Żądanie skargi kasacyjnej M. Sp. z o.o. w L. względem wyroku WSA w Łodzi dotyczącego odmowy zawarcia umowy na przyznanie świadczeń na ochronę miejsc pracy jest niezasadne, gdyż nie wykazano uchybień w stosowaniu prawa materialnego i postępowania przez organy oraz sąd pierwszej instancji.

Nałożenie kary pieniężnej za nieuiszczenie opłaty elektronicznej w wyniku użycia viaBox przypisanego do innego numeru rejestracyjnego pojazdu było niezasadne, wobec braku wyraźnych podstaw ustawowych do aktualizacji umowy zgodnie z obowiązującymi regulacjami administracyjnymi.

NSA uchylił wyrok WSA z powodu istotnych naruszeń proceduralnych wpływających na ocenę merytoryczną sprawy dotyczącej kary nałożonej przez KNF, i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez sąd I instancji.

Złożenie podpisu przez pracownika organu na decyzji administracyjnej nie równoznaczne jest z jego merytorycznym uczestnictwem w jej wydaniu, co wyłącza zastosowanie art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a., jeśli nie miał rzeczywistego wpływu na decyzję.

Rzeczywiste przyczyny braku uiszczenia opłaty elektronicznej, wynikające z nieprawidłowości systemu poboru opłat, wykluczają nałożenie kary administracyjnej, jeżeli użytkownik drogi nie naruszył uprzednich obowiązków administracyjnoprawnych.

Zmiana danych pojazdu w systemie viaTOLL, niezwiązana z obowiązkiem prawnie narzucanym, nie uzasadnia nałożenia kary administracyjnej zgodnie z art. 13k ust. 1 pkt 2 ustawy o drogach publicznych. Uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania celem wyjaśnienia istoty sprawy.

Skarga kasacyjna Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości dotycząca dopuszczalności sądowego zaskarżenia rozstrzygnięcia o odmowie dofinansowania złożona w trybie nadzwyczajnym uznana została za niezasadną. NSA potwierdził kognicję sądu administracyjnego w takich sprawach oraz uprawnienie wspólnika spółki cywilnej do bycia beneficjentem dotacji.

W przypadku ubiegania się o świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy, niewykazanie zgodności przeważającej działalności gospodarczej z wymogami wynikającymi z aktu prawnego, ustalane na podstawie rejestru REGON, uzasadnia odmowę przyznania tych świadczeń (art. 15gga ustawy o COVID).

Skarżąca nie może skutecznie podważyć rozstrzygnięcia oddalającego wniosek o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy na podstawie niewłaściwego ujawnienia przeważającej działalności gospodarczej w rejestrze REGON. W takiej sytuacji uchybienia w rejestracji leżą po stronie wnioskodawcy, co stanowi uzasadnioną podstawę do odmowy przyznania wsparcia. Skarga kasacyjna została oddalona jako bezzasadna

NSA uznał, że przy ocenie naruszenia obowiązków w zakresie uiszczania opłat elektronicznych należy stosować przepisy obowiązujące w czasie zdarzenia, a nie późniejsze nowelizacje, co skutkuje nieważnością decyzji administracyjnej niepopartej wyraźną regulacją ustawową.

W przypadku zmiany numeru rejestracyjnego pojazdu przed 1 lipca 2020 r., brak jego aktualizacji w systemie viaTOLL, z wyłącznym poleganiem na umowie cywilnoprawnej, nie uprawnia do nałożenia kary pieniężnej za nieuiszczenie opłaty elektronicznej.

W sprawie o sygn. I SA/Sz 26/21, dobrowolna spłata zobowiązań nie stanowi "wyegzekwowania wykonania obowiązku" w rozumieniu art. 64c § 6a pkt 1 lit. a) u.p.e.a., a złożenie wniosku przez zobowiązanego należy oceniać na podstawie art. 64c § 6a pkt 1 lit. b) u.p.e.a.

Unieważnienie przetargu telekomunikacyjnego nie skutkuje automatycznie uchyleniem decyzji rezerwacyjnej; wymaga to wykazania zmiany wyników przetargu jako konsekwencji unieważnienia.

Nałożenie kary pieniężnej na fundusz inwestycyjny za przekroczenie limitu emisji obligacji jest prawidłowe, jeśli uwzględnia się wycenę aktywów netto na podstawie ich wartości godziwej, z ominięciem statystycznych dni wyceny. Sankcje muszą być również proporcjonalne do naruszenia.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że ze względu na niespełnienie przesłanek ustawowych, w szczególności przewidzianych w art. 28 ust. 3a u.s.u.s., odmowa umorzenia należności przez ZUS była zgodna z prawem. Pomoc de minimis, choć dopuszczalna, nie mogła zostać przyznana z uwagi na brak nadzwyczajnych okoliczności.

Samoistny posiadacz lokalu, wynajmując tylko część powierzchni innemu podmiotowi, nie traci posiadania i podlega odpowiedzialności na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy o grach hazardowych, jednak organ musi rozważyć możliwość odstąpienia od kary pieniężnej zgodnie z art. 189f k.p.a.

Umowa o świadczenie usług edukacyjnych, realizująca cel dydaktyczny, nie może być uznana za umowę o dzieło w rozumieniu art. 627 k.c.; tym samym podlega ona obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Przepis art. 356 § 1 k.s.h. nie ustanawia samodzielnie obowiązku powtarzających się świadczeń niepieniężnych; ich prawna kwalifikacja może wymagać zastosowania przepisów kodeksu cywilnego dla stwierdzenia obowiązku ubezpieczeniowego.

Rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym bez wcześniejszego zawiadomienia stron narusza prawo do obrony i skutkuje nieważnością postępowania (art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a.).

Skarga kasacyjna na orzeczenie WSA w przedmiocie uchylenia kary pieniężnej za nielegalne urządzanie gier hazardowych przy terminalach komputerowych została oddalona z uwagi na formalne braki skargi kasacyjnej i nieuzasadnione naruszenia przepisów procesowych.