Decyzja w przedmiocie zwrotu dotacji ma charakter deklaratoryjny i podlega pięcioletniemu przedawnieniu od otrzymania dotacji. Skarga kasacyjna oparta na zarzutach naruszenia przepisów materialnych i procesowych była bezzasadna z uwagi na prawidłowość ustaleń faktycznych organów i brak skutecznych kontrdowodów.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż skarga kasacyjna dotycząca odmowy przyznania świadczeń związanych z ochroną miejsc pracy jest bezzasadna, bowiem zarzuty braku spełnienia warunków prawnych uzasadniających jej uchylenie nie zostały potwierdzone.

Sąd orzekł, że M.O. Sp. z o.o. nie spełnia wymogów formalnych związanych z przyznaniem wsparcia na ochronę miejsc pracy, co uzasadnia odmowę Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy oraz brak podstaw do uchylenia orzeczenia WSA w Łodzi.

Zobowiązanie do zwrotu dotacji nie wygasło przez przedawnienie ani nie zostało naruszone postępowanie procesowe. Dotacje zostały użyte niezgodnie z przeznaczeniem przypisanym przez przepisy prawa, uzasadniając decyzję o ich zwrocie do budżetu.

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie wobec braku wykazania błędów wykładni prawa i uchybień proceduralnych w orzeczeniu pierwszej instancji. Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę, uznając prawidłowość decyzji organu oraz sądu niższej instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny, analizując skargę kasacyjną, stwierdza nieskuteczność zarzutów dotyczących naruszenia prawa materialnego i proceduralnego przez sąd pierwszej instancji, podtrzymując odmowę zawarcia umowy o przyznanie świadczeń na ochronę miejsc pracy.

Skarga kasacyjna M. Sp. z o.o. od wyroku WSA w Łodzi zostaje oddalona. Podstawy zarzutów kasacyjnych, dotyczące błędnej subsumpcji i wykładni prawa, nie zostały wystarczająco wykazane, co uniemożliwia ich uwzględnienie.

NSA oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając zgodność odmowy przyznania świadczeń z przepisami o ochronie miejsc pracy. Skarżąca nie wykazała istotnych naruszeń prawa materialnego ani procesowego, co potwierdza zasadność odmowy przez WUP.

NSA uznał, że oddalenie skargi kasacyjnej M. Sp. z o.o. było uzasadnione ze względu na brak wykazania błędów w wykładni przepisów dotyczących przyznania wsparcia na ochronę miejsc pracy, potwierdzając prawidłowość decyzji administracyjnych organów niższej instancji.

Oddalenie skargi kasacyjnej z uwagi na niewłaściwe sformułowanie zarzutów naruszenia prawa materialnego i procesowego oraz brak wykazania istotnego wpływu zarzutów na wynik sprawy.

Sąd podzielił stanowisko WSA i uznał, że środki dotacyjne przeznaczone na działania poza działalnością oświatową były wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem, co zgodnie z art. 90 ust. 3d ustawy o systemie oświaty uzasadniało decyzję organów o żądaniu ich zwrotu.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną P. Sp. z o.o., uznając, że przedłużenie roszczenia o zwrot nienależnie pobranych płatności nie zostało przedawnione, a sąd pierwszej instancji prawidłowo zastosował przepisy prawne.

Uchybienie obowiązkowi samodzielnej i merytorycznej oceny sprawy przez organ odwoławczy, które prowadzi do naruszenia zasady dwuinstancyjności postępowania, uzasadnia uchylenie decyzji administracyjnej ze względu na naruszenie art. 107 § 3 KPA.