sądu.

Umieszczenie w pasie drogowym pojazdu z napisem reklamowym bez zezwolenia zarządcy drogi stanowi naruszenie art. 40 ustawy o drogach publicznych i podlega karze pieniężnej. Ustalenia co do zamiaru naruszenia prawa są drugorzędne wobec faktycznego umiejscowienia pojazdu jako nośnika reklamowego.

W sprawach dotyczących kar pieniężnych za nielegalne zajęcie pasa drogowego, niezbędne jest zgromadzenie pełnego i wiarygodnego materiału dowodowego, w tym map geodezyjno-kartograficznych, które jednoznacznie wyznaczają granice pasa drogowego oraz umożliwiają weryfikację faktycznego zajęcia jego powierzchni.

Niewykonanie obowiązku prawidłowego uzupełnienia zgłoszenia SENT przez przewoźnika kwalifikuje do nałożenia kary pieniężnej zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy SENT, a brak wykazania wyjątkowych okoliczności wyklucza odstąpienie od kary z uwagi na ważny interes publiczny.

NSA oddalił skargę kasacyjną w sprawie kary nałożonej za naruszenie przepisów SENT, potwierdzając, że poprawność danych zgłoszenia jest kluczowa niezależnie od skutków podatkowych i że uchylenia nałożonej kary nie uzasadniają ani interes publiczny, ani interes przewoźnika.

Oddalenie skargi kasacyjnej na podstawie art. 184 p.p.s.a. z uwagi na brak przesłanek rażącego naruszenia prawa uzasadniających stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej zobowiązującej do zwrotu dotacji. NSA związany granicami skargi i zarzutami z niej płynącymi.