Organ administracyjny nie miał obowiązku uwzględnienia późniejszego dołączenia dokumentów przez wnioskodawcę; wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za zgodność wniosku z wymaganiami formalnymi.

Na ponowne wszczęcie postępowania egzekucyjnego po umorzeniu dotychczasowego zastosowanie mają przepisy obowiązujące od 30 lipca 2020 r., co wyklucza stosowanie przepisów przejściowych ustawy nowelizującej z 2019 r.

Art. 43 ustawy o drogach publicznych nie ma zastosowania do lokalizacji urządzenia w pasie drogowym, a rozstrzygnięcie odmawiające zezwolenia winno bazować na art. 39 ust. 3 pkt 1 u.d.p., określającym warunki odmowy, z wykluczeniem odniesienia do art. 43 jako podstawy decyzji odmownej.

W przypadku umorzenia postępowania sprzeciwowego w sprawach z zakresu własności przemysłowej nie zachodzi obowiązek orzekania o kosztach w sentencji decyzji administracyjnej, ponieważ art. 152²³ ust. 2 Prawa własności przemysłowej przewiduje ich zniesienie, co eliminuje konieczność odrębnego rozstrzygania o kosztach.

Przesłanka interesu społecznego uzasadniająca dopuszczenie organizacji społecznej do postępowania administracyjnego nie została w pełni zgłębiona i oceniona przez organy administracyjne oraz sąd, co uzasadnia uchylenie wydanych postanowień i konieczność ponownego rozważenia sprawy.

Organizacja społeczna może być dopuszczona do udziału w postępowaniu administracyjnym, jeśli działanie to jest uzasadnione statutowymi celami organizacji oraz interesem społecznym, wymagającym wszechstronnej analizy.

Członek zarządu spółki z o.o. świadczący stałe, nieperiodyczne usługi na rzecz spółki, objęty jest zobowiązaniem do ubezpieczenia zdrowotnego jako zleceniobiorca, nie zaś realizujący powtarzalne świadczenia niepieniężne w rozumieniu art. 176 k.s.h.

Świadczenia wykonywane przez wspólnika członka zarządu o stałym i nieprzerwanym charakterze, nie stanowią świadczeń powtarzających się w rozumieniu art. 176 § 1 k.s.h., lecz są zakwalifikowane jako ciągłe, co uzasadnia objęcie obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie przepisów ustawy o świadczeniach.

Umieszczenie urządzenia reklamowego na elewacji budynku uznaje się za zajęcie pasa drogowego w rozumieniu art. 40 u.d.p., wymagające uprzedniego zezwolenia zarządcy dróg. Brak zgody skutkuje możliwością nałożenia kary pieniężnej. Nie jest konieczne wykazanie wpływu na bezpieczeństwo ruchu.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że odmowa umorzenia zaległości abonamentowych przez KRRiTV była prawidłowa, a decyzja miała charakter uznaniowy i opierała się na niewykazaniu przez skarżącego wyjątkowych przesłanek społecznych lub losowych.

NSA potwierdził prawo do nałożenia kary przez organy skarbowe za niezarejestrowane automaty do gier, uznając prawomocność decyzji mimo zgłoszenia argumentów z COVID-19. Skarga kasacyjna została oddalona.