Oddala się skargę kasacyjną z uwagi na brak merytorycznego uzasadnienia zarzutów naruszenia prawa materialnego oraz przepisów postępowania, uznając, że nie wykazano istotnych błędów wpływających na wynik sprawy.

Posiadacz gruntów rolnych w kontekście płatności bezpośrednich musi faktycznie i ciągle użytkować grunty rolnicze. Formalne posiadanie tytułu prawnego nie wystarcza do uzyskania płatności ONW; konieczne jest efektywne wykorzystanie gruntów zgodnie z praktyką rolniczą.

Uchwała dotycząca budżetu obywatelskiego naruszająca art. 5a ustawy o samorządzie gminnym oraz zasady wynikające z RODO, wprowadzająca nieadekwatne wymogi co do danych osobowych uczestników, jak PESEL, podlega stwierdzeniu nieważności z uwagi na przekroczenie delegacji kompetencyjnej przysługującej radzie gminy.

NSA oddala skargę kasacyjną C. Spółki z o.o., przyjmując, że interpretacja i zastosowanie przepisów o ochronie miejsc pracy były prawidłowe, a zarzuty skargi kasacyjnej nie wskazały istotnych uchybień procesowych i materialnych.

Decyzje Prezesa UKE w przedmiocie określenia warunków dostępu do infrastruktury telekomunikacyjnej są zgodne z Prawem telekomunikacyjnym i Dyrektywą ramową UE, nawet wobec operatorów nieposiadających znaczącej pozycji rynkowej, celem zapewnienia skutecznej konkurencji.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo stwierdził zachowanie terminu nadania wniosku o pomoc finansową przez producenta rolnego, co, przy uwzględnieniu właściwych norm prawnych, nakazuje uznanie wniosku za terminowy.

Skarga kasacyjna wniesiona przez C. S. Sp. z o.o. nie wykazała naruszenia prawa materialnego ani proceduralnego w stopniu uzasadniającym uchylenie wyroku WSA w Łodzi, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej przez NSA.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Gminy G., uznając za zgodne z prawem decyzje Ministra Finansów i sądów niższej instancji o obowiązku zwrotu części dotacji celowej wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem, uznając słuszność ustaleń dotyczących znaczonego charakteru dotacji.

Złożenie przez beneficjenta nieterminowego wniosku i nieprzekazanie wymaganych dokumentów skutkuje rozwiązaniem umowy o dofinansowanie i obowiązkiem zwrotu środków wraz z ustawowymi odsetkami. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość zastosowania procedur zwrotu dofinansowania zgodnie z art. 207 ust. 1 u.f.p.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że właściwe obliczenie terminu do złożenia protestu przez beneficjenta programu finansowego powinno uwzględniać przepisy k.p.a. w odniesieniu do terminu czternastodniowego, co skutkowało oddaleniem skargi spółki A jako niezasadnej.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA, nakazując ponowne rozpoznanie ze względu na niedostateczne wyjaśnienie i wadliwą weryfikację proceduralną oceny egzaminu adwokackiego przez komisję II stopnia oraz konieczność szczegółowego uzasadnienia decyzji w oparciu o ustawowe kryteria oceny.

Zaskarżony wyrok WSA podlega oddaleniu; składający skargę kasacyjną nie wykazał błędów proceduralnych ani materialnoprawnych mających wpływ na zgodność rozstrzygnięcia z prawem.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że firma audytorska naruszyła przepisy o biegłych rewidentach oraz rozporządzenia unijne, co uzasadniało nałożenie kary pieniężnej przez Polską Agencję Nadzoru Audytowego. Zaskarżenie decyzji zostało uznane za niezasadne.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że posługiwanie się urządzeniem poboru opłat viaBOX, bez prawidłowej aktualizacji danych w systemie viaTOLL, w braku wyraźnej podstawy ustawowej, nie stanowi podstawy do nałożenia kary administracyjnej z tytułu naruszenia obowiązku uiszczenia opłaty elektronicznej.

W sprawie o zwrot części subwencji oświatowej, subwencja dla jednostek samorządu jest prawidłowa, jeśli oparta o wymogi zakwaterowania wychowanków według stanu na określony dzień, przy trafnym zastosowaniu przepisów rozporządzenia o wagach P42 i P43.

Postanowienia informacyjne nie stanowią decyzji administracyjnych i nie przysługuje na nie środek zaskarżenia, nawet w przypadku błędnego określenia ich charakteru przez stronę.

Nałożenie kary pieniężnej za nieuiszczenie opłaty elektronicznej w wyniku użycia viaBox przypisanego do innego numeru rejestracyjnego pojazdu było niezasadne, wobec braku wyraźnych podstaw ustawowych do aktualizacji umowy zgodnie z obowiązującymi regulacjami administracyjnymi.

NSA uchylił wyrok WSA z powodu istotnych naruszeń proceduralnych wpływających na ocenę merytoryczną sprawy dotyczącej kary nałożonej przez KNF, i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez sąd I instancji.