Skarga kasacyjna wniesiona przez M.N. w sprawie weryfikacji wartości celnej towarów została oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny z powodu braku zasadności zarzutów naruszenia przepisów prawa materialnego oraz procesowego.

Skarga kasacyjna Miasta R. na wyrok WSA w Łodzi z dnia 19 grudnia 2024 r. została oddalona jako bezzasadna. Zarząd Województwa Łódzkiego prawidłowo ocenił projekt negatywnie, biorąc pod uwagę niespójność i nieprecyzyjność dokumentacji dotyczącej zastąpienia konwencjonalnych źródeł energii przez OZE.

NSA oddalił skargę kasacyjną dotyczącą odmowy zawarcia umowy o przyznanie świadczeń z tytułu ochrony miejsc pracy, stwierdzając nieskuteczność podnoszonych zarzutów naruszenia prawa materialnego oraz procesowego.

Instytucja powrotnego wywozu towarów, w kontekście unijnego kodeksu celnego, dotyczy wyłącznie towarów wyprowadzanych poza obszar celny Unii Europejskiej; przyjęcie zgłoszenia celnego nie stanowi decyzji w rozumieniu art. 5 pkt 39 UKC.

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie z uwagi na brak udowodnienia naruszenia prawa materialnego i proceduralnego mającego istotny wpływ na wynik sprawy. Wartość celna i dług celny ustalone były prawidłowo przez organ podatkowy.

Skarga kasacyjna M. N. na decyzję DIAS w sprawie weryfikacji wartości celnej towarów została oddalona przez NSA z powodu nieskutecznego wykazania naruszeń prawa materialnego i procesowego, co potwierdza prawidłowość wcześniejszych rozstrzygnięć.

W sprawach o weryfikację wartości celnej towaru, skarga kasacyjna zostanie oddalona, jeśli sąd I instancji prawidłowo ocenił zgromadzony materiał dowodowy, a zarzuty naruszenia przepisów postępowania nie mają uzasadnienia.

Skarga kasacyjna wniesiona przez M. N. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku o weryfikacji zgłoszenia celnego zostaje oddalona z uwagi na wyczerpujące i zgodne z procedurą postępowanie dowodowe, które nie wykazało naruszenia praw procesowych skarżącego.

Skarga kasacyjna pozbawiona jest usprawiedliwionych podstaw, a zarzuty dotyczące naruszenia prawa procesowego nie zostały wykazane jako mające istotny wpływ na wynik sprawy. Zatem skarga kasacyjna zostaje oddalona, a zasady kompletności materiału dowodowego zostały zachowane.

Zgłoszenie celne pozostaje czynnością materialno-techniczną, a procedura powrotnego wywozu zgodnie z UKC obejmuje wyłącznie wywóz poza obszar celny UE, nie dotyczy lotów wewnątrzunijnych. Skarga kasacyjna została oddalona.

Instytucja powrotnego wywozu towarów nie może być stosowana do towarów przemieszczających się w ramach lotów wewnątrzunijnych; ponadto, zgłoszenie celne ma charakter czynności materialno-technicznej, a nie decyzji administracyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że brak wykazania błędów w interpretacji przepisów prawa przez sąd pierwszej instancji oraz niewystarczające podstawy proceduralne czynią skargę kasacyjną nieskuteczną, podtrzymując wyrok WSA oddalający skargę na decyzję odmawiającą świadczeń na ochronę miejsc pracy.

Dostarczenie towarów nieunijnych na pokłady statków w lotach wewnątrzunijnych nie objęte procedurą powrotnego wywozu, skutkuje powstaniem długu celnego z tytułu ich niewyprowadzenia poza obszar celny UE.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że brak spełnienia warunków formalnych przez wnioskodawcę uzasadnia odmowę przyznania świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy. Przy ustalaniu działalności przeważającej kluczowe są dane Rejestru REGON.

Skarga kasacyjna dotycząca odmowy zawarcia umowy o przyznanie świadczeń na ochronę miejsc pracy została oddalona z uwagi na brak wykazania błędów w wykładni i zastosowaniu prawa oraz niepodważenie ustaleń faktycznych przyjętych w rejestrze REGON.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że skarga kasacyjna na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w sprawie weryfikacji zgłoszenia celnego dotyczącego importu zaniżonej wartości towarów jest bezzasadna, podtrzymując rozstrzygnięcie WSA co do zgodności z prawem merytorycznym i proceduralnym.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając ją za bezpodstawną, jako że nie wykazano naruszenia prawa materialnego lub proceduralnego w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy, przy jednoczesnym braku błędów w wykładni i zastosowaniu prawa przez Sąd I instancji.

Skarga kasacyjna zostaje oddalona, gdyż zarzuty naruszenia przepisów materialnych i proceduralnych nie wykazały istotnego wpływu na wynik sprawy. Ustalenia sądu I instancji dotyczące weryfikacji zgłoszenia celnego i wartości celnej pozostają w mocy.

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki dopuścił się bezczynności, pozostawiając wniosek bez rozpoznania z powodu braków formalnych, nie odniesionych do konkretnych warunków ustawowych; zobowiązano organ do rozpoznania wniosku w terminie 30 dni.

W postępowaniu administracyjnym dotyczącym nałożenia kary za zajęcie pasa drogowego, kluczowe jest rzetelne ustalenie faktów i przeprowadzenie kompletnych dowodów, w tym dokumentacji geodezyjnej, przed podjęciem decyzji, co jest podstawą do uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia, gdy takie dowody są niewystarczające.

W przypadku pozostawienia wniosku o koncesję bez rozpoznania, Prezes URE zobowiązany jest do ściślejszej analizy i wskazania ustawowych podstaw żądanych dokumentów, zaś niewskazanie terminu rozpoznania w wyroku stanowi uchybienie proceduralne.

Bezczynność organu administracyjnego uzasadnia zobowiązanie do rozpatrzenia wniosku koncesyjnego, gdy niewykazane zostały ustawowe podstawy i braki formalne uniemożliwiające jego merytoryczne rozpoznanie.

Pozostawienie wniosku koncesyjnego bez rozpoznania z powodu braków formalnych jest dopuszczalne, pod warunkiem precyzyjnego określenia ustawowych podstaw żądanych dokumentów; decyzja o bezczynności organu z powodu nieuzupełnienia wniosku przed terminem jest nieskuteczna, gdy strona uzupełniła braki przed odmową rozpoznania.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że sądy administracyjne mają prawo ocenić pozostawienie wniosku bez rozpoznania jako bezczynność, gdy organ nie wykazał powiązania żądania dokumentów z ustawowymi wymogami formalnymi. Bezczynność organu jest spowodowana błędnym stosowaniem art. 35 ust. 2a i 2b Prawa energetycznego i nie jest usprawiedliwiona brakiem podstaw prawnych wniosku.