Organy podatkowe poprzestając na stwierdzeniu nierzetelności księgi podatkowej i nie rozważając całokształtu okoliczności i nie ustosunkowując się do żądań dowodowych skarżącego, przyjęły szacunkowo, że zostały zawyżone koszty zakupu towarów. Nie czyniąc tego organy podatkowe naruszyły przepisy art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm.

Skorzystanie z uprawnień celnych, związanych z powrotnym wywozem towaru, zależne jest od ujawnienia faktu wywozu powrotnego przy dokonywaniu odprawy celnej.

Nierzetelne prowadzenie księgi przychodów i rozchodów skutkuje utratą prawa do zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego przez nowo założone niektóre rodzaje działalności gospodarczej /par. 7 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego przychodów z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej - Dz.U

Przepis art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ dotyczy tylko przekształceń formy prawnej podmiotu, a nie innych rodzajów przekształceń.

Podstawę obliczenia podatku ustaloną w pewnych elementach w drodze szacunku należy uznać za "podstawę obliczenia podatku w drodze szacunkowej" w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./. Jeżeli nawet istniałaby uzasadniona wątpliwość czy podstawa opodatkowania została ustalona w drodze szacunku, należy przyjąć, że właściwa

1. Rozstrzygnięcie w sprawie legalności decyzji administracyjnej wydanej na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ jest niezależne od wcześniejszego rozstrzygnięcia co do legalności decyzji o nakazaniu rozbiórki obiektu budowlanego wzniesionego na gruntach rolnych wyłączonych bez pozwolenia z produkcji rolnej. Przepisy

W sytuacji, gdy podatnik obniżał podatek należny o kwoty podatku naliczonego, pomimo tego, że dostawa towaru nie nastąpiła i faktury nie zostały opłacone, organy podatkowe prawidłowo zastosowały przepisy art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Przepis art. 174 Kpa ma charakter lex specialis w stosunku do przepisów generalnie regulujących zasady postępowania administracyjnego. Jeżeli zostaną spełnione przesłanki, przewidziane art. 174 Kpa, musi, a nie może być on zastosowany przez organ odwoławczy, co tym samym wyklucza stosowanie w sprawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa oraz art. 139 Kpa. Ratio legis art. 174 Kpa jest ochrona interesów Skarbu

Ujawnienie wydatków dających prawo do ulgi mieszkaniowej po złożeniu zeznania podatkowego za rok, w którym zostały one poniesione rodzi negatywne skutki w postaci utraty prawa do odliczeń nie zeznanych podatków. Bez tych konsekwencji definitywne rozliczenie podatku dochodowego /a wcześniej wyrównawczego/ w skali roku byłoby praktycznie niemożliwe.

1. Dowody zgromadzone przez Podatkową Komisję Odwoławczą mogą być oceniane w granicach swobodnej oceny dowodów i nie uchybia to przepisom procedury administracyjnej. 2. Przeprowadzenie postępowania w sprawie karnej skarbowej i jego rozstrzygnięcie nie może zastąpić wszczęcia i przeprowadzenia właściwego postępowania podatkowego, w celu określenia wysokości zobowiązania podatkowego. Postępowania karnego

Prawidłowo i rzetelnie sporządzane dowody księgowe posiadają szczególną rangę dowodową, na podstawie art. 169 par. 1 Kpa. Dokumenty sporządzone wadliwie takiej rangi nie posiadają, powinny być jednak - przy braku dowodów księgowych - ocenione tak, jak każdy dowód w postępowaniu podatkowym, nie będący dowodem księgowym. Organy podatkowe - odrzucając jako dowody w postępowaniu "Rozliczenia finansowe

Odstąpienie przez bank od naliczenia odsetek od udzielonego przez siebie kredytu jest przesłanką świadczącą o tym, że "(...) nie wykazuje dochodu w takiej wysokości, jakiej należałoby oczekiwać (...)", o czym stanowi art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. Odsetki nie naliczone należy zaliczyć do przychodów dla potrzeb

Charakter wydatków na reklamę i koszty reprezentacji winien być związany z prowadzoną działalnością, a użyte środki winny wpływać na zwiększenie przychodów. Reguła ta odnosi się też do wydatków stanowiących koszty reprezentacji i reklamy prowadzonej w sposób niepubliczny, dla których ustalona została w ustawie wysokość do 0,25 procent przychodu. Wprowadzenie przez ustawodawcę tego limitu nie oznacza

1. Art. 8 i art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ pozostają w stosunku krzyżowania się, a nie wykluczania. 2. Z literalnego brzmienia nazwy "zaniechanie poboru podatku" nie wynika wykluczenie stosowania tej instytucji do zaległości podatkowych. W świetle obowiązujących przepisów, podatek to także zaległość podatkowa /art. 19 ust. 1

Poprzestanie przez organy podatkowe na stwierdzeniu nierzetelności księgi podatkowej i nie rozważenie innych metod, nie ustosunkowanie się do żądań podatnika o zastosowanie tych metod i przyjęcie szacunkowej metody ustalenia podatku nie pozwala Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu dokonać oceny, czy zastosowanie innych metod byłoby wskazane i możliwe, gdyż to organy podatkowe winny tę sprawę ustalić

Referendum w sprawie odwołania rady gminy nie może być łączone z referendum w innej sprawie ważnej dla gminy.

1. Z brzmienia art. 27 z dnia 8 stycznia 1993 r. ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wynika, że ewidencja podatku VAT winna zawierać dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego oraz kwoty podatku podlegającego wpłacie do Urzędu Skarbowego lub zwrotowi z tego Urzędu. 2. Deklaracja

Odmowę zwrotu różnicy podatku należnego nad naliczonym organy oparły na art. 25 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Zwrotu różnicy nie stosuje się między innymi do podatników, którzy zostali wykreśleni przez Urząd Skarbowy na zasadach określonych w art. 9 ustawy.

Przez zapis /jego zmianę/ w ewidencji gruntów nie można ustanawiać lub pozbawiać kogoś własności, ma on bowiem charakter wyłącznie techniczno-deklaratoryjny. Z ewidencji gruntów jako zbioru informacji wynika, iż dokonywanie w nim zmian nie może rozstrzygać o prawie własności ani przedmiocie własności. Te kwestie są przesądzone w innych postępowaniach. Dane w ewidencji mają być jedynie odzwierciedleniem

1. Z par. 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 124 poz. 551/ jednoznacznie wynika, że z samego zgłoszenia prowadzenia przez spółkę handlu piwem, jeśli w rzeczywistości spółka tej działalności nigdy nie podjęła, nie może jeszcze wynikać skutek prawny w postaci utraty prawa do karty podatkowej i obowiązek płacenia podatków obrotowego

1. Jeżeli treść uchwały rady gminy nie wyznacza kryterium odległości jako warunku usytuowania punktu sprzedaży alkoholu lecz kryterium kolizji w funkcjonowaniu tegoż punktu w stosunku do obiektu chronionego, to odległość między nimi nie ma istotnego znaczenia. 2. Skoro kierujący obiektem kultu i zdecydowana część miejscowej społeczności są przeciwni sprzedaży alkoholu w pobliskiej restauracji, to oznacza

Obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej w przypadku umów sprzedaży powstaje wówczas, gdy po stronie osoby sprzedającej zbycie nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

1. Wobec braku expressis verbis definicji stypendium naukowego, o naukowym charakterze stypendium winien każdorazowo decydować cel i rodzaj działalności stypendysty, nie zaś formalna nazwa stypendium /art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. 2. Ciężar dowodu na okoliczność, że w konkretnym przypadku stypendium

1. "Cenniki" sporządzane przez organy podatkowe, dotyczące wartości rynkowej nieruchomości i lokali, są materiałem pomocniczym, jedną z "przesłanek" do wyceny wartości nieruchomości i nie mogą być one środkiem nacisku, czy też ograniczać wprost swobodę biegłych przy wycenie wartości nieruchomości. 2. Błędem organu podatkowego jest przyjęcie, iż art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie