Posiadacz zależny lokalu, w którym znajdują się niezarejestrowane automaty do gier, może zostać nałożony karą pieniężną, nawet gdy część lokalu została wydzierżawiona innemu podmiotowi. Kara pieniężna za delikty administracyjne nie narusza zasad proporcjonalności prawa.
Skarga kasacyjna jest oddalona, gdyż nie wykazano istotnego wpływu domniemanych uchybień proceduralnych na wynik sprawy. Nie stwierdzono naruszenia prawa materialnego ani proceduralnego, które uzasadniałoby zmianę rozstrzygnięcia wydanego przez WSA.
Bezprawnym jest ustalanie stawek opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych bez uwzględnienia standardów niedyskryminujących, co prowadzi do nieważności uchwały organu samorządowego.
Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż pojęcie "inny organ" z art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. należy rozumieć funkcjonalnie jako "inne postępowanie", również prowadzone przez ten sam organ, co nie narusza prawidłowości decyzji o odmowie podjęcia zawieszonego postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Rady Miasta Rzeszowa, potwierdzając nieważność uchwały z powodu niewykazania zachowania zasady niedyskryminacji przy ustalaniu opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych.
NSA orzekł, że rozporządzenie dotacją po terminie jej przeznaczenia i przekazanie środków na inne wydatki stanowi niewłaściwe wykorzystanie dotacji, skutkując koniecznością jej zwrotu.
Skuteczne powiadomienie użytkownika o nadaniu indywidualnego numeru identyfikacyjnego, zgodnie z przepisami prawa, jest niezbędne dla powstania obowiązku opłat abonamentowych RTV. Brak zawiadomienia użytkownika o jego nadaniu wyklucza uznanie zaistnienia tego obowiązku.
Zastosowanie art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym jest zasadne tylko przy jednoczesnym naruszeniu przepisów określonych w załączniku nr 3 i nr 4 tej ustawy; rozstrzyganie kar według tego przepisu nie jest możliwe w przypadku wystąpienia różnych naruszeń w jednym czasie, ale niepokrywających się normatywnie.
Orzeczenie lekarskie stwierdzające przeciwwskazania zdrowotne do kierowania pojazdami stanowi dokument urzędowy; organy administracyjne, dokonujące cofnięcia uprawnień na jego podstawie, są związane jego treścią i nie mogą przeprowadzać merytorycznej weryfikacji zdrowotnej.
Przedsiębiorstwo realizujące transport drogowy ponosi odpowiedzialność administracyjną za naruszenia związane z czasem pracy kierowców, opartą na zasadzie ryzyka, o ile nie wykaże nadzwyczajnych i nieprzewidywalnych okoliczności zgodnie z art. 92c ust. 1 pkt 1 u.t.d.
Krajowy transport drogowy osób, wykonywany bez wymaganej licencji i nielegalnie jako przewóz okazjonalny, podlega karze administracyjnej, niezależnie od użycia aplikacji mobilnej do organizacji przewozu. Przewóz taki uznaje się za transport drogowy, który nie musi być prowadzony jako działalność gospodarcza.
Decyzja o zatrzymaniu prawa jazdy dłużnikowi alimentacyjnemu, uznanemu ostateczną decyzją za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych, ma charakter związany i nie podlega ocenie okoliczności osobistych dłużnika na etapie tego postępowania.