COVID-19, wywołane zakażeniem wirusem SARS-CoV-2, u pracownika medycznego, zatrudnionego w warunkach narażenia na kontakt z tym wirusem, może być uznane za chorobę zawodową w rozumieniu pozycji 26 wykazu chorób zawodowych, uwzględniając charakter pracy personelu medycznego i występowanie czynnika biologicznego w środowisku pracy.

COVID-19, wywołane przez wirusa SARS-CoV-2, może być klasyfikowane jako choroba zawodowa zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi, jeżeli na podstawie materiału dowodowego zostanie stwierdzone wysokie prawdopodobieństwo związku przyczynowego między narażeniem zawodowym a wystąpieniem choroby.

Odpowiedzialność administracyjna za naruszenie przepisów o transporcie drogowym ma charakter obiektywny i nie jest uzależniona od winy przewoźnika; wystarczającą przesłanką do nałożenia kary pieniężnej jest stwierdzenie wystąpienia określonego naruszenia.

Prawidłowe zastosowanie urządzeń pomiarowych zatwierdzonych do użytku oraz ich zgodność z obowiązującymi normami prawnymi jest kluczowe w ocenie legalności przewozu ładunków nienormatywnych, a właściwa interpretacja przepisów dotyczących klasyfikacji osi jest fundamentalna w kontekście ustalania zgodności pojazdów z normami transportowymi.

Jeżeli załadowca nie dokonuje ważenia pojazdu na odpowiedniej wadze, jednocześnie mając tego świadomość, i pozwala na wyjechanie tego pojazdu na drogę publiczną, to oznacza, że godzi się z ewentualnością jego nienormatywności, a w konsekwencji ma wpływ na wynikające z tego naruszenie zasad przewozu.

Podstawowymi dokumentami mającymi zasadnicze znaczenie dla wyjaśnienia kwestii poprawności przeprowadzonych w toku kontroli pomiarów, jest przede wszystkim opracowana przez producenta instrukcja użytkowania wag użytych do pomiarów oraz świadectwa ich homologacji.

COVID-19 może być uznane za chorobę zawodową pracownika służby zdrowia, jeżeli rozpoznanie lekarskie wykaże wysokie prawdopodobieństwo jego powiązania z warunkami pracy, nawet bez zmian w wykazie chorób zawodowych.