Przewóz okazjonalny, który nie spełnia wymogów określonych w ustawie o transporcie drogowym, podlega karze na podstawie art. 92a utd. Usługa zorganizowana przez aplikację transportową jest uważana za transport drogowy i wymaga posiadania odpowiednich licencji i zgłoszeń.

Sąd II instancji, związany prawomocnym wyrokiem karnym, nie ma podstaw prawnych do podważania rozstrzygnięć administracyjnych opartych na tych ustaleniach, co potwierdza skuteczność decyzji odmownych Dyrektora ŚOR ARiMR w sprawie przyznania płatności rolno-środowiskowych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że nie zaistniały przesłanki do nałożenia jednorazowej kary na podstawie art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym, potwierdzając legalność nałożenia odrębnych kar za różne naruszenia i uchylając wyrok sądu pierwszej instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał decyzję organu odmawiającą przyznania płatności ONW, uznając prawidłowość wznowienia postępowania w oparciu o nowo ujawnione okoliczności i związanie ustaleniami wyroku karnego w przedmiocie sztucznego tworzenia warunków do uzyskania płatności.

Zaniechanie domownika w przekazaniu zastępczo doręczonej przesyłki adresatowi nie uzasadnia przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, gdyż stanowi niedbalstwo traktowane na równi z niedbalstwem adresata (art. 58 k.p.a.).

Skarga kasacyjna P. w K. podlega oddaleniu z uwagi na prawidłowe uznanie przez organy administracyjne wystąpienia konfliktu interesów w projekcie współfinansowanym ze środków unijnych, skutkującego koniecznością zwrotu dofinansowania w całości.

Postępowanie o nałożenie kary pieniężnej za zwłokę organu niższego stopnia ma charakter wewnątrzadministracyjny, a strona postępowania administracyjnego nie jest uprawniona do wszczęcia takiego postępowania.

W przypadku stwierdzenia sztucznego tworzenia warunków płatności oraz zaistnienia nowych okoliczności, które uzasadniają wznowienie postępowania, organ ma prawo do uchylenia decyzji administracyjnej przyznającej takie płatności, pomimo wypełnienia formalnych przesłanek w czasie wydania pierwotnej decyzji.

Rejestracja znaku towarowego SANGATE HOTEL nie narusza prawa do firmy D.R., jeżeli brak dowodów faktycznego wprowadzenia w błąd co do tożsamości firm. Wyłączność prawa do nazwy (firmy) wyznaczają granice faktycznego i terytorialnego używania w obrocie.

Umowa o przeprowadzenie wykładów, przygotowanie materiałów dydaktycznych oraz opracowanie sylabusów zawierana przez podmiot naukowy z wykładowcą, stanowi umowę o świadczenie usług, a nie umowę o dzieło, co skutkuje obowiązkiem odprowadzania składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Umowa nazwana umową o dzieło, której przedmiotem jest cykl wykładów, stanowi w istocie umowę o świadczenie usług, podlegającą przepisom o zleceniu, i skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego. (art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej)

Umowy zawarte w ramach działalności dydaktyczno-szkoleniowej, które nie generują konkretnego i sprawdzalnego dzieła, należy traktować jako umowy o świadczenie usług, a nie umowy o dzieło, co uzasadnia obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego dla ubezpieczonego.

Decyzja o rejestracji odbiorników telewizyjnych oraz nałożeniu opłaty abonamentowej winna być oparta na pełnym i wiarygodnym materiale dowodowym. W przypadku istnienia nierozwiązanych wątpliwości faktycznych, powinny być one rozstrzygnięte na korzyść strony postępowania administracyjnego.

Utworzenie kilku powiązanych podmiotów w celu uzyskania wyższych dopłat uznaje się za stworzenie sztucznych warunków, co skutkuje odmową przyznania płatności unijnych.